________________
[१५८]
दासचेडीए हत्थे । तं च दटुं चिंतियं माहवसेणाए जणणीए – 'एत्तियं चेव कयउन्नयस्स संपयं घरसारं । ता किमणेण गहिएणं ?' तओ सह कणयसहस्सेहिं लोढणि तेहिं य [आभरणेहिं सह] पडलियाहत्था वालिया दासचेडी । सा वि साहिऊण वुत्तंतं समप्पेइ तं कंतिमईए । कुट्टिणीए वि भणिया माहवसेणा - 'पुत्ति ! निद्धणो संपयं कयउन्नगो । ता मुच्चउ' । माहवसेणा भणइ – 'अम्मो ! जमेत्तियकालं दिन्नं कयउन्नेणं तेणंतेणं वि पज्जत्तमम्हाणं' । तओ पुणो भणिया वि जाहे सा तं न मेल्लइ ताहे कुट्टिणीए किंचि पव्वमगाले चेव कप्पिऊण पाइया दो वि मज्जं । ताहे विहलंघलीहूओ कयउण्णओ दासचेडीहिं सुव्वाइऊण नीओ बाहिं । मुक्को देउलंमि । विमओ य विउद्धो दटुं सो सुन्नदेउलं पुव्वुत्तपढमविग्घोदयाओ चिंतइ जहा - 'विसज्जिओऽहं वेसाहिं । अहवा कस्स वि सयणो न ठिओ निसंसकम्मो [वेसाजणो]' । माहवसेणा वि कयउन्नयमपेच्छमाणा विरहाओ वेणीबंध काऊण संभोगरहिया [चिट्ठइ] कयनिच्छया ।
कयउन्नगो वि तत्तो समागओ नियघरं सडिय-पडियं । तं च दट्ठण संभमेणुट्ठिया कंतिमई । कयमुचियकरणिज्जं । मिलिओ सयणवग्गो । तओ कयउन्नएण पेच्छमाणेण पुच्छिया कंतिमई - 'कत्थंऽबा? कत्थ य ताओ ?' सा वि 'मा पढममेव इमं [ए]यस्स होउ'त्ति चिंतणेणाऽसाहिती घोरंसुधारेहिं रोविउं पयत्ता । तओ पुच्छिओ तेण परियणो – 'किं न कुसलमंबा-तायाणं ?' तेहिं भणियं – ‘एवमेयं' । तओ मोहं गओ । सत्थीकओ य चंदणरसच्छडाईहिं कलुणप्पलावं जा काउमाढत्तो तावाऽऽसण्णीहूओ सुहिसयणजणो । समासासिओ णेण । पुच्छिया विसेसवत्ता । साहिया तेहिं । तओ अम्मा-तायाण मयकिच्चाणि काउं विसयसुहमणुहवंतस्स जाया गुव्विणी कंतिमई ।
एत्थंतरंमि य तुच्छत्तणाओ विभवस्स लज्जमाणेण भणिया सा कयउन्नेप्प – 'भद्दे ! परतीरं गंतुमत्थं विढविऊणाऽऽगच्छामि' । तीए भणियं - 'सामि ! न कज्जमत्थेण मत्थि । [जमत्थि] तेण चेव निव्वहिस्सामो' । कयउन्नओ भणइ - "पिए ! मा कायरा होहि । जओ देसंतरं चलिओ सुसत्थो । तेण य सह सुहेण गंतुं विढवियविउलत्थो पुणो वि समागंतुं तुह समीहियं सव्वं संपाडिस्सामि' । तओ तस्स निब्बंधं नाऊण कंतिमईए भणियं – 'अज्जउत्त ! तुम चिय बहुयं जाणसि' । तओ सब्भावं साहिऊण सयणजणस्स भलाविया तेण कंतिमई । तीए वि तस्स संबलत्थं सरससेवालड्डए बंधिऊण भरिया थवलिया। सोहणदिणंमि य बाह(हिं) ठिओ सत्थो । कयउन्नओ वि [ग]मणत्थं गओ सत्थे । कंतिमई वि सत्थासण्णदेउले संघयंमि पुवावित्ता ससंबलं कयउन्नयमागया घरे ।।
इओ य तंमि चेव नयरे दढसिरी नाम ववहरिया । तीए सूरो नामपुत्तो । तस्स धणसिरीरायसिरी-नागसिरी-पुन्नसिरीनामिगाओ चत्तारि तरुणसंरूवभज्जाओ । सो वि सूरो वाणिज्जत्थं जंमि को वि पायं न वच्चइ तओ दूरदेसंतरं गओ [मओ] त्ति । तस्स य पडिसरीरभूएण हियसहाएण दढसिरीए जाणावणत्थं मुद्दियलेहं समप्पिऊण पेसिओ रायगिहमि साधारणो नाम धावणयपुरिसो । तेणाऽवि समागंतुमुद्दिट्ठदिणंमि घल्लिओ लेहो । वाइओ दढसिरीए । न व(य?) विन्नायपरमत्थाए वि तीए तत्थुप्पण्णमइत्तणओ सामीकयं मुहं । विसज्जिओ य जायलेहक्खरपच्चयाए दव्वयं दाऊण सो धावणयपुरिसो। [तओ] सद्दिऊण तीए वहूणि साहिओ सूरमरणवुत्तंतो । भणियं च – 'न तुब्भेहिं वि वत्तणमप्पणो सव्वहा पयासियव्वं । तहा जो तुब्भं रुच्चइ कोइ पुरिसो तं गवेसिऊण सिग्घमाणेमो जेण पुत्ता संपज्जंति । अण्णहा घरसारमेयमपुत्तस्स राया गेण्हिस्सइ' ।