________________
[१७८]
ववसिया ताव दिट्ठो तत्थेव हेट्ठोवट्ठियस्स सेयणगगंधहत्थिस्स जसराओ नाम महाउत्तो । पिया य से मगहसेणा नाम विलासिणि त्ति तीए निजुच्छंगनिवेसियाए सह दिवो किंपि जंपंतो । चिंतियं च चेल्लणाए - 'सुणामि ताव किमेए जंपंति ? पच्छा झंपं घल्लिस्सामि' ।
एत्थंतरंमि य मगहसेणा जसरायं भणइ - 'कल्लं महूसवविसेसो होही । तंमि य सव्वालंकारविभूसियाओ वेसाओ उज्जाणे गमिस्संति । ता तुब्भेहिं मम रायचंपयमालाओ दायव्वाओ' । ताओ य किल परमामोयत्तणओ सकलपुप्फजाइप्पहाणाओ रायाओ चेव लब्भंति । सेयणओ रायहत्थी सुट्ठ वल्लहो त्ति तस्स राया निच्चं पि देइ । एवं च रायचंपगपुप्फाणि रायपुरिसेहिं पयत्तेण रक्खिज्जति त्ति दुल्लभाणि । तेण मगहसेणा गणिया महाउत्तं ताणि मग्गंती भणइ – 'रायचंपयमालाहिं परिहियाहिं तुह पसाएण सव्वाओ विलासिणीओ सोभाए अहं जिणामि तहा करेहि' ।
तओ सा भणिया महाउत्तेण - "पिए ! रायचंपयमालाहिं दिज्जतीहिं राया रूसइ' । सा भणइ - 'रम्मे नरनारीसंकुले रायगिहे वासे महे इहं जइ एयं न देसि चंपयमालियं तो पियउच्छंगगया हु चयामि जीवियं' । तओ तं सोऊण पडिहत्थेण भणिओ महाउत्तो -
'पेच्छ भणिज्जमाणस्स, पत्थं जस्स न रुच्चए ।
कीरए दारुणं तस्स, पलासस्स दिएणिव' ॥ तओ महाउत्तो भणइ – 'को सो बंभणो ?' मेंठो भणइ – 'उत्तरावहे किर एगो माहणो परिवसइ । तेण य परदेसं गएण पलासो पुष्फिओ दिट्ठो । "अहो ! इमो सोहणो पायवो पुप्फिओ"त्ति तेण बीयं घेत्तूण अत्तणो देसे नेऊण सक्खवाडियाए वावियं दिणे दिणे पाणिएण सिंचइ । कोमलो निद्धो य कमेण वडिओ निग्गयतरुणपत्तपल्लववलयसमाउलो पायवो जाओ । सो तं तहेव सिंचइ भणइ य - 'सिग्धं पुप्फेहि' । सो य सिच्चमाणो सुट्टयरं कोमलो जाओ । न पुप्फिओ । तओ कुविएण पज्जालिओ तस्स अग्गी मूलेसु । तेण य सो उज्झक्खुरीहोउं पुष्फिओ । एवं च जो अणुव्वत्तिजलसित्तो वि न तूसइ सो अणायरग्गिजोग्गो त्ति मोत्तुं तं अत्तणो हियं कायव्वं । ता महाउत्त ! किं एईए तुह अणुव्वत्तियाए ? जइ एवमवि अणुव्वत्तिज्जमाणा न जीवइ ता दुज्जीवणी पडउ, अन्नाओ तुह विलासिणीओ भविस्संति'त्ति । ___तओ सा चेल्लणा एयं वुत्त-पडिवुत्तियं सोऊण चिंतेइ – 'सच्चं भणइ मेंठो । जइ अहं मरिस्सामि ता किं रन्नो सेणियस्स भविस्सइ ? तस्स हु अन्नाओ वि उत्तमकुलसालिणीओ अणेगाओ संति । अहं [म]रि[या] माणुसत्तणस्स चुक्का [न] नज्जए अकयतवच्चरणा कं गई गमिस्सामि ?' तओ चेल्लणा पडिनियत्ता मरियव्वाओ । सेणिएण य देव्वे विसए अणुभुंजमाणी विहरइ ।
तीसे य सो हारो कुओ वि कालाओ तुट्टो । तेण ददुरदेवेण [हारदाण]काले चेव कहियमासि - 'जो तुट्टमेयं हारं पढमं संघडिस्सइ सो सत्तहा सिरं खु(फु?)ट्टिऊण मरिस्सइ' । तओ सेणिएण रायगिहे पुरवरे उग्घोसावियं - 'जो अट्ठारसवंकहारं संधेइ तस्स राया दम्माण सयसहस्सं देइ' । तत्थ य एगो मणियारो चितेइ – 'अहं महंतो दरिदो य । जइ पुत्त-पउत्ताणं विभूई करेमि तो किं मया न लद्धं ?' तओऽणेण पडहओ वारिओ हक्कियं सेणियस्स । सेणिएण मणियारस्स दम्माणं पन्नाससहस्साणि दाऊण समप्पिओ हारो । भणियं च - 'संधिए हारे सेसदम्माणि दाहामो' । तओ मणियारेण निययगिहस्स