________________
[१६७]
aamanawwammawwwwwwwwwwwwwwsaamaaamanawaimaanwar
देवीए रूवं निव्वित्तियं । तीसे य चक्खूसु उम्मीलिज्जतीसु एगो मसिबिंदू ऊरुअंतरे पडिओ । तेण फुसिओ। पुणो वि जाओ । एवं तिण्णि वारा । पच्छा तेण नायं – 'एएण एवं होयव्वमेव' ।
तओ चित्तसभा निम्माया । तओ राया चित्तसभं पलोएमाणो तं पएसं पत्तो जत्थ सा देवी । तं च दट्ठण रुट्ठो । 'एएण मम पत्ती धरिसिय'त्ति काऊण वज्झो आणत्तो । चित्तगरसेणी उवट्ठिया – 'सामि ! एसो लद्धवरो चित्तगरो' । तओ से खुज्जाए मुहं दरिसियं । तेण तयणुरूवं देहं पि निव्वत्तियं । तहा वि रण्णा तस्स संडासओ छिन्नाविओ निव्विसयत्तं चाऽऽणत्तो । तओ सो सागेयं गंतूण तस्सेव जक्खस्सोववासेतो पुरओ पडिओ । तेण भणिओ - 'वामेण वि हत्थेण तारिसं चित्तेहिसि' ।
तओ सो सयाणीयस्स पडिदायत्थी चिंतेइ जहा – 'पज्जोओ चेव एयस्स गंजणं काउं समत्थो' । तओ सो मिगावईए चित्तवट्टियं काऊणुज्जेणि गंतुं पज्जोयस्स दरिसेइ । सो भणइ – 'का एसा देवया?' चित्तयरेणुत्तं – '[न ए]सा देवया, किंतु सयाणीयभज्जा मियावइ'त्ति ॥ चित्तयरो त्ति गयं ॥छ।।
चित्तयरुहुक्कहाविएण य पज्जोएणित्थीलोलयाए मियावईमग्गणत्थं पेसिओ दूओ । सो य निब्भच्छित्ता य [निद्धम]णेण नीसारिओ खणेण । तओ दूएणाऽऽगंतुं जहावट्ठिए कहिए रुट्ठो पज्जोओ सव्वबलेण कोसंबिं एइ । तं चाऽऽगच्छंतं सोउं सयाणीओ अप्पबलो त्ति मओ भयाइसारेण ।।
तओ मिगावईए चिंतियं - ‘पयंडो पज्जोओ बालो य मम पुत्तो । ता भेयसारो सामप्पओगो चेव संपयं जुत्तो' । तओ तस्स तीए पेसिओ दूओ, भणावियं च - ‘मा वियप्पेहि । तुहतणिया चेवाऽहं । परमेसो कुमारो बालो अम्हेहिं गएहिं मा सामंतराइणा केणइ अण्णेणं पेल्लिज्जिही' । सो भणइ – 'को ममंमि जीवमाणे पेल्लिस्सइ ?' सा भणइ – 'ओसीसए सप्पो, जोयणसए विज्जो किं करिहिइ ? ता नगरि दढं करावेहि' । सो भणइ - ‘एवं करेमि' । तीए भण्णइ – 'उज्जेणिगाओ इट्टगाओ बलियाओ। ताहिं कीरउ' । तेणाऽवि 'एवं'ति वोत्तुं चोद्दसराइणो वसवत्तिणो उज्जेणि-कोसंबीणं अंतराले ठविया । तेहिं य पुरिसपरंपराए आणियाओ य इट्टगाओ । [कराविओ य] कोसंबीए पागारो । तीए भणियं - 'इयाणि धन्नस्स भरेहि नगरि । तेणाऽवि भराविया । जाहे नगरी रोहयसज्जा जाया ताहे सा विसंवइया । चिंतियं च णाए - 'धण्णा ते गामागर-णगर-सन्निवेसा जत्थ सामी विहरइ । जइ संपइ सामी समोसरइ ताऽहं पव्वज्जामि' । [तओ नाऊण समयं तत्थेव समागओ सामी । देवेहिं कयं समोसरणं । निग्गया य मिगावईपज्जोयाईया] । तेहिं य सामि वंदिऊणुवविटेहिं निसुयं – 'जासासास'त्ति ॥छ। जासासासा-कहा भण्णइ
कोसंबीए समवसरियस्स सामिणो सव्वण्णुत्तं सोऊणाऽऽगओ समोसरणे एगो पुरिसो । मिगावईपज्जोयाणं धम्मकहाए वट्टमाणीए मणसा पुच्छइ । सामिणा भणियं - 'भद्द ! वायाए पुच्छसु जेण अण्णे वि सत्ता संबुझिति' । तह वि सो लज्जंतो भणइ – 'भयवं ! जा सा सा सा ?' सामिणा भणियं - 'भद्द ! जा सा सा सा ?' तं च सोउं विम्हियाए परिसाए गोयमो पुच्छइ – 'भयवं ! किमणेण तुब्भेहि य जा सा सा स त्ति भणियं ?' सामी भणइ – 'साहेमि । निसुम्मउ' -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे चंपानयरीए अणंगदेवो नाम सुवण्णयारो इत्थिलोलो परिवसइ । सो य पंच पंच सुवण्णसयाणि दाऊण जा जा बाला कण्णा तं तं परिणेइ । एवं च तेण मेलियाणि पंचमहेलि