________________
[११२]
एत्थंतरंमि य सो जुवाणो गहिल्लयरूवं काऊण तस्समीवमागओ । लग्गो य कंठे । लोएण य गहिल्लओ त्ति निद्धाडिओ । सा वि वहू पुणो वि ण्हाया अच्चिऊण जक्खं विन्नवेइ - 'भयवं ! मए न कयाइ भत्तारं मोत्तूण अण्णो पुरिसो अण्णेण भावेण छित्तो । एसो पुण तुम्हं पच्चक्खमेव छिविऊण गओ गहिल्लो। ता ममेरिसीए सुद्धिं देहि' । सोउं चेमं जक्खो 'किमिमीए जोग्गं ?'ति जाव वीमंसेइ [ताव सा तस्स जंघंतरालेण निग्गया] । जणेहिं कओ कलयलो । वज्जंतेण य तूरेण घरं गया । तप्पभिई च एसा नेउरपंडिय त्ति नामेण पसिद्धिमुवागया ।
ससुरस्स य तप्पभिई चिंताए निद्दा नट्ठा । जाणियं च राइणा । चिंतियं च णेण – 'सोहणो एस अंतेउररक्खवालो होहि'त्ति हक्कारिओ रण्णा । भणिओ य - 'सव्वे मेऽवरोहा इमे अहं ते भलिस्सामि । ता अच्छ अंतेउरं मह रक्खंतो' । तेण वि 'तह'त्ति पडिवण्णं ।
तओ सो रयणि-दियहेसु परिरक्खइ । जाव एक्का रायपत्तिया तं रक्खवालं पलोएंती उढेइ निवज्जइ य । दिट्ठा य तेण । 'किं पुण इमा एवं करेइ ?'त्ति कवडनिदाए पसुत्तो । तीए चिंतियं- 'सुत्तो' । गवखेण य पयट्टा । तस्स य गवक्खस्स हेट्ठा राइणो इट्ठो गयवरो बज्झइ। तस्स जो मेंठो तेण सह सा अच्छइ । सा य गंतुं गवक्खं, अवणेऊण संचारिमफलहयं बाहिं निग्गया । पडिच्छिया य हत्थिणा करेण भूमी[ए] मुक्का । सो य मेंठो – 'किमज्ज तुमं चिराओ समागय ? 'त्ति वोत्तुं रुट्ठो तं हत्थिसंकलेण ताडिउमारद्धो । तीए भणियं - ‘मा पहणसु । णवो को वि अंतेउररक्खगो अज्ज राइणा दिन्नो जो न सुवई' । तओ तेण मुक्का रमिऊण पच्छिमराईसमए पुणरवि तेण गएण करेणाऽऽरोविया, पविट्ठा य निययवास[ह]रे ।
एयं च तेण सुवण्णयारेण सव्वं दिटुं चिंतियं च - 'अहो महेलाणं विसमं चरियं ! एवं पि उवरिभूमीए रक्खिज्जंतीए जइ एवं एसा समायरइ, ता सोहणा अम्हं वहू जा पाणियाइकज्जेसु निग्गया पुणो वि गेहं एइ'त्ति अमरसचिताविमुक्को सुत्तो ।
उग्गओ य सूरो । न य उद्वेइ । कहियं च चेडीए राइणो जहा - 'अज्ज वि सो थेरो सुवई' । राइणा चिंतियं – 'कारणेण एत्थ होयव्वं' । तओ भणियं - 'न उट्ठावेयव्वो । निद्दाखए पडिबुद्धं मम समीवे आणेज्जह' । तेहिं 'तह'त्ति कयं । सत्तरत्तस्स निद्दाखए आणीओ से संभंतो सुवण्णयारो । भणिओ राइणा – 'किंनिमित्तं अज्ज तुह वड्डयरा निद्दा आगया ?' तेण भणियं [- 'जइ न कुप्पेह तो भणामि' । राइणा] भणियं - ‘एवं, अभयं तुह' । तओ सव्वं कहियं सुवन्नयारेणं । रन्ना वि सो दव्वं दाऊण पेसिओ पइट्ठो य सगिहं ।
राया वि न याणइ का वि सा । तओ तज्जाणणत्थं किलंजहत्थी कराविओ । भणियाओ य अंतेउरियाओ जहा – 'मए सुमिणो दिट्ठो । तं तुब्भेहिं किलिंजहत्थी आरुहियव्वो निरावरणाहिं' । तओ उवविट्ठस्स रन्नो ताहिं सव्वाहिं 'तह'त्ति कयं [तं] । सा एक्का नेच्छइ भणइ य - 'बीहामि अहं हत्थिस्स' । तओ रण्णा हत्थट्ठिएणुप्पलनालेणाऽऽहया सामरिसं । सा वि मुच्छिऊण पडिया कवडेण । चिंतियं च रन्ना – 'एसा दुरायारा' । निरूविया से पिट्ठी जाव संकलघाया दीसंति । हसिऊण भणियं -
'खेल्लसि मत्तगएणं, किलिंजहत्थिस्स कह णु बीहेसि ? सहसि संकलघाए, उप्पलनालेण मुच्छगया ॥'