Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 186

[१६९]
महावीरो तेणेव उवागच्छित्ता तं वयासी - 'भगवं ! पज्जोयं आपुच्छामि ता तुम्हं सगासे पव्वयामि' । तओ पज्जोयं आपुच्छइ । सो य तीए महंतीए सदेव-मणुयासुराए परिसाए लज्जंतो न तरइ वारेउं । ताहे विसज्जेइ । तओ मियावई पज्जोयस्स उदयणं नाम कुमारमुच्छंगे निक्खिविऊण पव्वइया । पज्जोयस्स वि अट्ठ अंगारवईपमुहाओ देवीओ पव्वइयाओ । अहिज्जित्ता य एक्कारसंगाई छट्ठट्ठमाइतवोकम्मेण अप्पाणं भाति ।
पज्जोओ गओ सामि वंदिऊणुज्जेणि । सामी वि विहरिओ अन्नत्थ । संजाओ कोसंबीराया उदायणो। सो य सहावओ च्चिय गीयरइ त्ति विझे गंतूणेगदेसठिओ महुरयररागालत्तीए मुच्छावित्ता विंझहत्थिणो नियपरियणेणं बंधावेइ तह वि ते ण किंचि चेयंति त्ति काउं भुवणच्छेरयभूयगीयकलाकुसलो परं पसिद्धिमुवागओ ।
इओ य पज्जोएणाऽइवल्लहत्तणओ पुव्वुत्ता वासवदत्ता कण्णया विसिट्ठायरियाभावओ गीयकलं मोत्तुं सेसकलाकलावकुसला कराविया । तओ पुच्छियं तेण - 'को वासवदत्ताए निम्मलगंधव्वकलागहणत्थमुवज्झाओ होज्जा ?' विन्नायवुत्तंतेण य साहिओ पासपरियणेण – 'उदायणो' । सो य नऽन्नहा तं कराविउं तीरइ त्ति तग्गहणत्थं पज्जोएण पविट्ठमज्झजोहो अदिस्समाणपासनिउत्तपरियारो जंतमयहत्थी कारावित्ता तद्देससीमासंधिट्ठिए वणगहणे डोल्लाविउमाढत्तो । [उदायणो य तं हत्थि गहिउं तत्थ ढुक्को ।] तओ निउणेण पुव्वमेव सिक्खविए[ण] य पज्जोयपरिवारेण पच्छण्णमेवाऽऽणीए पज्जोयसमीवं तेणाऽवि भणिओ - 'मम धीयमेक्कं गीयकलं सिक्खवेहि । परं सा काणा अत्थि, तए न दट्ठव्वा । अण्णहा लज्जंती पाणच्चायं करिस्सइ' । वासवदत्ता वि भणिया – [* उवज्झाओ कोढिओ, ता मा तं पेच्छसु' । सो य जवणंतरिओ तं सिक्खावेइ । सा य तस्स सरेण हीरइ ।]
- [अण्णया पज्जोओ राया चउद्दसनिवेसिं सहिओ उज्जेणीओ रायगिहं रोहेडं चलिओ । सेणिओ य तत्तो बीहइ ।] निच्चं चमक्कियहियओ सभायणे भणइ - 'कहं पज्जोओ विच्छाइयव्वो ?' अभयकुमारेण भणियं - 'ताय ! मा खेयं करेहि । संपयमागयं पज्जोयं तहा करिस्सामि जहा विच्छाइज्जइ' । तओ तेणाऽणागयमेव पज्जोयभडसामंतावासट्ठाणेसु नीलदम्मभरिया चरुया निक्खणाविया । तओ समागओ पज्जोओ वेढियं रायगिहं । जुज्झिओ तेण सह कइ वि दिवसे सेणिओ । तओ अभयकुमारेण पज्जोयस्स दिन्नो पच्छन्नलेहो - 'जइ वि तुममम्हाणं नियत्तियसि(?) तहा वि कहेमो - तुह डंडा सव्वे वि सेणिएण अत्थपूरिया कया । ता सिग्धं नासेहि अण्णहा घेप्पिहिसि । अह वयणे नत्थि पडिबत्ती ता नियसामंतावासदेसे खणावेहि' । तओ तेण तहेव कए दिट्ठा नीलदम्मभरिया चरुगा । पाडिया अप्पपरी[त्ता?] । नट्ठो पज्जोओ। गओ उज्जेणीए । ल्हूसिओ तस्स खंधावारो नासंतो सेणिएण ।
तओ पज्जोओ संपत्ते नियभडे बहुविहं चंडिउमाढत्तो । तेहिं भणियं - 'देव ! न अम्हे एयस्स कम्मस्स कारिणो । जइ को वि परं पबंधो(पवंचो?) [ता] अभयकुमारस्स' । तओ तेहिं सव्वहा पत्तिज्जाविओ पज्जोओ अत्थाणत्थो भणइ - 'सो को नत्थि मम सेवगो जो अभयकुमारं मम समीवमाणेज्जा?' तओ सोउमेवं भणियमेगाए पज्जोयवरविलासिणीए - 'देव ! अहं आणेमि । परं मम सहायसामग्गी
* त्रुटितोऽयं पाठः आवश्यकचूाधारेण पूरितः ॥