________________
[१४७]
कायरजणुद्धोसकारए दुक्करे वि कज्जे का धीराणं गणणा ? ता पव्वइस्सामि' ।
एवं च भणिय-पडिभणिएहिं पव्वज्जाकयनिच्छयं धनं नाऊणाऽणिच्छंती वि भद्दा गंतुं रायंतियं विन्नवेइ, जहा – 'देव. ! मे सुओ धन्नो पव्वइउमिच्छइ । तं तस्साऽणुजाणउ देवो हत्थि-चामराईए रायालंकारे' । जियसत्तू भणइ – “चिट्ठ तुममहं चिय धन्नस्स निक्खमणमहिमं विहिस्सामि ।
___ तओ सायरं सद्दावित्ता रन्ना धण्णो सयं सचोज्जं करावियमज्जण-नेवत्थालंकारो हत्थवरमारूढो छत्तेणोवरि ताडिएणं, वीतिज्जंतो चमरेहि, महातूरेहिं नीओ समोसरणं । समप्पिओ य सविणयं भद्दाए, जहा - 'भगवं ! मए तुम्हं पियपुत्तेणेसा कया पडिलाहण'त्ति ।
. तओ सामिणा पव्वाविओ विहिणा धन्नो पढममेवाऽभिग्गहं गिण्हइ – 'जावज्जीवं मए छटुं छद्रुण पारियव्वं'ति । काउं तहेव तवं धन्नो सुद्धभत्तपाणेणं चेव पारेंतो अट्ठि-चम्मावसेसीहूओ पढिएक्कारसंगो सामिणा सह समोसरिओ रायगिहे । तत्थ य राओ सामि भणइ – 'भगवं ! तुम्हं सीसाणं मझे को संपयं महादुक्करकारओ ?' सामी भणइ - 'धन्नो' । राया भणइ - 'कहं ?' सामिणा वि साहियाए तव्वत्तव्वयाए सुट्ट उम्माहिओ सेणिओ गंतुं जट्ठाणत्थधन्नं वंदित्ता सबहुमाणं भणइ – 'सच्चो च्चिय तुम धन्नो जो परमेसरेण वि तवोविसेसं कुणंतो सलाहिज्जसि' ।
__ सोउं चेमं मज्झत्थो चेव धन्नो कयाइ मज्झरत्ते - 'अहो ! ऽहं जाव समत्थो तावाऽणसणं पव्वज्जामि' त्ति चिंतित्ता पभाए साहियचिंतिओ अणुन्नाओ सामिणा बहुसमणेहिं सहाऽऽरुहित्तु गिरिवरे मासद्धकयाणसणो पालियनवमाससद्धपव्वज्जो य कालगओ। .
तओ सेस समणा धन्नस्सोवगरणं घेत्तूणाऽऽगया सामिणो निवेएंति । तं च दटुं गोयमो भणइ - 'सामि ! इओ धन्नो [कह] होही ?' सामी भणइ – 'संपयं ताव तेत्तीससागरोवमाऊ सव्ववसिद्धिविमाणे देवो जाओ । तओ चुओ महाविदेहे वासे सुकुलुप्पन्नो होउं सिज्झिस्सइ'त्ति ॥छ। धन्नो त्ति गयं ॥छ।
सुही य धन्नाओ विसेसेण आसि सालिभद्दो त्ति ॥ सालिभद्दकहा भण्णइ -
मगहाविसए सालिग्गामे समुच्छिन्नवंसा अन्नाणं कुडुंबिणीणं कम्मं करेमाणा धन्ना नाम महेला परिवसइ । तीसे पुत्तो अट्ठवरिसो संगमओ नाम वच्छे परिरक्खइ । सो य कयाइ गोवालयाणं सयासाओ 'कल्लं खीरि(री) पच्चिहिइ' त्ति सोऊणाऽऽगओ भणइ - 'मममम्मो ! खीरि रंधेज्जसु' । सोउं चेमं तंदुलाइरहिया रुयंती धन्ना पुच्छिया मिलियपाडिवेसिणीहिं - "किं रुयसि ?' सा भणइ - 'मंदपुन्नाऽहं न समत्था सुयस्स खीरसिद्धि(सद्धं?) पि पूरेउं । ताहिं वि सकरुणाहिं - 'मा रुवसु । सव्वमम्हे मेलिस्सामो'त्ति वोत्तुं काहिं वि तंदुला काहिं वि दुद्धमन्नाहिं घयमवराहिं गुलमप्पियं पउरं धन्नाए । तीए वि सहरिसं खींरि रंधिऊण घयाइसंजुयपायसस्स भरिउं भाणं समप्पियं संगमस्स ।
एत्थंतरंमि य सो दारगो मासपज्जंतपारणयपविटुं गोयरचरियाए साहुं पेच्छिय फुल्ललोयणो रहसुब्भिज्जमाणबहलपुलइयंगो तं पायसं देउमाढत्तो । साहुणा य विसुज्झमाणेसु कंटगेसु तस्स आँगुवं सुभं पेच्छिय 'न य अंतरायदोसो'त्ति धरियं से भायणं । दाऊण य पवड्डमाणेण परिणामणं वंदिय [चिंतइ] 'अज्ज मे सफलो जम्मो जं महेसिणा अहं अणुग्गहिओ' । तओ सेसपायसं पकामं भुंजिय
* आकूतम् ।