________________
[२११]
कड्डियसल्लो य मरिउं [जाओ] सोहिओ मणुस्सो । तयणंतरं च महाविदेहेसु मणुस्सो होउं सिज्झिहि त्ति ।
वरुणसरीरस्स य सण्णिहियवंतरदेवेहिं सु(स)दुंदुभिनायं कया दिव्वगंधपुप्फाइमहिमा । तं च दटुं जाओ लोअप्पघोसो जहा सम्मुहघायमओ संगामे दिव्वं देविढेि पावइ त्ति ॥छ। [वरुण-सोहिय त्ति गयं ॥छ।]
वरुण-सोहिया व को(जो?)हखयकारएण चेडएण पक्खित्तो कूणियस्स बाणो । पडिहओ य सो चमरविउव्वियसिलाए । तओ गया सक्क-चमरा सट्ठाणं । दटुं च विफलं चेडयबाणं गणरायाणो नासित्ता गया सनगरेसुं । चेडओ वि [पुण्णो?]च्छेओ त्ति पविट्ठो वेसालि । तं च समंतओ रोहिऊणाऽऽवासिओ कूणिओ । तंमि य रोहए हल्ल-विहल्ला* [सेयणगमारूढा रत्तीए गंतुं कूणियसेन्नं अभिभविऊण समागच्छंति । ते केणाऽवि धरिउं पहरिउं च न सक्किज्जंति, जओ सो हत्थी विभंगनाणी आसि । एवं च पइदिणं होतं पेच्छिऊणं कूणिओ अमच्चे भणइ – "किं एत्थ कायव्वं ?' तेहिं भणियं - 'जाव ते हल्ल-विहल्ला सेयणगसमारूढा ताव न केणाऽवि धरिउं सक्का । अओ जेणेव मग्गेणं ते आगमिस्संति तत्थ मग्गे एगं खाइरंगारपूरियं खाइयं खणिउं तं च पत्त-कट्ठाईहिं छाएमो । जेण सो हत्थी तत्थ पडिऊण मरिस्सइ' । तओ कूणिएण तदागमणमग्गे खाइया काराविया । तं च खाइरंगारपूरियं काउं सा छाइया । तओ रत्तीए सेयणगसमारूढा हल-विहल्ला कूणियसेन्नं पराभविउं निग्गया । जाव य ते खाइयपासे पहुत्ता ताव विभंगनाणेण तं नाऊण सेयणगो तत्थेव थक्को । हल्ल-विहल्लेहिं सो अंकुसेण पेल्लिओ वि जाहे न गच्छइ ताहे तेहिं सो निब्भच्छिओ जहा - रे रे कयग्घा ! किं रणाओ कायरीहूओ सि ? तुह कएणं चेव अम्हे देस-बंधवे चइऊण एत्थाऽऽगया । एत्थ वि य तुज्झ कएणं चेव अज्जचेडओ वि वसणं पाविओ । ता वरं सुणओ जो सामिस्स सया भत्तो होइ, न उण तुमं जो पाणरक्खणत्थं अम्ह कज्जविमुहो जाओ' । एयं सोऊण सामिभत्तेण]* हल्ल-विहल्ला सेयणएण खंधाओ ओयारिया । सो य ताए पडिओ मओ य रयणपभाए नेरइओ उववण्णो त्ति ॥छ।। सेयणओ त्ति गयं ॥छ।। • हल्ल-विहल्ला य सेयणयमरणेण संविग्गा 'संपयमम्हे महावीरस्स सीस'त्ति चिंतित्ता देवयाए समुद्धरित्ता नीया भगवओ समीवं पव्वज्जमब्भुवगय त्ति ।
कोणियस्स वि नगरीभंगाभावओ चिताउरस्स देवयाए साहिओ कूलवालओ त्ति ॥छ।। कूलवालयकहा भण्णइ -
इहेव भरहखेत्ते सिंहरिद्धियजिणभवणो नाम गिरी । तस्स समीवे सिद्धरं नाम पट्टणं । तत्थ सिद्धो नाम सूरी । तस्स चुल्लओ नाम चेल्लओ । सो य तं पमायंतं दट्ठण कन्नावलणाईहिं पढणाईयं करावेइ । चेल्लओ वि 'अहो ! एस सूरी मम खणमवि सुहं न देइ'त्ति चिंतितो तस्सुवरि अणुसयं वहइ । अन्नया अक्खणिएसु मंत(अन्न?)तवोहणेसु सूरिणा भणियं - 'चेल्लया ! संवहेहि, जेण सिद्धगिरिसिहरचेइयाई वंदिऊणाऽऽगच्छामो । तओ झड त्ति संवूढो चेल्लगो । चडिओ तेण सह सूरी सिद्धगिरिसिहरं । वंदियाई तत्थ चेइयाइं । तओ सूरी उदुंबरगिरिकडणिमज्झेठियसंकुट्ठमग्गेणुत्तरिउमाढत्तो । इओ य 'सूरिकयस्स पडिकरणे ममेसोऽवसरो'त्ति चिंतिउं चेल्लओ मग्गमूलठिओ चेव पव्वउत्तारमज्झपए पसत्तस्स सूरिस्स
*
अत्र पाठस्त्रुटितः, पूरितश्च त्रिषष्टि० अनुसारेण ॥