________________
[२०७]]
जाव य कूणिओ एइ [ताव मओ] सेणिओ पढमपुढवीए चुलसीवाससहस्साउओ नेरइओ जाओ । तओ अनंतरं उव्वट्टित्ता इहेव भारहे वासे महापउमो नाम पढमतित्थयरो होहि त्ति ॥छ। सेणिओ त्ति गयं ॥छ।।
सेणियपुत्तो य कूणिओ तहा तहा पिउंमि कालगए सुठुयरं अद्धिइओ जाओ । सक्काराविउं च सेणियं सो गिहागओ वि रज्जधुरामुक्कतत्तीओ तं चेव चितंतो अच्छइ । तओ मंतीहिं 'रज्जमिमं विणस्सिहिसि'त्ति मंतिऊण रण्णो चित्तवामोहणत्थं सुनिउणप्पओगेहिं पुराणीकाऊण कड्डियं तं च मयसासणं वाइयं च, जहा – “पिंडपाडण-मंड[दाण] विविहाइ(विहाणाइ?)विहिणा पिया तारिया होंति" । तओ तहेव पवत्ते कूणिए सव्वत्थ वि पवत्तो पिंडप्पयाणाई कुलोयधम्मो । कूणिओ पुण कालेण विसोगीहूओ वि पिउसंतियं धवलहराईयं दट्टणुद्देगिज्जइ । तओ निग्गंतुं रायगिहाओ चंपं रायगिहाणि(रायहाणि) कोणिओ कुणइ त्ति ॥छ।।
कूणियमाउस्सिओ वीयभए नयरे उद्दायणराया । अन्नया कयाइ अट्ठमीए उववासं काउं ठिओ रत्तीए जिणाययणे काउस्सग्गेणं । तत्थ य सरीरस्स संतावो जाओ । तओ जिणभवणसंजुए उज्जाणे सीयलत्थं गओ। चिट्ठइ य तत्थ पियंगुमंजरी नाम महादेवी केणाऽवि परपुरिसेण सह सुत्ता । दटुं च तं चिंतियं रण्णा – 'दो वि एवंठियाणि चेव मारेमि' । पुणो य सुमरियं जहा – 'अज्ज मए पोसहो गहिओ। तंमि य हा ! दु? कयं, हा ! दुट्ट चिंतियं'ति । [तओ] दाउं च पुणो पुणो मिच्छा मि दुक्कडं ति । तओ पडिगओ राया जिणभवणं, पुणो काउस्सग्गेण ठिओ । सुहज्झवसाएण वोलीणा रयणी ।
___ पहाए उट्ठिया देवी । दिट्ठा य तीए पयपंती । ससंकियमणाए य निरूवियाए लक्खणविसेसओ नायं च जहे 'सा पयपंती राइणो पयाण संति । ता हद्धी विणटुं कज्जं, उग्गसासणो राया । परं दिट्ठिगोयरगयाणं चेव अम्हं किं न कओ पाणनिग्गहो ? अहवा नायमेयं पि जओ अट्ठमि-चउद्दसीसुं सो गेण्हइ सामाइयं सपोसहं । तेण कारणेण न पयट्टो मंगुलो । संपयं पुण निच्छएण कए पारणए जं व करणिज्जं करिस्सइ । अह किंचि अग्गयरं उवायं राइणो वावायणटुं अणुचिट्ठेमि' । तओ तीए सभवणं गंतुं पइप्पिओ तालपुडविससंजोइओ सरसमोयगो, तं च घेत्तुं गया मम्मणसूयारसमीवं । महुरसिणेहवयणेहि य भणिओ सो – 'अम्हं एस सामी सुट्ट धमधमी(धम्मी?)हूओ न लड्डयाईयं पवरभत्तं अप्पणो निमित्तं कप्पावेइ । ता एस राइणो ते पढमयरं दायव्वो । मा अन्नहा करेज्जसु' । एवं अप्पाहिऊण देवी गया सभवणं ।
सूयारेण वि रायनिमित्तं पारणीयं पउणीकाऊण चिंतियं – 'मणिदियपीणणिज्जो एसो मोयगो । ता अहं पि इमाओ किंपि भक्खेमि' । तओ दो भागे रायनिमित्तं मेल्लिऊण गहिओ सयं सतिभागो। तं च जाव भक्खिही ताव सम्मुहं छिक्कियं केणाऽवि । तओ ससंकं "किमेत्थ मं कोइ पेच्छइ ?'ति चिंतिउं पलोइयाओ दिसाओ । न कोइ दिट्ठो त्ति खाइओ(खाइ) [जाव ताव] पुणो छिक्कियं । तओ सूयारो 'भवियव्वं एत्थ केणइ कारणेणं'ति चिंतिउं सउणजाणणत्थं पवत्तो । वावारंतरेण पेच्छइ य - तंमि मोयगे जाओ अल्लियंति मच्छियाओ ताओ पाणेण परिमुच्चंति । तओ तेण नायं – 'विससंजोइओ एस लड्डुगो त्ति छिक्कियं मे भक्खेंतस्स' । चिंतियं च – "किं पुणो देवीए एरिसारयणकारणं ? अह को मुणइ महिला[चरियं?]? ता साहेमि जहट्ठियं राइणो' ।
___तओ गओ सो जिणभवणट्ठियरायंतिए । राया वि साहुसमीवे निसुणेइ धम्मं । तओ सूयारो वि तं चेव सोउं पवत्तो । धम्मकहावसाणे य विण्णत्तो राया जहा - 'सामि ! निव्वत्तियं पारणयभोयणं' ।