________________
[१३७]
एत्थंतरंमि तत्थेव समोसरिओ महावीरो । समागओ वंदणत्थं सेणिओ राया नंदिसेणो य । तओ लद्धावसरेण [नंदिसेणेण अम्मा-पियरमापुच्छिऊण गहिया दिक्खा । पढिएक्कारसंगो नियसीसपरिवारिओ य विहरइ । अन्नया] विहरंतो नियसीसगं कम्मदोसओ भग्गपव्वज्जापरिणामं नाऊण धम्मथिरीकरणत्थं पुणो वि रायगिहे समोसरियस्स भगवओ महावीरस्संऽतिए घेत्तूणाऽऽगओ । तओ नंदिसेणमागयं जाणित्ता तस्स जणणी धवलनेवत्थधराहिं हंसीहिं व तस्स भज्जाहिं परिवारिया समा[गया । सो य ताओ] पढमजोव्वणाओ [पेच्छिऊण] पुच्छइ परिवारं – 'कस्सेमाओ सुंदरीओ ?' तेहिं भणियं - 'एयस्स तुह गुरुणो नंदिसेणस्स भज्जाओ एयाओ' । तओ 'अहो ! अह मह गुरू जइ एरिसीओ लडहंगणाओ मोत्तूण चारित्तमणुपालेइ ता किमहमसंतीओ पत्थेमि'त्ति पुणो वि संजायसुहपरिणामो दढधम्मो य जाओ ।
__कयाइ च गीयत्थो नंदिसेणमुणी एगल्लविहारपडिमापडिवज्जणत्थमुज्जओ गिम्हे महारण्णमेगं वोलित्तु पत्तो हिमालयं नाम गिरिं । तन्नितंबेण य वहमाणगंगातीरट्ठिए सुद्धसिलायले काउस्सग्गत्थो सूराभिमुहमायावेइ । जया य कोइ तत्थाऽऽगंतुगो भत्तपाणं देज्जा तया पारेइ । एवं च पसिद्धिगओ नंदिसेणो पुलिंदाईहिं परमभत्तीए वंदित्तु सययं सेविज्जइ ।
इओ य तस्से करेंतस्स नाऽइदूरे गंगाजलपक्खालिज्जमाणपागारं वप्पिणं नाम नगरं । तम्मि य वियक्खणाए तिलोयसुंदरीए धूयाए विवाहे पयट्टावियमवारियसत्तुदाणं । साहियं च तीसे नंदिसेणाणुट्ठाणावज्जियजणेण जहा – 'अत्थि इह एगो महामुणी तवतेएण देदिप्पमाणो । तस्स जइ दाणं दाउं केणइ ववएसेण तीरइ तो महाफलं होज्जा' । सोउं चेममुम्माहिया तिलोयसुंदरी तदा रन्नो रन्नवासत्थे धण(म्म?)यरे सद्दावित्ता भणइ – 'तहा करेह जहा सो महामुणी तुम्हं वासणेसु भिक्खत्थ[मागच्छेज्ज I] गंतुं धम्मत्थीहिं य तहा विन्नत्तो नंदिसेणो जहा कारणा पवन्नचित्तो भिक्खत्थमागंतुं वासणेसु खोल्लडयस्सेगस्स दुवारदेसे धम्मलाभं देइ । तिलोयसुंदरी वि सामग्गि काऊण तत्थाणेगयमागया गुणसुंदरीए हत्थेण भत्तपाणं दवाविउकामा नंदिसेणस्सोवट्ठिया पुरओ । रमणीयरूवं च तं गुणसुंदरिं दटुं कम्मदोसेण ईसि संजायाणुरागो नंदिसेणो लक्खिऊण भणिओ तिलोयसुंदरीए – 'महरिसि ! न धम्मलाभेण अम्हं कज्जं, किंतु दम्मलाभेण' ।
सोउं चेम'मणहो(महणो?)ऽहं निद्धणचंगो कहमुवहसिज्जामि'त्ति फुरियाभिमाणेण खोल्लडयनेवायतणं कड्डित्तु पक्खित्तमुटुं गयणे । तं च तस्साऽऽमोसहिलद्धीओ जच्चकंचणमयं होऊण जत्थ निवडियं तीए पुरओ तत्थ देवयानिग्गओ(णुग्गहओ?) जायं महाकायं कणगक्खलं ति निमित्तं निवेसियं जणेण कणगखलं नाम पट्टणं । तओ पडिलाहिओ व्वा(य?) सिस्साण सिद्धिसिक्खाए गओ नंदिसेणो ।
___'तं च कणगखलं गिण्हामि'त्ति ववसिया जाव तिलोयसुंदरी ताव जाओ कोइल्लयरासी । तओ चिंतइ - 'नूणमेयं न तं महारिसिं विणा घेत्तुं तीरइ । ता तहा करेमि जहा सो तावसो होइ' । तओ पुणो वि अन्नदिणे भिक्खत्थं नंदिसेण[स्सा]ऽऽगयस्स सालंकारं गुणसुंदरिं पुरओ काऊण तिलोयसुंदरी भणइ – 'भगवं ! जप्पभिई तुममणाए मणोरमो दिट्ठो तप्पभिई अणण्णमणा चत्तविसयसुहा एस चिट्ठइ । ता तुहाणुभावओ चेव संपत्तेणाऽणेण कणयखलेणं सममिणं माणेसु मे मणोरमं धीयं' । सोउं चेममणुरत्तो वि नंदिसेणो पढमसिंगारजणियलज्जासवक्काए व्व व(वि?)मुहीकओ निग्गंतुमणो पाएसुः विट्ठिऊणं विन्नत्तो तिलोयसुंदरीए जहा – 'सामि ! न पवत्ता(पवच्च) नूणमेसा मरिस्सइ वराई । न य निद्दओ वि बालियावहमिच्छइ, जि(किं) पुण तुम्हारिसा महारिसिणो ? ता मे गुरुनिहोरएण पडिच्छसु बालियमिमं' ।