________________
[१८७]
तेण पसायं करेह' । राइणा भणियं 'भणसु, जेण देमि' । तओ णाए भणियं 'विसज्जेह ममं, उज्जेणि गमिस्सं जोणगेण सद्धि' । तओ रायाणुण्णाया मया सह निययपरिवुडा स बहुधण - रयणभरिया उज्जेणिहुत्तं संपत्थिया ।
तओ हं मगहसेणासहिओ सुहंसुहेण संपत्तो उज्जेणि । तत्थ वि मगहसेणं उज्जाणे नेऊण रत्तिं सुसुत्तं च नाऊण एगागी गहियखग्गो महिलापरिक्खणनिमित्तं गओ नियभवणं । तं चुग्घाडियदुवारं काउं जा पविट्ठो ता पेच्छामि मणूस पढममहिलाए सह संपसुत्तं । तस्स य मया रोसवसएण असिं कड्डिऊण सीसं छिन्नं सिग्घं च अवक्कमिऊण एगंते निलुक्को पेच्छामि । चिि 'एसा महिला किं करेइ ? 'त्ति जाव, ताव सा ससंभमं उट्ठिया । अवलोइयाओ य णाए दिसाओ । जाहे न किंचि पासइ ताहे रंधण - घरस्स एगपासे महइं खड्डुं खणिऊणं तं पुरिसं तत्थ परिक्खिवइ । मट्टियाए य तस्सोवरि महंतं थलं रएत्ता सव्वं घरं लिंपिऊण सण्णिसण्णा सयणीए । चितियं च मए -
'महिला देज्ज हरेज्ज व, नासेज्ज व संठविज्ज व मणूसं । तुट्ठा उज्जियावेज्जा, रुट्ठा पुण मारए पावा ॥
एवं च जइ ताव एसा कुलीणा मम परिणीया भज्जा एरिसा ता को पुण वेसाण पत्तिज्जिहं ? ता जुत्तं मम मगहसेणं मगहे सयणवग्गस्स मेलित्ता अत्तणो वयविसेसं काउं'त्ति चिंतिऊणं सन्निग्गओ गिहाओ । पत्तो उज्जाणं । भणिया य मए मगहसेणा - 'पिए ! दिट्ठो सारो दारस्स । वच्चामो मगहपुरं । तत्थेव अच्छीहामो' । तओ मगहपुरं मगहसेणं गहाय पडिगओ । तत्थ कइ वि दिवसे अच्छिऊणं गंतुकामेण मए भणिया मगहसेणा 'पिए ! तया गएणं मए माया-पिता न दिट्ठा । ता ते पेच्छिऊण सिग्घमेवाऽऽगमिस्सामि' |
-
एवं च पुच्छिऊण निग्गओ आगओ उज्जेणि । दिट्ठो य सयणवग्गो । आनंदिया माया - पिता । अगओ सहिं । दिट्ठा भारिया । न य से किंचि आगारं दरिसेमि । सा य दिणे दिणे तस्स थलस्स अग्गकूरेण अच्चणियं करेइ । पच्छा जस्स दायव्वं । अण्णया एयाए मम पाहुण्णयं उवकप्पियं । भणियं च मया 'खज्जं न तए कस्स वि किंचि दायव्वं, तह तईए (तए ? ) वि न य खायव्वं मम अदाउ' । तीए भणियं 'को मे अण्णो सुंदरो तुमाहिंतो जस्स दाहामि ?' तओ तीए दिण्णे हत्थसोए समप्पियं कंसभायणं । तओ तवगाई (ओ) सिक्खं हिंडित्ता बलिअच्चणं काऊण मम भायणे छूढो । मया य उवलक्खिऊण भणिया 'अज्ज वि न विम्हरसि तं ?' तीए भणियं
-
. 'किं तए तं कयं ?' मया भणियं 'जइ न मए ता किं तुह पिउणा कयं ?' सोउं चेमं साऽऽसुरोसवसकंपमाणदेहा चंडिया इव कयभीमभिउडी तं चेव तवयं सुलसुलेंतं घेत्तूणं उद्धाइया ममं जओ । तओऽहं 'तं अज्ज मारिज्जासि' [त्ति चितिउं धाविओ] । तओ 'पलाओ'त्ति णाउं गहाय मे पट्ठीए कत्तुयाविओ ( ? ) तवओ । तेण य अहं दडकाओ अईव वेयणत्तो कह वि तायघरमणुपविट्ठो मुच्छिओ पडिओ । तओ कह वि लद्धयणो । एक्कथक्कं(?) [स]यणजणेण नाऊणोसहतेल्लेहिं अब्भंगिओ सत्थो जाओ । पुणण्णवसरीरोय संतोऽहं सयणवग्गस्स सब्भावं कहेऊण 'इत्थीणं दंडो विसज्जणं ति काउं सिरिमई माया - वित्ताण समासे कारणं सुणाविऊणं समप्पिया । अहं च साहुसगासे धम्मं सोऊण पव्वइओ' त्ति ||छ । जोणगो त्ति गयं ॥छ | 'एयं च सुमरिऊण कुमार ! मए भणियं
भयाभयं । अभएण भणियं
'भयवं ! निग्गया
-
-
-
-
-