________________
[१४१]
पाणिघरट्टियाए दुल्ललियगोट्ठीए छहिं जणेहिं दिट्ठा । ते भति 'एसा अज्जुणगस्स भज्जा सुरूवा, ता गेण्हामो एयं' । तओ तेसिं (तीसे ?) सहिया छाऽवि जणा तस्स जक्खस्स पुरओ भोगे भुंजंति । सो य मालागारो निच्चकालं एव पुप्फेहिं जक्खमच्चेइ । तं च तव्वेलाए जक्खच्चणनिमित्तमागच्छंतं दण ते भणिया – 'एसो मालायारो आगच्छइ । ता तुब्भे मए (मं) किं विसज्जिस्सह ?' । तेहिं नायं 'एयाए पियं । तओ भणियं ‘मालागारं बंधिस्सामो' । संपत्तं च तं ते बंधिऊणाऽवहोडएण जक्खस्स पुरओ तस्सेव पेच्छमाणस्स भारियं भुंजंति । सा य तस्स भत्तारस्स मोहुप्पायगाई इत्थीसद्दाई करेइ ।
-
-
-
पच्छा सो मालागारो चिंतेइ " एयं अहं जक्खं निच्चकालं पवरपुप्फेहिं अच्चेमि, तहा अहमेयस्स पुरओ एवं विग्गोविज्जामि । तम्हा नत्थेत्थ कोइ मोग्गरपाणी जक्खो । [ताहे सो जक्खो ] अणुकंपाए पविट्ठो तस्स सरीरं । तोडिया [ इं बंधणारं ] । तओ घेत्तुं पलसहस्समयं लोहमोग्गरमुद्धाइओ ते छप्पि पुरिसे समहिले मारेइ । तहट्ठियावेसो य निच्चमित्थीसत्तमे छप्पुरिसे घाएइ । रायगिहलोगो वि न ताव निग्गच्छइ जाव न विणासिया सत्त जणा ।
-
कयाइ य विहरमाणो समोसरिओ रायगिहंमि महावीरो । तव्वंदणत्थं च पढममेव निग्गओ सुदरसणो नाम सेट्ठी । तं च दट्टुमज्जुणगो कुविओ [ पहाविओ ] मारणत्थं । सेट्ठी वि कयनियमो ठिओ मग्गंमि काउस्सग्गेण । तंमि य धम्मपहावओ पहाविउ (पहरिउ ? ) मसक्कंतो पासेसु परिब्भमंतमज्जुणगं मोत्तूण गहियमोग्गरो पलाणो जक्खो | पडिओ अज्जुणगो । लद्धचेयण्णो य खणेणुट्ठिओ सेट्ठि भणइ – 'कत्थ गच्छसि ?' [ सेट्ठी भणइ 'महावीरसामि वंदिउं गच्छामि ।'] सो सेट्ठि भणइ 'तए चेव सहाऽहमवि वच्चामि । तओ दो वि गया सामिसमीवं, वंदिऊणुवविद्वाण य साहिया विसयनिंदापहाणा देसणा । तं च सोउमज्जुणगो संबुद्धो पव्वइओ । भिक्खं हिंडतो रायगिहलोगेण - 'एसो सो सयणजणविणासगो 'त्ति बहुविहमक्कोसिज्जंतो वि कम्मखवणत्थं सम्मं सहइ । कालेण य संपत्तकेवलो सिद्धो त्ति ||छ । अज्जुणगो त्ति गयं ॥ छ
-
-
संबुज्झिओ णं सप्पुरिससंगेण अज्जुणगो व्व आविट्ठो वि, किं पुण जो विणीओ जहा पुप्फमालो त्ति पुप्फमालका भण्णइ -
—
1
मगहाविसए गोब्बरगामे सालो नाम कुटुंबिओ । तस्स भद्दा नाम भज्जा । तेसिं पुप्फमालो नाम पुत्तो । सो य लट्ठबुद्धी पुच्छइ माया-पिउणो 'को धम्मो ?' तेहिं भणियं 'दो चेव देवयाओ, माया पिया य जीवलोगंमि । तत्थ वि पिया विसिट्टो, जस्सा [ ऽऽणे] वट्टए माया ॥
ता तेसिं चिय निच्चं, विणओ कीरइ जमेस धम्मो त्ति । सोउमिमं सो सम्मं, तं किच्चं काउमाढत्तो ॥
-
कयाइ तेसिं घरमागओ गामठक्कुरो । तंमि य पियरं [सव्वायरेण] विणयपरं दद्धुं 'अहो ! एएसिं पि एसो देवो'त्ति भावेंतो पुप्फमालो ठक्कुरमाराहेइ । तओ ठक्करस्स वि पुज्जं पहुं, पहुस्स वि पुज्जं महत्तमं, महत्तमस्स वि पुज्जं रायगिमि सेणियरायमाराहेइ । कयाइ य समोसरिओ तत्थ महावीरो । निग्गंतुं च महिड्डीए वंदिओ सेणियराएण । तं च दट्ठूण पुप्फमालो भइ 'भगवं! तुम्हमहमोलग्गं करिस्सामि' । सामी भणइ 'भद्द ! पव्वयाणं (पव्वइएणं?) चेव हो[इ] [कय] मोलग्गं तए [त्ति] मन्नामि' । तओ धम्मदेसणं सोऊण संबुद्धो पव्वइओ पुप्फमालो त्ति || पुप्फमालो त्ति गयं ॥छ
-