________________
[१५४]
ज च्चिय गुणपडिवत्ती, सव्वण्णुमयंमि होइ परिसुद्धा । स च्चिय जायइ बीयं, वीहीए तेणनाएण ॥ जह रयणपुरे होता, तेण चतेणत्ति(तेणा दुवे त्ति) तक्करा मित्ता । तरुणा पट्ठावइया(पुट्ठावयवा?), साहसिया चोरियानिग्गया ॥ पत्ता य तलारेहिं, कहंचि ते बंधिउं च निजंता । वज्झत्थामं पेच्छंति, साहुओ केइ मग्गगए । माणिज्जते माणुण्णएहिमह चिंतियं च तेणेण । 'एए मुणिणो धन्ना, धम्मरया न उ वयं पावा' ॥ इय जणइ बोहिवीयं, तेणो [य] गुणरागओ नि[य]ओ । तेणा मरिउं च तणुकसाय-उदारगुणेण ते दो वि ॥ कोसंबीए पुत्ता, कमेण दोण्हं वणीणमुप्पण्णा । लग-सगनामाणो सिं, पुव्वभवब्भासओ मेत्ती ॥ अह बाहिं वच्छागयवीरजिणत्थं कए समोसरणे । सुरनरनाहाइन्ने, लग-सगवणिणो वि संपत्ता ॥ सद्देसणं च सोउं, विहियं वीरेण अणन्नहरिसाओ । रोमंचियतणू सगेण दिट्ठो लगो सो वि ॥ सहजंगो च्चिय दिट्ठो, लगेण; तत्तो गिहागयसगेण । भणिओ लगो - 'सुमित्ता !, तुज्झ व किं मे न जाओ ॥ रोमंचाई भावो ?, जिणवयणायण्णणाओ; जं दो वि । सव्वकज्जेक्कभावा, सव्वत्थ वयंस ! पसिद्ध त्ति ?' ॥ भणियं लगेण - 'मित्ता !, एवमिमं जं मए वि सच्चवियं । ता कल्लं गंतु जिणं, पुच्छिस्सामो', तहा य कए । वीरेणाऽऽसि कहिओ, मुणिरायारायकारिचोरभवो । रोमंचाईभावाभावनिमित्तं च सोउं च ॥ जिणधम्मपरो जाओ, सुट्ठ लगो सिज्झिही य कालेण । संसारी य सगो खलु, होही जिणधम्मविमुहो त्ति ॥ इय तेण सीहहालिय-जीवाइसु बोहिबीयमाइटुं । केवलणाणाइसय-निच्छयओ वीरणाहेण ।। सम्मं च जइ वि सगुणं, विगुणं वा कज्जमइसई मुणइ । तह वि हु णाऽणइसइणो, ववहारो तव्वसेणुत्तो ॥ सगुणमि जहा वी[य]भयमग्गे जंतेण सामिणा कहिया । जलपुण्णपोक्खरितडा-वासियतिलगड्डितो[यस्स?] || निज्जीवानिच्छयओ, घेत्तुमणा साहवो वि तं विहिणा । 'ववहारेणाऽकप्प'त्ति, वोत्तु वीरेण पडिसिद्धा ॥