Page Text
________________
[१६२]
सा नेच्छइ जओ एएण रज्जं न सीयइ । तओ सा पुणो वि निग्गमणेसु रायलच्छीए सोभमाणं तं दट्टणं चिंतेइ – 'मए पुत्ताण रज्जं दिज्जंतं न इच्छियं । ते वि एवं सोहेंता । [ता] इयाणि पीमं मारेमि'त्ति छिद्दाणि मग्गइ । तेण कयाइ रायवाडियागएण छुहालुयत्तणओ सूवयारस्स संदेसओ दिन्नो – 'एत्तो चेव पुव्वह्रियं पट्ठवेज्जासु, जह विरावेमि । सूवेण वि सिंहकेसरओ मोयगो चेडीए हत्थे विसज्जिओ पियदंसणाए दिट्ठो । भणइ - 'पेच्छामि, किमेयं ?' तीए अप्पिओ । पुव्वमेव तीए विसमक्खिया हत्था कया आसि। तेहिं सो विसेणं भाविओ । पच्छा भणित्ता - 'अहो सुहो मोयगो'त्ति पडिप्पिओ चेडीए । ताए गंतूण रन्नो समप्पिओ ।
___ तया दो वि कुमारा रन्नो समीवे अच्छंति । तेण चिंतियं - 'कहमहं एएहिं छुहाइएहि खाइस्सं?' तेण दुहा काऊण तेसिं दोण्हं पि सो दिनो । ते खाइउमारद्धा । जाव विसवेगताविया संपत्ता मंदिरं । राइणा संभंतेण वेज्जा सद्दाविया । सुवण्णं पाइया [सज्जा जाया] । सेज्जावाली सद्दाविया पुच्छिया भणइ - ‘एसो न केणइ दिट्ठो, नवरं एयाणं मायाए परामुट्ठो । सा सद्दावित्ता भणिया – 'पावे ! तया नेच्छसि रज्जं दिज्जतं । इयाणि तए अहं अकयपरलोगसंबलो संसारे छूढो होतो' । तओ तेसिं रज्जं दाऊण पव्वइओ।
अन्नया उज्जेणीए साहूणं संघाडओ आगओ । सो पुच्छिओ सागरचंदसाहुणा – 'निरुवसग्गं [तत्थ]?' [ते भणंति] - 'परं रायपुत्तो [पुरोहियपुत्तो] य बाहिति पासंडिणो [साहू] य' । सोउं चेमं चलिओ अमरिसेणं उज्जेणिं । पत्तो य कालक्कमेणं । पडिबद्धो एगंमि गच्छे । तत्थ वीसामिओ साहूहि भणिओ य भिक्खावेलाए – 'चिट्ठह तुब्भे, अम्हे चेव विहरिस्सामो' । सो भणइ – 'अत्तलद्धिओ हं । नवरं भद्दयकुलाणि दरिसेह' । तेहिं वि तस्स वत्थव्वयसाहू बिइज्जओ दिन्नो । सो य 'रायपुत्तोवरोहियपुत्ताणं घरदुगं न गंतव्वं'ति वोत्तुं नियत्तो ।
सागरचंदसाहू वि तत्थेव पविट्ठो वड्डवड्डुसद्देण धम्मलाभेइ । तं च सोउं अंतेउरियाओ निग्गयाओ हाहाकारं करेंति । सो महासदेणं भणइ – 'किमेयं सावियाओ !?' तस्सदं च सोउं ते कुमारा बाहिं निग्गया बारं बंधइत्ता पच्छा भणंति – 'नच्चसु' । सो भणइ – 'वाएह' । तओ वाइडं लग्गा । सो वि नच्चंतो भणइ – 'रे रे कोलिया ! न जाणह वा वाएउं ?' सोउं चेमं ते रुट्ठा 'कुट्टामो मुंडियमिमं ति जंपंता दो वि समागया । साहुणा वि निउद्धकुसलेणं मम्मट्ठाणेसु हंतुं ते ताव जंताणीव खलखलाविया जाव निच्चेट्ठा जाया । तओ सो साह बाराणि उग्घाडित्ता गओ बाहि उज्जाणे चिटुइ ।
रन्नो कहिया कुमारवत्ता । तेणाऽवि गवेसाविओ सो वसहीए । तम्मुणीहि य भणियं – 'पाहुणयसाहू एगो एत्थाऽऽगओ आसि । न य तं अम्हे परियाणामो । तओ दिवो गवसंतेहिं उज्जाणे । तंमि य गओ राया । दटुं च सो उवालद्धो साहुणा - ‘कि जुत्तं तुज्झ चंदवडेंसयतणयस्स कुमारे उवेक्खिउं ?' रण्णा वि खामित्ता भणियं - 'भयवं ! पउणीकुणसु कुमारे' । साहू भणइ – 'जइ पव्वयंति तो पउणयामि' । पुच्छिएहि य तेहिं मण्णियं । तओ तेण कार]मेक्कं घेत्तुं तहा [चालिया जहा] सट्ठाणे ठिया तेसिं संधिणो। तओ लोयं काउं पव्वाविया ।
तेसिं पि रायपुत्तो 'मम पित्तिओ एसो'त्ति करेइ सम्मं पव्वज्ज । पुरोहियसुओ पुण 'एएणऽम्हे कवडेण पव्वाविय'त्ति दुगुंछइ । ते य दो मरिऊण देवलोगं गया । तत्थ य संकेयं करेंति – 'जो पढमं
| SR No. | 007109 |
| Book Title | Kahavali Pratham Paricched Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kalyankirtivijay |
| Publisher | Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad |
| Publication Year | 2016 |
| Total Pages | 378 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |