________________
[१८०]
नत्थि जीवियं' । तओ तेण तस्सेव वानरस्स समप्पिओ । सो य चिंतेइ – 'जस्स घरे धरिज्जिस्सइ सो नियमा विणासिज्जिही । ता किं मज्झ जीवहच्चाए कयाए ? एसो राया समणोवासओ । ता घत्तेमीमं साहूवस्सए, जओ न तेसिं अवगारं कहे(रे)इ' । तओ गओ सो साहूण पडिस्सयं । तत्थ य णेण ट्ठिो भगवं सुट्ठिओ पडिमट्ठिओ । तओ सो वानरो तस्स भगवंतस्स हारं कंठे हलइ(ओलइ?)ऊण पडिगओ ।
ते य चउरो वि साहुणो जामे जामे सुट्ठियस्स पडिजागरणत्थं निग्गच्छंति । तत्थ य पढमे पहरे पुण्णे निग्गओ य पडिजागरणत्थं सिवो नाम अणगारो । पेच्छइ य सुट्ठियं कंठोलइएण हारेणं तं पएसं उज्जोएमाणं । तओ सिवो चिंतेइ – 'हद्धी ! एसो सो रज्जसव्वस्सभूओ हारो जस्स कएणं अभओ दढं संतप्पइ । ता एवमवट्ठिए कज्जे किं कायव्वं ?'ति चिंताउलत्तओ पविसंतेण आवस्सयं वीसरिय निसीहियाकरणेण भणियमणेण – 'भयमुवट्ठियं' । तओ अभएण भणियं – 'कत्तो तुब्भं भयं ?' साहुणा भणियं – 'सावय ! साहेमि ते सयमणुभूयं भयमहं सिवो त्ति ॥छ।
सिवकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे अवंती नाम जणवओ । तंमि य उज्जेणीए नयरीए वाणियकुलप्पसूओ अहं सिवो नाम । कणिट्ठो [य] मे भाया सिवदत्तो नामाऽऽसि । अन्नया य अम्हे दुवे वि दारिद्दाभिभूया अत्थत्थिणो सुरटुं पविट्ठा । तत्थ य अम्हेहिं कहंचि विढत्तं दससहस्सं । निजंतियं नउलगे । तओ पयट्टा सनगराभिमुहं । तं च नउलयं वारोसारएण वहामो । जया य तमहं वहामि तया चिंतेमि जह - 'सिवदत्तं मारेमि' । सो वि तं वहमाणो मं मारिउमिच्छइ । तओ अम्हे उज्जेणि संपत्ता । तीए य बाहिं सिप्पानईदहे हत्थ-पाए पक्खालिङ पवत्ता । तओ मया सो नउलगो तंमि दहे पक्खित्तो । सिवदत्तो संभंतो भणइ - 'किं ते कयं ?' मया तस्साऽभिप्पाओ कहिओ । सो भणइ – 'मम वि एस अभिप्पाओ आसि । ता सुट्ठ तए कयं जमेसो पक्खित्तो अणत्थो ।
तओ गेहं गयाण अम्हं मायाए 'सागय'ति काऊण अम्हं भगिणी कणिट्ठा हट्टंमि पेसिया मच्छाणं । इओ य सो नउलओ पडतो चेव मच्छेणेगेण गिलिओ । मच्छो य मच्छिएणं जालेण गहिओ । मारित्ता हट्टे उवट्ठाविओ । तं च किणिऊणऽम्हं सा भगिणी घरमागया । सम्मकरणत्थं च वु(चु?)ल्हित्तएण छिदंतीए मच्छपोट्टाओ पडिओ 'खंडओ'त्ति नउलओ। सव्वेसिं च चक्टुं वंचिऊणुच्छंगे गोविज्जंतो कह वि माऊए दिवो । तो पुच्छिया - 'हला ! किमयं ?' सा भणइ - 'न किंचि' । तओ थेरी तग्गहणाभिप्पाएणुद्वित्तु तुरियतुरियं जाव धाविया धीयामुहं ताव तीए लोभाभिभूयाए चुल्हित्तएणं मत्थए आहया । मया य सा अम्हेहिं पडंती दिट्ठा । तओ 'हा ! किमेयं ?' ति भणंता अम्हे ससंभमं उट्ठिया । धीयाए संभंतखलियाए सो नउलओ पडिओ दिट्ठो य अम्हेहिं – 'हा हा ! इमो सो अणत्थो' । तओ माऊण अग्गिसक्काराइमयकिच्चाणि काऊण भगिणिं च अण्णस्स दाउमम्हे पव्वइया त्ति ॥छ।
तं च सावय ! संसरिऊण मए भणियं - भयमुवट्ठियं' । अभएण भणिय - ‘एवमेयं भगवं ! पाएण खरपरिणामकारगो निद्धबंधवाणं पि सव्वाणत्थजणगो अत्थो' ।
तओ बीए जामे सुव्वओ नाम अणगारो निण्णओ । सो वि तहेव हारं पेच्छिऊणं नियत्तो भणइ - 'महाभयं' । अभएण भणियं - 'भगवं ! तुब्भं चत्तघरवासाणं किं महाभयं ?' साहुणा भणियं - 'सावय ! साहेमि तं सयमणुभूयं तुहाऽहं सुव्वओ त्ति छ।