________________
[१६५]
A
सारदलेणुत्तरिऊणमुवद्दवेइ सयाणीयलोयं । सयाणीओ वि पज्जोयखंधावारं पक्खंदेहि संतावेइ । जे य पज्जोयस्स कोउगाइनिमित्तं पुरिसा वच्चंति ते छिन्नोट्ठ-नासाउडे [काऊण नयरी]ए य पसरं न देइ । एवं च पज्जोओ सुट्ठ काइओ निविण्णो सहस त्ति वलिओ नियदेसाभिमुहं रत्तीए । सो य सेडुयगेण पुष्फनिमित्तं गएण नाओ । तओ झड त्ति समागंतुं निवेइयं रन्नो । सयाणीएण वि 'जो जं लेइ तं तस्सेव'त्ति घोसाविऊण नेगहा विडंबित्ता लूसियं पज्जोयबलं । एवं च लुंठविलुज्ज(प्पं)तो कह कह वि महाकिलेसेण नट्ठो पज्जोओ ।
___ तओ सेडुवगस्स तुट्ठो सयाणीओ भणइ – 'सोहणो तए अवसरो साहिओ । ता संपयं एवं भण - किं ते देमि ?' तओ महेलियासुणयत्तणओ भट्टो भणइ - 'जइ एवं ता भट्टिणी पुच्छामि' । तओऽणुमओ रण्णा गओ भट्टिणीसमीवं । कहिओ रायपसाओ । तीए वि 'नेसो विभवं संपत्तो ताडिओ मए कज्जं करिस्सइ । ता करेमि जहा वसवत्ती चेव चिट्ठइत्ति चिंतिऊण भणियं - 'भद्दो तुमं । ता किं बहुणा रायपरिग्गहेण करिस्ससि ? सदक्खिणमग्गासणेण भोयणं निच्चोसारयं च मग्गसु' । तहेव कए तं चेव तस्स दिण्णं रण्णा ।
___ एवं च सो निच्चमेव रण्णा सहोसारयं लब्भंतो बीहंतेहिं निज्जइ सगउरवं सगिहेसु । भुंजाविज्जइ सदक्खिणेहिं अइमिट्ठण्णेहिं । सेडुवगो वि मिट्ठण्णलोभेणं पुणो पुणो वमित्ता अन्नन्नगिहेसु भुंजतो कोढिओ जाओ । तओ 'रायसभाणरिहो'त्ति चिंतिय भणिओ मंतीहिं - 'संपयं तुममसमत्थो । ता पुत्ते चेव नियट्ठाणे पट्ठवेहि ।
तओ तहेव कमेण कए ते पुत्ता रायसम्माणओ 'कोढिओ एसो' त्ति लज्जंता घरपच्छोक्कडे खोल्लडयं करावित्ता सेडुवगं धरेंति । कम्मारयाइहत्थेण य भोयणाईयं दवावेंति । तओ सो तहाऽवण्णाए दूमंतो - 'अहो ! मए चेव एए एरिसं रिद्धि नीया तहा वि न सम्मं मम वद॒ति । ता तहा करेमि जहा एए वि वसणे पडंति'त्ति परिभाविऊण सद्दाविया पुत्ता । भणिया य - 'पुत्तगा ! किं ममेरिसावत्थस्स संपइ जीविएणं ? परमम्हाणं कुलक्कमागओ एसो धम्मो जं छालगं सण्णिहियं धारिय मारित्ता अणसणं कीरइ । ता जइ [कालं छालगं] संपाडेह तोऽहं कयविहाणोऽणसणं पवज्जामि' । पुत्तेहिं वि 'तह'त्तिकाऊण समप्पिओ तस्स कालछालगो। सेडुवगो वि तं छालगं नियं सरीरमणवरयं चट्टावेतो सरीरुल्लट्टणियं च चरावेंतो सयं चेव खसंतरोमेहिं नाऊण संकंतकोढं मारेइ । तओ पुत्ते सद्दावित्ता 'तुब्भेहिं सयमेवेमस्स मंसमुवजीवियव्वं न जस्स कस्सइ दायव्वं'ति वोत्तुं समप्पिऊण य तेसिं नीसरिओ घराओ ।
वच्चंतो य कमेण पविट्ठो महाडविमेगं । तत्थ य तिसाभिभूओ इओ तओ परिब्भमंतो पेच्छइ एगाए गिरिदरीए निम्भिच्च(ण्ण)सिलोवरि संठियनिवडंततडट्ठियहरडई-बहेडयामलयाइविविहतरुपत्त-पुप्फ-फलछल्लि-मूलं सरयकालखरसूरकिरणतावियं काढयं व जलं । तओ तं चेव पुणो पुणो पिबंतो नित्थरिओ गाढाइसारेण । जाया कोट्ठसुद्धी । फिट्टो कोढरोगो ।
___ तओ पुणण्णवीहूयसरीरो समागओ कोसंबीए । पच्चभिजाणित्ता य पुच्छिओ जणेण – 'कहं तुम पुणो जाओ [व्व संजाओ] ?' सेडुवगेण भणियं - 'देवेहिं मम रोगो अवणीओ' । दिट्ठा य तेण ते पुत्ता "पिउवयणमवितहति मण्णमाणा सकुडंबा तं छालगं समुवजीविऊण संजायसडहडंतकोढा । भणिया य जणसमक्खं - 'रे दप्पुद्धरा तुब्भे होता । संपयं पत्तकोढा किं करेह ?' तओ सोऊण [ज]णेहिं भणियं