________________
[१९१]
अमया भणइ – 'को परलोगं पेच्छिऊणाऽऽगओ ? न य केणइ दिट्ठमिय (ह) लोगे जिणधम्मनमोक्कारफलं । तम्मा निरत्थयं किलिस्सह' । जिणदासो भणइ 'कुलक्कमागओ मे ताव जिणधम्मो । दिट्ठे च मए नमोक्कारफलं, जेण देवीहूओ रुप्पखुरो' । अमया भणइ - 'कहं ?' जिणदासो भणइ 'इहेव जंबुद्दी रायगिहे पसेणइरज्जेऽन्नया होंतो रुप्पखुरयचोरो । तया अरहदासो नामाऽऽसि सेट्ठी । भद्दा से भारिया। तेसिं पुत्तो अहयं जिणदासो नाम । परमसावगो य सो मे वि पिया बालावत्थं मं घेत्तुं चेइय- साहुवंदणत्थं जाइ मोरमुज्जा । रायगिह- मणोरमुज्जाणाणं च विचाले धुधुलं नाम मसाणमत्थि ।
-
इओ य सो रुप्पखुरयचोरो रायभवणाओ दव्वसंचयं चोरित्तु वच्चमाणो कह वि पत्तो तलारेहिं निवेदिओ पसेणइरायस्स । तेणाऽवि दुट्ठनिग्गहो रायधम्मो त्ति काऊणाऽऽणत्तो वज्झो निउत्तनरेहिं य वज्झपडहो । तओ तंमि मसाणे घल्लिओ सूलीहिं रुप्पखुरो । तव्वेलाए गच्छंतं चाऽरहदासं दट्टं पाणियं मग्गइ। इमो वि लोगविरुद्धं [ ति] काउं न देइ । तओ रुप्पखुरो 'तुब्भ वए संगहिस्सं 'ति भणतो पुणो मग्गइ। सोउं चेमं सेट्ठिणा 'धम्मत्थि'त्ति दाउं भत्तपच्चक्खाणं सिक्खविडं सो नमोक्कारं भणिओ - 'घोसंतो चिट्ठ तावेमं जावाऽऽणेमि पाणियं' । पडिवन्नं च । जलं गहाय जावाऽऽगच्छइ सेट्ठी ताव नमोक्कारं घोसितो च्चिय सूलियाभिन्नहियओ मओ रुप्पखुरो [देवो जाओ ] । सेट्ठी पुण 'चोरचितगो' त्ति गहिओ निउत्तपुरिसेहिं । निवेइओ रायस्स । तेण वि पुट्ठो सेट्ठी, परं गहियाभिग्गहो न किंचि जंपइ त्ति कुविएण भणिय' मिमं पि नेउं सूलीए पोयह' ।
—
-
इओ य रुप्पखुरदेवो पढमुप्पन्नो च्चिय चिंतेइ 'किं मए पुव्वं कयं जेण देवो जाओ ?' | दडुं चोहिणा जहावट्ठियं 'कहं मे गुरु वज्झ[ ठाणं ]मि निज्जइ ?' त्ति कुविओ बाराणि बंदित्ता नगरोवरि विउव्वइ थरथरिति महासिलं । च दट्टु सपुरजणो भीओ राया ण्हाइऊणोल्लसाडओ उल्लवड[ओ] [धू] वडयह [त्थो ] भणइ 'जक्खा ! अवरद्धं किंचि देवदाणवाइणो सो खामेइ ममऽम्हमवराहं । तओ देवो गयणत्थो भणइ 'कीस विणासिज्जइ निरवराहो सेट्ठी ? ता जइ तं पूइत्ता पुरे पवेसेह तो परमुवसमामि' । सोउं चेमं तुरियमाणाविओ रन्ना अरहदाससेट्ठी । करावियण्हाण-विलेवण-मल्लालंकारो य चडाविओ हथिखंधे धरिओवरिछत्तो य सव्वत्थ जयजयाविज्जंतो गायणेहिं सतूरनिनायं पयाहिणावइत्ता पुरे पवेसिउं ससिणेहं खमाविओ सपरिवारेण रन्ना जणवएण य । तओ देवेणाऽवणीया सिला । दिन्नाणि य 'महोवयारि 'त्ति सेट्ठिणो तेण तिण्णि रयणाणि । तहा 'छंदाणुवत्तओ' त्ति रण्णो वि तिण्णि, 'पुत्तो' त्ति मोहओ लोहखुरस्स वि तिण्णि दाउं रयणाणि रुप्पखुरदेवो गओ सट्ठाणं ति । ताणि य सेट्ठिणा तिण्णि रयणाणि देवकोट्ठए बद्धाणि संपयं पि समुज्जोएंताणि चिट्ठति । लोहखुरस्स वि जूयारत्तणेण न जाणामि कथ चिट्ठेति ? दद्धुं चेममहं बालभावे संजायपच्चओ दढो जाओ जिणधम्मो । तेणेवं मद्दलं वाएमि । ता तुमं पि सम्मं नच्चसु' ।
-
तओ मिच्छदिट्टित्तणेणाऽमया भणइ - 'सव्वमेयमलीयं लविज्जइ तुब्भेहिं' । सोउं चेमं लोहखुरो चिते 'पेच्छ जं मे पिउणो वित्तं मए य दिट्ठ, तं जहा अवलवेइ ता ए[त्थ] नत्थीमाए ममाओ छोट्टिक्कओ' । सेणिओ वि चिंतेइ – 'जं मे पिउरज्जे वित्तं मए वि दिट्ठ तमवलवंतीए जो अलीयवाइनिग्गहो सो मए कल्लं इमाए कायव्वो' ।
तओ अमयाए पुच्छिया पउमावई - 'किं तए वि दिट्ठे किंचि जेण गाएसि ?' पउमावई भणइ