Page Text
________________
[११३]
तओ रन्ना सद्दाविओ मेंठो । आणाविओ करिवरो । समारोवियाई दोण्णि वि जणाइं । भणियं च राइणा - 'गिरि समारोविऊण हत्थि एगपाएण पाडेहि हत्थ(त्थि)समण्णविओ' ।
तेणाऽवि गिरिसमकक्करमारोविऊण सुकेलवियत्तणओ तहा धरिओ हत्थी जहा एक्को पाओ आगासे तिण्णि पाया पब्भारसिलाए चिटुंति । लोएण भणियं - 'न हत्थिस्स जुत्तं मारणं' । रन्ना भणियं - 'पाडेहि सिग्धं हत्थि' । पुणो वि मेंठेण आगासे दो पाए धराविओ दो य कक्करोवरि । पुण वि लोगेण भणियं – 'हा हा न जुत्तमेयं पसुं मारेउं' । पुणो वि राया तुण्हिक्को ठिओ । तओ मेंठेण तिण्णि पाया आगासे कारिया, एगो भूमिमि । तओ सयललोगेण हाहारवं काऊण भणियं – 'भो राय ! न जुत्तमेरिसं हत्थिरयणं सुसिक्खियं विणासेउं । पसू एस सयं कज्जाकज्जं कहं जाणेज्ज ? ता कुणसु पसायं, मुयसु एयं' ।
___ ताहे राइणा संलत्तं - 'भणह एयं मेंठं जेण नियत्तावेइ हत्थि' । भणिओ मेंठो – 'किं समत्थो पुणो वि हत्थि वालेउं ?' मेंठेण भणियं - 'जइ दोण्ह वि अम्हाण अभयं देह ता परावत्तेमो हत्थि' । निवेइयं राइणो । भणियं च तेण – 'होउ एवं' । ताहे मेंठेण परावत्तिओ हत्थी । तओ उत्तरिऊण पणमिओ राया । रण्णा वि निव्विसयमाणत्ताणि । तओ सालंकाराई सिग्धं पलाइउमारद्धाई । एक्कं च गामं संझाए समणुपत्ताइं । देवकुले पसुत्ताई ।।
. इओ य अद्धरत्तसमए चोरो गामाओ पुरिसेहिं पेल्लिज्जंतो तमेव देवकुलं पविट्ठो । 'पभाए गेण्हिस्सामो' [त्ति ठिया पुरिसा ।] । सो य चोरो जत्थ ताई तत्थ गओ । मेंठो य सुट्ठ परिस्संतो त्ति पसुत्तो । तीए वि चोरफरिसेण चेइयं । भणियं च णाए तग्गयचित्ताए - 'को सि तुमं ?' तेण भणियं - 'चोरोऽहं, मणुस्सेहिं पेल्लिओ मरणभएण इहाऽऽगओ' । तीए भणियं - 'अहं संरक्खामि, जइ तुम मम इच्छसि' । तेण भणियं – 'सुट्ठ इच्छामो, किं तु केण प्पगारेण ?' तीए भणियं - 'अहं तुमं भत्तारं भणिस्सामि' । चोरेण भणियं – “एवं होउ' ।
पभाए ताई गहियाइं । ते न याणंति- 'को वि एयाए इत्थीए भत्ता' । तेहिं सा पुच्छिया । तीए चोरपुरिसं उद्दिसिय भणियं – 'एसो मम भत्ता' । [ताहे] पुरिसेहिं मेंठो गहिओ सूलाए भिन्नो । ताहे सो तण्हाए अभिभूओ जं जं पुरिसं पासइ तं तं सलिलं मग्गइ । रायकुलसंकाए न कोइ [देइ] । ताहे जिणदासो सावगो तेण पएसेणाऽऽगच्छइ । सो तेण सलिलं मग्गिओ । तेण भणियं - 'देमि, जइ अरहंतनमोक्कारं कुणमाणो अच्छसि, जाव अहं तोयं आणेमि' । [मेंठेण] 'तह'त्ति पडिवन्नं । आणियं च रायपुरिसाणुन्नाएण पाणियं । दट्टणं च सावयं सुट्टयरं 'नमो अरहंताणं'ति पढंतो मओ । ताहे नमोक्कारपहावेण अकामनिज्जराए निस्सीलो वि वाणमंतरो देवो जाओ ।
__· सा वि महिला तेण [चोरेण] सह संपत्थिया । ताणं च अंतरे नई समावडिया । तत्थ सो चोरो महिलं समालवइ – 'एयाए नईए सिग्धवेगत्तणओ सव्वं पि वक्खरं एक्कवाराए उत्तारेउं न सक्किज्जइ । ता तुमं इमंमि कूले सरत्यंबावरियसरीरा गुज्झपएसपुरओ हत्थाई दाऊण ताव अच्छसु जाव परिवाडीए उत्तरेमि' । तीए भणियं - ‘एवं होउ' । तो तेण सव्वं उत्तारिऊण चिंतियं - 'जा एसा निययं भत्तारं मारावेइ सा मह कहं थिरा होइस्सइ ?' | तओ गच्छंतो तीए वुत्तो – 'कीस मं उज्झियं(उ) [गच्छसि ?'
| SR No. | 007109 |
| Book Title | Kahavali Pratham Paricched Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Kalyankirtivijay |
| Publisher | Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad |
| Publication Year | 2016 |
| Total Pages | 378 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |