________________
[१७३]
सिवादेवि त्ति तइओ ।३। वियारियग्गिभीरुरहकट्ठफालिविरइयपज्जलंतचीयाए पविसंतु त्ति चउत्थो ।४। वरो दिज्जउ' । तओ सोउमेवं विसन्नो राया । तओ तब्बुद्धिसमावज्जियहियएण पज्जोएण पूइत्ता मुक्कोऽभयकुमारो। तओ सो वच्चंतो भणइ - 'तुब्भेहिं धम्मच्छलेणाऽहमिहाऽऽणीओ । अहं पुण दिवसओ उज्जोएंतीए आदिच्चदीवियाए धाहावंतं नगरमज्झेण जइ तुमं न हरामि ता अग्गीए पविसामि'त्ति पइन्नं काऊण गओ अभयकुमारो । ठिओ कंचि कालं रायगिहे ।
___ अन्नया सो संजोइअगुलियाहिं नियदेहस्स सरूवपरावत्तं काऊणं सिक्खवियतरुणसरूवविलासिणीदुगसहिओ वियक्खणपुरिसपरिवारो गहियगरुयकियाणगो, पवंचसारो ईसरो त्ति पयडावियनामो, तहा कवडगहिल्लभाउगकयपज्जोयनामो वाणियगवेसेण गओ उज्जेणीए । तओ तत्थ घेत्तूण राउलासण्णठियं मु(गि?)हभूमिगं भाडएण हट्टं ववहरिउमाढत्तो ।
इओ य सो कवडपज्जोओ मंचएण सह बद्धो पुरिसुप्पाडिओ माणतुंगवेज्जस्स घरे चेव दत्तकालेणं चउहट्टयमज्झेणं निजंतो वाहे(हर)इ - 'अहो ! ऽहं पज्जोओ निज्जामि, धावह धावह लोया !' । तओ सोऊणेवं धाविया तलाराइया । तेहिं भणियं – 'को एसो निज्जइ ?' । तओ अभयकुमार-पवंचसारपुरिसेहि तेसिं तं दंसित्ता भणियं - ‘एसो ईसरसेट्ठिभाया गहिल्लो जाओ । तो सयमवच्चंतो वेज्जहरमम्हेहिं बंधित्ता निज्जइ' । तओ निवत्तो लोओ । एवं च पइदिणं कवडपज्जोए निज्जंते आणिज्जतमि य निरवेक्खो लोओ। न कोइ उठुइ ।
ताओ य सिक्खवियविलासिणीओ राउलदिसिट्ठियमत्तवारणगयाओ पइदिणं चिटुंति । तओ राउलत्थो कह वि दट्ठणाऽच्छिलोलो पज्जोओ हत्थजोडणाईहिं ताओ कामत्थं पत्थेइ । ताओ वि किंचि कामभोगं दरिसेंतीओ तस्स हिययं रुहुक्कावेंति । तओ तेण गंधकिणणपेसियाओ ताहिं दडवडेंतीहिं नीसारियाओ दासीओ । तओ कहियवुत्तंतेणाऽवि पज्जोएण बीयदिणे पेसियाओ । तंमि य 'को रायस्स एत्तिओ गाहो ?'त्ति जंपियं ताहिं विसज्जियाओ य । तइयदिणे वि समागयदासीणं पुरओ ताहिं भणियं - 'जइ एवं रायनिब्बंधो ता सत्तमदिवसे एसोऽम्हं भाया ईसरसेट्ठी बाहिं देवजत्ताए वाहिस्सइ । तस्स सेट्ठिणो विरहे रन्ना समागंतव्वं । परं दुवारदेसे सेट्ठिनिउत्ता रक्खपाला न ओसरंति' ।
तओ दासीहिं गंतूण रण्णो जहावट्ठिए कहिए कामाउरत्तेण तंमि दिणे तीए चेव [गव]क्खभित्तीए चडिऊणाऽऽगओ विलासिणीसमीवमारुहिओ पल्लंके । एत्थंतरंमि य सहस त्ति समारुहिय तंमि माले अभयनिउत्तपुरिसेहिं दिट्ठो ताहि समं पज्जोओ बद्धो य झत्ति तेणेव सह पल्लंकेणं । तओ पुरिसुप्पाडिओ गहिल्लपज्जोयकमेण 'अहोऽहं पज्जोओ राया निज्जामि'त्ति महासद्देण धाहावितो वि निव्वियप्पसयललोयसमक्खमेव अवहरिओ पज्जोओ राया । तओ जच्चतुरंगमाइवाहणेणाऽऽणीओ अभयकुमारेण रायगिहं । समप्पिओ सेणियस्स । तओ तं दट्ठण सरोसो सेणिओ । समायड्डिओ य खग्गो । मारिउं संमुहमुट्ठिओ । तओ भणिओ अभयकुमारेण – 'ताय ! न गिहागयाणमेयं जुत्तं' । तओ संवरियखग्गो सो भणइ – 'जइ एवं, ता पुत्त ! किं करेमि ?' अभएण भणियं - 'सक्कारित्ता विसज्जिज्जइ' । तओ तहेव कए तद्दिणाओ पभिई दोण्णि वि जाया परोप्परं मित्ता त्ति ॥छ।।
मेत्ती-मच्छररहिओ य विहरतो भगवं वद्धमाणसामी समोसरिओ कोसंबीए । पारद्धा देसणा । तत्थ