________________
[११५]
___ एवं च सो मेहरहो बहुप्पगारेण भणिऊणं जाहे विज्जुमालिणो न तरइ मोहपासे छड्डेउं ताहे सनगरं गओ । कहियं च सव्वं बंधवाणं । विज्जुमाली वि पुत्तजम्मे जाए अईव हरिसिओ तेहिं पाणेहिं सह खाणपियणं काउमारद्धो । विज्जाहरसुहं वि से सव्वं वीसरियं । पुणो महिलाए तस्स गब्भो जाओ । मेहरहो पुणरवि माया-पियरं आपुच्छिऊण आगओ । भणिओ य तेण – 'एहि, गच्छामो विज्जाहरलोए । मुयसु एयं नीयकम्म' । विज्जुमालिणा वि विलक्खहसियं काऊणं संलत्तं - 'एसा बालवच्छा, पुणरवि से उयरं जायं । ता कहमेयावत्थं मुयामि ? ता कुणसु पसायं पुणो वि मे दरिसणेणं' । ___ताहे मेहरहो खिज्जिऊण गओ । इयरो वि ताए सद्धि संपत्तो बिइयजायपुत्तो वसण-खाणगहिओ किलिस्संतो अच्छइ । अवि य -
मन्नइ दुक्खं पि सुहं, इंदियविसएहि मोहिओ दीणो ।
खरफरुसतज्जणाओ, सहइ य सो पक्कणवहूए ॥ तओ मेहरहो गरुयसंसारनेहाणुबंधेण पुणरवि समागओ, भणिओ [य विज्जुमाली] – 'भाउय ! एहि वच्चामो' । सो नेच्छइ । ताहे मेहरहेण खर-फरुसवयणेहिं भणिओ - 'धि द्धि ते पाव ! जो तुमं देवलोगसरिसकुले जम्मं लहिऊण सव्वदुगंछणिज्ज-नीयकुलेहिं सुरयं गओ । न पुणोऽहमागच्छामि । अच्छ किलिस्संतो' ।
___ तओ गओ मेहरहो । पिउणा वि रायाभिसेएणाऽहिसित्तो भुंजिऊणं च भोगे पुत्तस्स रज्जं दाऊण सुट्ठियस्स अणगारस्स समीवे पव्वइओ । अहाउयं च पालेऊण देवलोगं गओ ।
एवं च मेहरहो परंपरसुहाण भागी जाओ । विज्जुमाली पुण नीयसुहपसत्तो विज्जाहरसुहस्स देवलोयसुहस्स य चुक्को संसारं च हिंडइ त्ति ॥छ। विज्जुमालि त्ति गयं ॥छ।।
‘ता नाऽहं तारिसो होहामि' ।
तओ कणगसेणाए भणियं – 'सामि ! मा तुममइयारं कुणसु जहा संखधमगो 'त्ति संखधमगकहा भण्णइ -
अत्थि सालिगामे एक्को करिसगो । सो निच्चं खेत्तरक्खणत्थनिमित्तं रत्तीए वच्चइ । तत्थ य सेलयारूढो संखमभिक्खणं सावयसंतासणनिमित्तं फुक्केइ । अन्नया अण्णगामाओ चोरा गोहणं अवहरिऊण संखधमगगामेणाऽऽगच्छंति, जाव ते संखसदं सोऊण परिभीया परोप्परं भणंति - 'अहो अम्हाणं अग्गिमंतरं कढिया आगया तेणाऽऽसन्नो संखसहो'त्ति मोत्तं गोहणं पलाया । तं च चउप्पयं भुक्खियं सणियं चरमाणं खेत्तसमीवमागयं दिटुं धमगेण अरुणवेलाए । ताहे सो [तदभिमुहं धाविओ] दिटुं च तं धणं । चिंतियं च - 'नूणं मम संखसद्दभीएहिं चोरेहिं एवं छड्डियं' तओ तेण तं सव्वं गोधण गामजणाण दाऊण कहेइ - ममेयं देवयाए दिन्नं । ता तुब्भे गिण्हंतु' । जणेहिं वि गोधणलाहेण तुढेहि सो पूइओ सक्कारिओ य । एसो वि पइदिणं रत्तीए संखं धमिउमारद्धो ।
अण्णया ते चेव चोरा अण्णत्तो गामाओ गोधणं अवहरिऊण तत्थाऽऽगया संखसदं सुणंति चिंतेति य – 'पुचि पि एएण चेव अम्हे बीहाविया । ता एयं अज्ज सम्मं दंडिस्सामो' । नाऊण य माल्लसमारूढं संखं धममाणं सद्दाणुसारेण तं चोरा लउडाईहिं ताडेंति । आसन्नं धमगस्स जं गोहणं तं सव्वं गेहंति ।