________________
[२०६]
ताहे सेणिओ भणइ] - 'तुमं पि किं न तत्थेव पडिओ ?' तओ अभओ - 'किं ममऽग्गिणा ? पव्वइस्सामि'त्ति वोत्तुं पि चिंतित्ता – ‘मा धसक्किज्जउत्ति भणइ – 'न दटुं' । तओ सत्थीहूओ सेणिओ निम्विन्नो य अभयकुमारो त्ति ॥ सेणियकोवो त्ति गयं ॥
एवं चाऽभयकुमारो सव्वकज्जसाहणसमत्थो सेणिएण दिज्जमाणरज्जो वि माऊए देवदिन्नं खोमजुयलं हल्लस्स कुंडलजुयलं च विहल्लस्स दाउं नंदाए सह महाविभवेण महावीरंतिए पव्वइत्ता निक्कलंकसामण्णो सव्वट्ठसिद्धि गओ त्ति ॥ अभयकुमारो त्ति गयं ॥छ।।
___ निक्खंतो य जया अभयकुमारो तया सेणिएण 'कोणियस्स रज्जं दाहामि' त्ति संपहारित्ता हल्लस्स सेयणओ गंधहत्थी विहल्लस्स य देवहारो दिन्नो । संति य समत्था सेणियस्स अन्ने वि दस पुत्ता कालाईया। तं जहा - कालीए देवीए पुत्तो कालो नाम । सुकालीए सुकालो २। [महाकालीए] महाकालो ३। कण्णाए कण्णो ४ । सकण्णाए सकण्णो ५ । महाकण्णाए महाकण्णो ६ । वीरकण्णाए वीरकण्णो ७ । समकण्णाए समकण्णो ८ । पिअसेणाए पिअसेणो ९ । महासेणाए महासेणो १०।
रज्जत्थी य तुरियं कोणिओ कालाईहि समं मंतेइ जहा - 'सेणियं बंधिऊणिक्कारसहा विहंजामो रज्ज' । पडिवज्जिउं च तं लोभओ बद्धो सेणिओ कूणिएण । कूणिओ अहिसित्तो तेहिं रज्जे । पायपडणत्थं च गओ चेल्लणं विसणं दटुं च भणइ – 'किमम्मो ! महामहूसवे वि तुमं साममुही ?' चेल्लणा भणइ - 'धिद्धी सो महसवो जंमि गुरुजणं निजंतिऊणेवं विलसिज्जइ ?' सोउं चेमं 'अहो ! माया वि मे पिउपक्खिअत्ति रुट्ठो गाढयरं कूणिओ ।
____ अह सो य पुव्वण्हे अवरण्हे, सेणियस्स कसघायसयं दवावेइ । भत्तं च निरंभावेइ । पाणियं च सयं चेवाऽभिमाणओ सेणिओ न पिबइ । तओ चेल्लणा कह वि कुम्मासे वालेहिं बंधित्ता सताओयाए सुराए [केसे आउट्टिता] पविसइ । जओ सा सयगुणेणाऽवि जलेण मीसिया सायं न मुंचइ । तप्पभावेण य सेणिओ निच्चं कसप्पहारे सहइ । न य घाएंतो वि सेणियस्स अणिट्ठो कूणिओ । अहवा अवयारी वि पिउणो णयं(णेओ?) पिओ पुत्तो जहा कोणियस्सुदाइ त्ति ॥छ।। उदाइकहा भण्णइ -
रायगिहे कूणियस्स पउमावईए देवीए उदाई नाम पुत्तो । सो य जे तस्सुच्छंगगओ कूणियस्स थाले मुत्तेइ । तं च 'दूमिज्जिहि'त्ति कूणिओ न वारेइ । मुत्तियंमि य कूरमवणित्ता सेसं भुजंतो मायरं भणइ - 'अम्मो ! अन्नस्साऽवि कस्सइ पुत्तो एवं पिओ अत्थि?' मायाए सो भणिओ - 'दुरायार ! बालभावे तुहेसा वटुंगुली किमिएहिं सलसलेंती पिउणा मुहे तहा धरिया जाव रूढा । अन्नहा रोवंतो चेव तुममच्छंतो' । तं च सोऊण कूणिओ भणइ - 'अम्मो ! जइ एवं ता किं तया ताओ ममं गुलमोयगे [पेसेति ?]' देवी भणइ – 'वच्छ ! अहं तुहं तह पेसंती जओ गब्भकालाओ चेव्व पिउवइरिओ त्ति ममाऽणिट्ठो आसि । तहा वि तुज्झ पिया न विरत्तो । तए पुण पिया एवं वसणं पाविओ' ।
तओ सो सोऊणेवं सुट्ठ पच्छुत्ताविओ वेगेणुट्ठित्ता लोहदंडं गहाय 'नियलाणि पिउणो भंजामि'त्ति धाविओ । तं च तहा आगच्छंत दट्ठण रक्खवालेहिं भणियं – 'एसो सो पावो लोहदंडं गहाय एइ' । सोउं चेमं सेणिएण – 'न नज्जइ केणाऽवि कुमारेण मारेहि'त्ति चिंतेंतेण पुव्वसंगहियं तालपुडं विसं खइयं ।