________________
[१९०]
चेइयपूइय(पूय)महं काहं ?' ति चिंतित्ता ढोयणयं गहायाऽऽगओ रायंतियं । समप्पियं च दरिसणिज्जं । पणओ पुच्छिओ(पुच्छइ) राया -- 'भणह कज्ज' । जिणदासो भणइ – 'अहं चाउम्मासियं चेइयपूयं काउमिच्छामि । भणियं चाऽऽगमे -
संवच्छर-चाउम्मासिय(सिएसु)-अट्ठाहियासु य तिहीसु ।
सव्वायरेण लग्गइ, जिणवरपूया-तवगुणेसु ॥ [उपदेशमाला २४१] ता पसायं काउं तं ममाऽणुजाणेउ' । रन्ना भणियं – “जिणदास ! कुणसु जहासमीहियं धम्मकिच्चं, जेणाऽहं पि तमणुमोयामि' । तओ जिणदासो 'महापसायं'ति वोत्तुं गओ सगिहं । तत्तो य सकलत्तो चेइयभवणे भत्तीए कुणइ जिणिंदाणं ण्हवणाइपूयं । [कहियं] च -
ण्हाण-विलेवण-मल्ल-गंधं चाऽलंकियं बलिं । दीवजुयं जिणे कुज्जा, निच्चं पूयाट्ठगं गिही ॥ [ण्हाणे?] सयगुणं पुण्णं, सहस्सं च विलेवणे ।
सयसाहस्सियं माला(मल्ले), अणंतं गीय-वाइयं(ए) ॥ कयपूयाविहाणा य देवे वंदित्ता सव्वे वि कुणंति धम्मजागरियं । तत्थ वि जिणदासो सयं वाएइ मद्दलं । तब्भज्जाणं च चत्तारि जणीओ गायंति देवाहिदेवथुइओ, तिण्णि य वाइंति वंसं, एगा पुण लहुगा नर्से कुणइ । तस्स चेइयभवणस्स जगईए चेव देवपूजानिमित्तं कराविया चिट्ठइ जाइवाडिया जाए पविट्ठा न जाणिज्जति चोरा वि जहा रुप्पखुरय-लोहखुरय त्ति छ। रुप्पखुरय-लोहखुरयकहा भण्णइ -
रायगिहे नयरे सेणियनामाऽऽसि राया । तहा रुप्पखुरओ नाम चोरो । सो य विहत्थिमेत्तेण वि खत्तविवरेणं पविसइ पावेइ य महंतं दव्वसंचयं । न य सो महाजत्तेण वि हेरिज्जंतो पाविज्जइ । तस्स य बहुविहवित्ताण वोल्लिया(चोरिया?)कुसलो लोहखुरओ नाम पुत्तो । सो य बालभावो चेव सिक्खविओ कउलप्पाएण पिउणा, जहा – 'पुत्त ! न तए सेवडएङि सह संसग्गा कायव्वा, न तव्वयणं सोयव्वं । सुए वि य अरडणट्ठा करेहिं पिहणीया कन्ना । कायव्वं च सव्वहा तए ममेगमेयं वयणं'ति मन्नमाणो पेच्छइ जत्थ साहुणो तओ दूरं वच्चइ । मुसइ य सो अटुंगुलेणाऽवि खत्तविवरेण समिद्धट्ठाणं । समिद्धं च तं जिणदासचेइयभवणं ति सण(सण्णाए?) लोहखुरो सुन्नं नगरं वियाणिऊण जहा कोइ न याणइ तहा पओससमए पविट्ठो तच्चेइयजाइवाडियाए निल्लुक्कित्ता य ठिओ त्ति ।
इओ य सेणिओ राया 'किं सो जिणदासो देवपूयं करेइ ? किं वा ईसालुयत्तणेणं सभज्जाओ मेल्लिउं न सक्केइ ? ता निच्छयं जाणामि'त्ति चिंतित्ता सहाऽभयकुमारेणाऽऽगओ चेइयभवणे विट्ठिउं च तज्जाइगुलुम्मेगदेसे जाव सच्चवेइ जिणदासाईणं पेच्छणयं ताव अमया नच्चंती पभणइ - 'भो ! किमत्थं तुब्भे गायह [वाएह न]च्चह ?' जिणदासो भणइ – 'धम्मत्थं' । 'सो वि किमत्थं ?' [ति तीए भणिए जिणदासो कहेइ – 'परलोगसाहणत्थं ।] भणियं च -
एक्को वि नमोक्कारो जिणवरवसहस्स वद्धमाणस्स । संसारसागराओ तारेइ नरं व नारिं वा' ॥