________________
[२०५]
मिलाणाणि । तओ निम्मल्लंतेण' नायं पडिरूवगं ति हरिया पडिमा । तओ णेण पज्जोयस्स दूओ विसज्जिओ - 'न मम चेडीए कज्जं । पडिमं विसज्जेहि' । सो न समप्पेइ । तओ तस्सोवरि दसहिं राईहिं सममोद्दायणेण जेट्टमासे पारद्धा रणजत्ता । मरुमुत्तरंतस्स य खंधावारो तिसाए मरिउमारद्धो । रन्नो निवेइयं । तओ णेण चिंतिओ पभावईदेवो । तेणाऽवि समागंतुं बलस्स अग्गिवाणे मज्झे पच्छिमहारीए य पुक्खरतिगं कयं ति [तं जायं] पोक्खरं नाम तित्थं । उद्दायणो वि सत्थो पत्तो उज्जेणीए पज्जोयं भणावेइ - 'किं माराविएण लोएण ? तुझं मज्झ य जुद्धं हवउ अस्स-रहगयाणं जेण रुच्चइ' [त्ति] । तओ पज्जोओ 'रहेहिं जुज्झिस्सामो'त्ति भणावित्ता वि गुडाविऊण नलगिरिमारूढो सयमागओ । रहवरारूढो य ढुक्को उद्दायणराया । तं दट्ठण भणइ - 'अहो ! भट्ठपइन्नोऽसि । तहा वि तुह नत्थि मुक्को' । तओ णेण रहो मंडलाए दिन्नो । हत्थी वेगेण पिट्ठओ लग्गो रहेण, जओ जत्थ पायं उक्खिवइ तत्थ तत्थ सरे छुहइ, जाव हत्थी पाडिओ । उत्तरंतो य बद्धो पज्जोओ अंकिओ य निलाडेऽक्खरेहिं जहा – 'उद्दायणदासीए. पई पज्जोओ' ।
तओ तं घेत्तुं चलिओ नियनयराभिमुहं । पडिमा पुणुद्दरिसिए तत्थेव मुक्का । जाओ य विचाले चेव वरिसायालो । तओ ओक्खंदभएण दस वि रायाणो धूलीए पागारे करित्ता ठिया । जं च राया जेमइ तं पज्जोयस्साऽवि दिज्जइ नवरं पज्जोसवणे सूवयारेण पुच्छिओ - 'किं अज्जं जेमेहिसि ?' सो वि चिंतेइ - 'मारिज्जामि' । ताहे भणइ – 'किमत्थमज्ज पुच्छिज्जामि ?' सूवयारो भणइ – 'अज्ज पज्जोसवणं ति राया उववासिओ' । सो भणइ - 'अहं पि उववासिओ । ममाऽवि माया-पियरो संजया आसि । परं न जाणियं मया जहा अज्ज पज्जोसवणं' । तंमि य कहिए राया भणइ - 'जाणामि जहा सो धुत्तो । किंतु मम तमि निरुद्धे पज्जोसवणमवि न सुज्झइ' । तओ खामित्ता मुक्को पज्जोओ । सुवण्णपट्टो य से बद्धो ताणऽक्खराण छायणनिमित्तं । विसज्जिओ सदेसं चेव दाऊणं । तक्कालाओ मउडबद्धा वि रायाणो पट्टबद्धा जाया । वत्ते य वरिसारत्ते गओ राया । तत्थ य जो वणियवग्गो समागओ सो तहिं चेव ठिओ। तओ तं जायं दसपुरं ति । भुंजइ य नियरज्जमोद्दायणो ।
तं च पिउसु(स)ड्डयं महावीरंतिए चरिमं रायरिसिं सोऊणाऽभयकुमारो रज्जे विसेसेण विरत्तो सेणियकोवाओ त्ति ॥छ। सेणियकोवकहा भण्णइ -
रायगिहे नयरे, सेणिओ राया । चेल्लणा तस्स भज्जा । तीए य कयाइ वद्धमाणसामि वंदिऊण [वियाल]वेलाए नगरं पविसंतीए निरावरणो काउस्सग्गत्थो माहमासंमि साहू दिट्ठो । वंदिओ य भत्तीए । तओ रयणीए सुत्ताए तीए हत्थो कह वि सउडीए बाहिं निग्गओ सीएण गहिओ । तओ चेइउं पवेसिओ हत्थो । तस्स य हत्थस्स पहावेणं सव्वं सरीरं सीएण गहियं । पच्छा ताए भणियं - 'तवस्सी संपयं कहं भविस्सइ ?' । तं च सोऊण सेणिएण चिंतियं – 'नूणमेईए अन्नो कोई रुच्चणो संभरिओ' । तओ कुविएण पभाए भणिओ अभयकुमारो – “सिग्घमंतेउरं पलीवेहि' । सयं च गओ सामिसगासं ।
अभएणाऽवि हत्थिसाला पलीविया । सेणिओ सामि पुच्छइ – 'चेल्लणा किं एगपत्ती [अणेगपत्ती वा] ?' । सामिणा भणियं – 'एगपत्ती' । ताहे 'सा डज्झिहि'त्ति तुरियमुट्ठिओ । अभओ पुण भगवओ वंदणत्थं निग्गच्छइ । तं च दट्ठण सेणिओ भणइ - 'किमंतेउरं पलीवियं ?' सो भणइ - ['आम' ति ।