________________
[२०८]
तं च सोउं रन्ना निमंतिओ साहू । तेण भणियं - 'मासक्खमणभोइणो अम्हे' । तओ उट्ठिओ राया । सो उ नेउं जिणभवणेगदेसे भणिओ मम्मणेण - 'सामी कीरउ अभएण पसाओ' । रन्ना भणियं - 'अभयं' । तओ सूयारेण मच्छियामरणवसाणसाहियमोयगवुत्ततेण भणियं - 'संपयं देवो पमाणं' । रण्णा वि 'ताए गूढसीलाए अहं कहं वि विण्णो । तेण अप्पणो जीवियभएण एवं लड्डगविहाणं कर्य'ति चिंतित्तु भणियं – 'भद्द ! मम्मण ! सव्वाणत्थनिहीणं इत्थीणं नत्थि किंचि किच्चाकिच्चं' । मम्मणेण भणियं - 'देवीए वि एवमेयं । तहा वि अइसिणेहवई तुम्होवरि पियंगुमंजरी । ता न किंचि कन्नेभि(तक्केमि?) कोवकारणं' । रण्णा भणियं - 'अज्ज रयणीए परपुरिसेण समं सा मए दिट्ठ त्ति कोवकारणं । न य एयं तए अन्नस्स कस्सइ कहणीयं' । तओ दो वि साहुसमीवमागया । वंदिडं च रन्ना पुच्छिओ साहू - 'भयवं ! लड्डओ पत्थो न वा ?' साहुणा भणियं – 'तालपुडविससंजोइओ त्ति न पत्थो लड्डगो' ।
तओ साहुं वंदित्ता राया गओ सभवणं । कयं भोयणाइकिच्चं । भावेंतो य पुणो पुणो पियंगुमंजरीवइयरं निम्विन्नो य उद्दायणराया । पडिवन्नो य सो कयाइ पोसहसालाए पोसहं । मज्झरत्ते धम्मजागरियं कुणंतो चिंतइ - 'धन्ना णं ते गामनगराईया जेसु महावीरो विहरइ । ते वि धन्ना जे तदंतिए धम्म पडिवज्जति । ता जइ विहरंतो सामी इहेवाऽऽगच्छेज्जा वीयभए तोऽहमवि पव्वएज्जा तदंतिए' । नाउं च तं उद्दायणाभिप्पायं सामी बहुसमणीयपरियरिओ चंपापुरीए पत्थिओ वीयभयनयरं । वच्चंतो य तदंतराले देसरुक्खत्तणेणं घम्मेण य अईव पीडिया छुहा-पिवासाहिं साहवो । दिट्ठा तेहिं मग्गासण्णं जलपडिपुन्नपुक्खरिणीसमीवोववासिया तिलभरिया गड्डाया । उवट्ठिया य तस्सामिणो तिल-पाणियाणि दाउं । विण्णाया य तस्समए सामिणा सव्वे विस्ससापरिणामेणं परिणया तिल-पाणयजीवा । तहा वि 'गड्डितिल-पोक्खरिणिजलाणि जिणेणाऽणुण्णायाणि'त्ति आलंबणेण गेण्हताणं सिस्स-पसिस्साईणं पवित्तिदोसो भविस्सइ' त्ति नाऽणुनाया भगवया साहवो । पहुत्तेहि य तेहिं वसिमं जहाविहीए कयं पारणयं ।
एवं च कमेण संपत्तो सामी वीयभए नयरे । ठिओ मिउवणुज्जाणे । पूरिया परिसा । समागओ उद्दायणो । सुयधम्मो य तुट्ठो एवं वयासी - 'भयवं ! जाव जिट्ठपुत्तं अभीइं रज्जे ठवेमि ताव तुब्भंतिए
सामी भणइ - 'अहासुहं, मा पडिबंधं करेहि' । तओ सामि वंदिऊणाऽऽगओ गिहमोद्दायणो। चिंतियं चाऽणेण – 'न जुत्तमिणं जं जाओ वि महारंभनिओगओ संसारे पाडिज्जइ । ता केसिकुमारस्स रज्जं [जुवरजं] चाऽभीइकुमारस्स दाउं पव्वयामि' । तओ तहेव काउं महाविभूईए पव्वइओ उद्दायणराया।
विहरमाणस्स य निरीहवित्तीए तस्साऽणुचियाहारओ वाही जाओ। भणिओ य सो वेज्जेहिं - 'दहिं भुंजाहि' । तओ वीयभयासण्णगोउलेसु विहरइ । तेसु य तस्स भाइणिज्जो केसी राया तेणं चेव रज्जे ठाविओ सो य तुच्छमहामंतीहिं भणिओ - 'एस परीसहपराजिओ रज्जं मग्गई' । सो भणइ - 'देमो' । ते भणंति – 'न एस रायधम्मो' । गाढं च विप्पयारेंताण भणइ - "किं करेमि ?' ते भणंति – "विसं से दिज्जउ' । तओ एगाए गुवालीए घरे निरोवियं जहा – 'एयस्स रिसिस्स विससंजोइयं दहिं दायव्वं'। तीए वि दिन्नं । तं च भगवओ गुणाणुरागिणीए खेत्तदेवयाए अवहरित्ता भणियं - 'महारिसि! तुह दहिमज्झे विसं दिन्नं दिज्जिही य । ता परिहरसु दहियं' । तेणाऽवि तहेव काउं रोगपीडिएण पुणो वि गहियं । तत्थ वि पउत्तं विसं । तं पि देवयाए अवहरित्तु कहियं । तओ पुणो चइउं पि दहियं रिसिणो रोगविद्धीए जाव गहियं ताव संचारियं विसं । तं चाऽवहरित्तु देवया रिसिसरिसी चेवोवसग्गनिवारणत्थं