________________
[२०४]]
अन्नदिणंमि य पभावई ण्हाइऊणाऽऽरिसयहत्था दासचेडिं भणइ – 'धोवत्तिं देहि जेण जिणहरे पविस्सामि' । तीए वि समप्पिया आणेउं सियधोवत्ती । सा य देवीए रत्ता पडिहाइ त्ति आणीया अवरा । सा वि रत्ता दिट्ठा । तओ 'देवावसरंमि को रत्तवत्थाणि समप्पेइ ?'त्ति जंपतीए सकोवं अरिसएणाऽऽहया देवीए दासचेडी । मया य सा कहंवि मम्मपएसागयघाएणं । तओ देवी चिंतित्ता 'मए वयं खंडियं । ता किं जीविएणं ?'ति रायाणं पुच्छइ – 'अणसणं करेमि ?' राया वि कयनिच्छयं तं भणइ – 'जइ देवीहूया ममं संबोहेसि' । मण्णिए य मुक्का कयाणसणा मरिऊणुववन्ना बंभलोयकप्पे दससागरोवमाऊ देवो। देवनिम्मियपडिमापूयणत्थं रन्ना निउत्ता देवदत्ता नाम खुज्जा दासचेडी । सा य तं तिसंझं सुस्सूसइ ।
पभावई देवो वि उद्दायणं संबोहेइ । न संबुज्झइ । सो य तावसभत्तो । ताहे देवो तावसरूवं करेइ । अमयफलाणि गहाय आगओ रण्णा आसाइयाणि पुच्छिओ य - 'कत्थेरिसाणि फलाणि?' सो भणइ - 'नगरसमीवासमे' । राया भणइ - 'मं नेयाहि' । सो भणइ - 'चलसु' । गओ य तत्थ तेण समं । दटुं च फलाणि घेत्तुमारद्धो । हक्किओ य सेसतावसेहिं । सावभीओ य वणंधणेण नासंतो पेच्छइ साहवे । तेहि वि मंभीसिऊण संबोहिओ सद्धम्मदेसणाए । पभावईदेवो वि सब्भावं साहित्ता गओ सट्ठाणं । राया वि अत्थाणत्थमप्पाणं पेच्छइ । एवं च उद्दायणराया सावओ जाओ ।
इओ य अत्थि गंधव्वरओ गंधारो नाम सावओ । सो उ सव्वतित्थी सुणेत्ता य वेयड्डेसु कणयपडिमाओ तव्वंदणत्थं सासणदेवयं मणे काऊणोववासिओ ठिओ । तुट्ठाए य सत्तमोववासंमि देवयाए दरिसियाओ । तओ दिण्णं च तस्स चिंतियत्थसाहगं गुलियासयं । निसुयं च गंधारेण जहा – 'वीयभए चिट्ठइ गोसीसचंदणमई देवनिम्मिया [जिणपडिमा] । [तओ गओ सो वीयभए । विण्णविओ य राया पडिमा-अच्चणत्थं । तओ अच्चिया तेण पडिमा] सा रायाणुण्णाएण । तओ तत्थेव असोम्माविओ गंधारो। पउणीकओ य सो सम्मं रायनिउत्ताए देवदत्ताए । तओ तुट्ठो य दाउं तीसे ताओ देवगुलियाओ भणइ - 'जं जं चिंतिऊणियाओ खज्जंति तं तं कज्जं संपज्जइ' । तओ सुगुरुसमीवे पव्वइओ गंधारो ।
देवदत्ताए वि चिंतिउं 'ममं गुलियापभावओ सुरूवो सुवण्णसमो वण्णो होउत्ति खद्धा गुलिया । तप्पहावेण य जाया सुवण्णगुलियासमा सा । दटुं लोएण सद्दिज्जइ सुवन्नगुलिया नाम । तओ सा पुणो वि चितेइ – 'एसो राया ताव मम पिया । सेसा य नालिया । ता पज्जोओ चेव महेलाललणलालसो पई जुत्तो'त्ति मणे काऊण गुलियं खाइ । तओ पज्जोयस्स देवयाए कहियं - 'एरिसी सा रूववई' । तेणाऽवि सुवण्णगुलियाए दूओ पेसिओ । सा भणइ – 'पेच्छामि ताव तुमं' । तओ सो नलगिरिणा रत्ति आगओ। दिट्ठो तीए अभिरुइओ य । सा भणइ - 'जइ पडिमं नेसि तो जामि' । तओ पडिच्छंदो नत्थि त्ति रत्तिं च वसिऊण पडिगओ । अण्णं जिणपडिमरूवं काऊणाऽऽगओ । ठविठं च तं देवनिम्मियपडिमाठाणे तओ जियसामिपडिमं सुवण्णगुलियं च गहाय गओ उज्जेणि पज्जोओ । कराविउं च णेण तत्थाऽईवरम्मे ठविया जंमि देवनिम्मियपडिमा तं पि पसिद्धि गयं लोए देवनिम्मियं नामाऽऽययणं ति ॥
इओ वीयभए नलगिरिणा मुत्त-पुरिसाणि मुक्काणि । तेण य गंधेणोद्दायणस्स हत्थिणो विमदा जाया। तओ जोयावियं तग्गंधाणुसारेण नायं च नलगिरिदिट्ठपयाणुसारओ जहा पज्जोओ आगओ । किं च से निमित्तं ? ति जाव [जोएइ ताव] चेडी न दीसइ । तओ राया भणइ – 'चेडी निज्जउ । परं पडिमं जोएह' । जाव ‘सा अच्छइ'त्ति निवेइयं । तओ राया अच्चणवेलाए आगओ पेच्छइ पडिमाए पुष्पाणि