________________
[१४६]
इओ य सेणिओ राया साभयकुमारो तेणंतेणाऽऽगच्छंतो तमुप्फिट्टनिप्फिडं करेमाणं दट्टण चिंतइ - 'भगवओ समीवे मए पढममेवऽस्सेव पुरिसस्स पुच्छा कायव्वा' । तओ संपत्तो महावीरंतिए वंदित्ता भणइ - 'भगवं ! किं सो पुरिसो तहा तडफडेइ ?' भगवया भणियं – 'सेणिय ! अणायरओ हीणतक्खता (हीणक्खरा) तस्साऽऽगासगामिणी विज्जा जाया । तओ सोउमेवमभयकुमारो कोड्डेण गओ तस्स समीवं । भणइ – 'ममाऽऽगासगामिणीए विज्जाए जइ सिद्धिं देसि ता अहं ते नट्ठमक्खरं लहेमि । परं तीए मज्झाओ पयमेगं मम कहियव्वं । तओ विज्जाहरेण तहेव कए अभयकुमारेण पयाणुसारिमइत्तणओ पूरिया तस्साऽऽगासगामिणी विज्जा कहिया य । तओ सो संपुन्नविज्जो तीए विज्जाए अभयकुमारस्स सामन्नसिद्धि दाऊण गओ नियट्ठाणं ति ॥छ। विज्जाहरो त्ति गयं ॥छ।
___'ता [उवगिण्हसु] तुम पि विज्जाहरो व्व विज्जत्थी मा अणायरेण विज्जं, जं सुमणसि ठाइ विज्जा। ता सीहासणे निवेसिय मायंगमिमं सयं तु भूमिट्ठिओ पुरओ गेण्हसु विज्जं जेणेसा चडइ सहस'त्ति । तेण वि तहेव कए चडिया विज्जा । विसज्जिओ जाइ मायंगो नियं ठाणं ॥छ। गयं च मायंगविज्ज त्ति ॥छ।
बहुमन्निओ य मायंगविज्ज व्व सविनयं सेणिएण धन्नो त्ति ॥ धन्नकहा भण्णइ -
कायंदीए नयरीए जियसत्तू राया । तहा सुट्ठ समिद्धा भद्दा नाम सत्थवाहिणी । तीसे धन्नो नाम पुत्तो । सो य तीए बत्तीसण्हमिब्भकण्णगाणमेगदिवसेण गाहिओ हत्थं । ताहिं सह सुहंसुहेण ललंतो चिट्ठइ । इओ य तत्थेव समोसरिओ वीरसामी । तं च नाउं धन्नो भत्तीए पाएहिं गओ । वंदित्ता निसुयधम्मो संजायपरिणामो सामि भणइ – 'भगवं ! जावऽम्मगमापुच्छामि ताव तुब्भंतिए पव्वइस्सं' । सामी भणइ - 'निव्विग्घमेवं कुणसु' ।
तओ गओ गिहं धन्नो भदं भणइ – 'अम्मो अज्ज मए निसुओ सामिसमीवे धम्मो परिणओ य' । भद्दा भणइ – 'पुत्त ! धन्नो कयत्थो तुमं जेण सुओ धम्मो सव्वहिओ(सच्चविओ) य' । एवं च दुत्तिवारं जाणाविया वि इमं चेव जंपंती भद्दा भणिया धन्नेण - 'अम्मो पव्वडउमिच्छामि' । सोउं चेममसयपव्वं सुयमोहेणं मुच्छिया भद्दा । खणंतरेण य लद्धचेयणा मिलाणमुही रुयंती भणइ – 'वच्छ ! ममाऽईव पिओ पुत्तो गुरुमणोरहेहिं पत्तो त्ति नाऽहं ते खणं पि विओगं सहिउं समत्था । ता भुंजाहि ताव भोए जावाऽहं जीवामि । पच्छा सामिसमीवे पव्वइज्जासु' । धन्नो भणइ – 'सच्चमेयं अम्मो जं तए भणियं, किंतु तुह नज्जइ विज्जुलयाचंचले जीविए को वि पुवि पच्छा वा विणस्सइ ? ता पव्वइस्सामि' । भद्दा भणइ - 'वच्छ ! मेलियाओ तुहाणुरूवाओ मए कह वि इमाओ भज्जाओ । ता भुंजाहि एयाहिं सह ताव भोए । पच्छा पव्वइज्जसु' । धन्नो भणइ – 'सच्चमेयमम्मो । किंतु निस्सारा माणुस्सगा कामभोगा, जलबुब्बुओवमे जीविए न नज्जइ केण वि पव्वि पच्छा वा चइयव्वं । ता पव्वइस्सामि' । भद्दा भणइ - 'वच्छ ! पिउपरंपरागया पउरा इमा ते कणय-रयणाइसंपया जा विससिज्जंती .तुह पुरओ सत्तमवंसे वि न निट्ठिहिइ । ता देंतो कुणंतो य जहोचियकिच्चं माणेहि इमं ताव । पच्छाऽणुहूयकल्लाणो पव्वइज्जासु' । धन्नो भणइ - 'सच्चमेयमम्मो, किंतु चोर-अग्गि-रायाइसाहिया बहुपच्चवाया संपया । को जाणइ चलजीविए कयाइ चइयव्वा । ता पव्वइस्सामि' । भद्दा भणइ – 'पुत्त ! अईव दुक्करा पव्वज्जा। तुमं पुणो सुहोचिओ तं काउमसमत्थो । ता भुंजाहि ताव भोगे । [पच्छा] पव्वइज्जासु' । धन्नो भणइ – 'सच्चमेयमम्मो । किंतु