________________
[१४४]
सा य बालिगा तंमि चेव समए विगयगंधा समाणि तप्पएसागयाए एगाए आभीरीए घेत्तूण नियघरं नीया । कयछड्डिल्लियानामिगा य पालिया जोव्वणत्था जाया । तओ कत्तियपुन्निमाए कोऊहलदसणत्थं माऊए सह समागया रायगिहं ।
इओ य सेणिओ अभयकुमारसहिओ जत्थ सा छड्डिल्लिया चिट्ठइ तत्थेव पच्छन्नमागंतुं कोमुईपेच्छणयं पेच्छिउमाढत्तो । तओ तीए छड्डिल्लियाए सुकुमारंगफरिसणेणं जायाणुरागो नियनामंकियं मुदं वत्थंते बंधित्ता अभयकुमारस्स कहेइ । तओ अभयकुमारेण 'तहा करेमि जहा लब्भइ'त्ति वोत्तुं सव्वपासेसु पेच्छय[जण]स्स हव्वा(क्का)विया पाइक्कचेरी । तओ एक्केक्कं माणुसं पलोइऊण नीसारिज्जइ । दिट्ठा य तीए निव्वियप्पाए नीसरंतीए वत्थंते गंठिबद्धा मुद्दिया । तओ सुबुद्धित्तणओ गहियपरमत्थेणाऽभयकुमारेण 'चोरि'त्ति काऊण धराविया छड्डल्लिया । नीया राउलं । परिणीया सेणिएण । जाया अग्गमहिसी ।
अन्नया घोडियाखेड्डेण रममाणो जित्तो वि देवीहिं लज्जंतीहिं पिट्ठए वत्थं दाऊण वाहिज्जइ । छड्डिल्लियाए पुण नियदाए समागए सयं चेवाऽऽरुहिज्जंतो सुमरियवीरवयणो हसिउमाढत्तो । तीए भणियं - 'सामि ! किं हसियं ?' राया भणइ - 'न किंचि' । तओ निब्बंधपुच्छिएण रन्ना कहिओ महावीरवुत्तंतो। तं च सोऊण संबुद्धा महावीरंतिए निक्खंता छड्डिल्लिय त्ति ॥छ। छड्डिल्लिय त्ति गयं ॥छ।
वसीकया य छड्डिल्लिय व्व अभयकुमारबुद्धीए सेणिएण मायंगविज्ज त्ति मायंगविज्जाकहा भण्णइ
रायगिहे नगरे सेणिओ राया । तस्स सयलंतेउरपहाणा चेल्लणा नाम देवी । तीए कयाइ भणिओ राया - 'मम कीलानिमित्तं सव्वोउ[य]आरामसमिद्धं एगखंभं पासायं करावेसु' । राइणा वि समाइट्ठो अभयकुमारो । तेणाऽवि सम्मं निरूविऊण तंनिमित्तं वर्णमि पट्ठविओ वड्डई । तेणाऽवि वणे भमंतेण दिट्ठो थंभनिमित्तं सव्वलक्खणसंपुन्नो रुक्खो । कओववासेण य वड्डइणा गंध-पुष्फ-धूव-बलिपुव्वयं अहिवासियंमि रुक्खे उद्दरिसियं अभयस्स रुक्खवासिणा वंतरेण – 'मा रुक्खे छिंदावेहि । अहोरत्तेण एगखंभं पासायं सव्वोउयं च आरामं सव्वपुप्फजाइउववेयं करेमि' । तओ आणाविओ वड्डइओ । देवेण वि निव्वत्तियाणि दोन्नि वि । एवं च ताण जीवलोगसुहमणुभवंताण समइक्कंतो कोइ कालो ।
अण्णया तत्थेव विज्जासिद्धमायंगस्स भज्जाए अंबयफलेसु जाए(ओ) दोहलओ, असंपत्तीए य दुब्बलदेहाए निब्बंधपुच्छियाए सिट्ठो मायंगस्स । तेणाऽवि अकालत्तणओ अन्नत्थाऽलभमाणेण सुरकयसेणियारामे पागारबहिट्ठिएणोणामणीविज्जाए नामिऊण अंबगसाहाओ गहियं फलं । तओ पुणो वि उन्नामणीविज्जाए संठवियाओ सट्ठाणे । पहायमि य निवेइयमुज्जाणपालेहिं सेणियस्स जहा – 'देव ! न पविट्ठस्स [निग्गयस्स] वा चिण्हाणि पयाणि वा कस्स वि दीसंति परं वुत्तो आगमो दीसइ' । तओ 'जस्सेरिसी अमाणुसा सत्ती तस्स न किंचि अकरणिज्जाणुट्ठाणमत्थि'त्ति चिंतितेण रन्ना भणिओ अभओ - 'झत्ति लहसु चोरं जइ जीविएण कज्जं' ।
सो वि 'महापसाओ'त्ति भणंतो गवेसिउं पवत्तो आरामुज्जाण-देव-कुलाईसु । वोलीणाणि कइवयवासराणि, न य दिवो चोरो । अन्नदियहमि नडेहिं लोयाणं पेच्छणयदरिसणत्थं कयाए सामग्गीए पढममेव गंतूणोवविद्वेण अभयकुमारेण भणियं - 'भो भो ! जावाऽऽगच्छइ नच्चणी तावेक्कमक्खाणयं सुणेह' । लोगो भणइ – 'साहेह' । तओ कहिउमाढत्तो -