________________
[१५६]
न य किरियाजड-दूसग-मिमं सुयं सुणइ तो गुरुनिमित्तं । तत्तरवडिओ(?) माणइ[आणेइ], सयमंबलद्धी(छल्ली?)ओ ॥ ढोइय पुट्ठो गुरुणा, तस्सुद्धिं चाऽऽह नियमभिप्पायं । तत्तो नायमइपरिणइय त्ति न सो वि एयजोग्गो ॥ तइओ चिंतइ – 'सत्थाणुस्सग्गो पीडियाणमववाओ । दो वि जिणुत्ता नवरं, जयणाए; जं सुए भणियं ॥ जं जह भणियं सुत्ते, तहेव जइ तप्पालणा नत्थि । किं कालियाणुओगो, दिट्ठो दिट्ठिपहाणेहिं ? ॥ तम्हा सव्वाणुन्ना, सव्वनिसेहो य पवयणे नत्थि । आयं वयं तुलिज्जा, लाहाकंखि व्व वाणियओ ॥ [उवएसमाला ३९२] ता(ने?)हाणुभाविएहिं, एक्कंबेहिं गुरूणमसइ गुणे । सो सोवाओ जुत्तो', विहिणा आणित्तु ताणि लहुं ॥ ढोइय पुट्ठो गुरुणा, तस्सुद्धि चाऽऽह नियमभिप्पायं । तत्तो य जाणिउं परिणओ त्ति जोग्गो य [एयस्स?] ॥ कहिलं च सेसपरिणय-मुणीण समए निवेसिओ गुरुणा । सो सूरिपए सेसा, तस्साऽऽणावत्तिणो विहिणा(या) ॥ एवं च पंडियाणं, विरलिज्जताणं सुयविसेसेणं । को वेत्थ गुणो दोसो, तो ववहारेऽवही(वहिया?) होह ॥ विगुणे पुण जह साहइ, नाऽऽहाकम्माइ केवली किंतु । सेवयसयं पिच्छओ सत्थहियं सो वि ववहारो ॥ तह पुव्वपवत्तो जम्मि, तेण जा [स] केवलो त्ति नो नाओ । ता कुणइ विणयकम्मं, सो तस्स जमागमे भणियं ॥ विवहारो वि हु बहुबलवं जं छउमत्थं पि वंदए अरिहा । जो होइ अणाभिन्नो, जाणतो धम्मयं एयं ॥ [आव.नि.भा. १२३] जइ जिणमयं पवज्जह, ता मा ववहार-निच्छयं मुयह । ववहारनओच्छेए, तित्थुच्छेओ जओऽवस्सं ॥ [विशेषा० २३८२] कम्मुदय-दसणत्था(?)इवसा जइ वि दोसमावण्णो । सावेक्खो तह वि जई, निक(च्छ)यओ विसधारियरो(?) ॥ जं चाऽऽइसइ साहइ, सगुणं ति सयं पमाणमिह तं पि ।
निच्छयनएण जह सीहहालियं सामि समणं ति ॥ सीहहालिय त्ति गयं ॥छ।
सविग्घो य जहा धम्मे सीहहालिओ तहा भोगेसु कयउन्नगो त्ति कयउण्णकहा भण्णइ - इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे विजयपुरे नयरे विजयसेणो राया । तस्स गुणमई देवी । इओ य