________________
[१११]
केइ डिभगे उड़े पलोएंते दट्ठण ले?एहिं पाडेइ बहुफलाणि । तग्गहणपरितुढे य वच्छे पुच्छइ – 'का एसा नारी ? कत्थ वा गिहमिमीए ?' साहियं च डिभगेहिं जहा - 'देवदत्तस्स सुण्हा, अमुगपएसे गिहं'। दुग्गिला वि तं जुवाणं दटुं साणुरागा गया सगिहं । ते य दो वि संजोगमलभमाणा परोप्परमणुरत्ता चिटुंति ।
दिट्ठा य जुवाणेणेगा पव्वाइया । सम्माणिउं च असणाईहिं भणिया सा - 'तुमं ममाऽमुगाए रमणीए समं मेलावयं विहेसु' । तीए वि ‘एवं करेमि'त्ति वोत्तुं गंतुं च तत्थ हंडियाण तलयं देंती भणिया दुग्गिला - 'पुत्ति ! सुट्ट सुगुणो एगो वाणियदारओ तुम्ह गुणग्गहणं करेइ । दिट्ठा य तुमं तेण नई[ए] पहायंती। ता तेण समं संगओ समागओ' । दुग्गिलाए वि हिययगुज्झं गोविउकामाए – 'हा दुट्ठरंडे ! तुममेरिसं जंपंती ममऽच्छीणमग्गओ फिट्टसु'त्ति निब्भच्छिया पव्वाइया । सा वि परमत्थमयाणिउं सविलक्खा जा चलिउमाढत्ता ताव दुग्गिलाए दिन्नो तीसे मसिमलिणेण पंचंगुलितलेण पट्ठिप्पहारो ।
दरिसियं एयं जुवाणस्साऽऽगंतुं तीए कहियवुत्तंताए । तेणाऽवि परितुद्वेण चिंतियं - 'अहो ! पंडिया सा जुवई जीए समागमंमि कण्हपंचमी[ए] पाणिसंकेयं देंतीए वंचिया एसा वि पव्वाइया, परं न जाणावियं संकेयट्ठाणं'ति चिंतित्ता भणियं – 'भो ! सुट्ठियभणिया सा कयाइ मण्णेज्ज । ता गंतुं पुणो भणसु' । पव्वाइया वि 'पुत्त ! न सा ते नामं पि सहेइ । तहा वि जं तुम भणसि तं करेमि'त्ति वोत्तुं गया पडिवज्जावेइ । [ताहे दुग्गिलाए सा पुणो वि निब्भच्छिय 'हा दुढे तं पुणो वि समाग]या ? [अहुणा]ऽवदुवारेणेज्जसु'त्ति भणंतीए गीवाए गहिया गिहासोगवणियामज्झेण नेउं नीसारिया पच्छिल्लबारेण । तं चाऽऽगंतुं साहइ सव्वं जुवाणस्स । तेणाऽवि या'ऽसोगवणियामज्झेणेज्जसु'त्ति विन्नायसंकेएण भणियं – 'न तए पुणो वि तीए सगासे गंतव्वं रे ! दुट्ठा खु सा' ।
तो सो पंचमीए किण्हपक्खस्स असोगवणियापच्छिमदुवारेण गओ । दिट्ठा य सा पडिवालेंती । ठिओ य ताए सह अद्धरत्तं जाव । इओ य ससुरो से निग्गओ । दिट्ठा य सा परपुरिसेण सह पसुत्ता । तेण चिंतियं – 'पुत्तस्स अहिनाणनिमित्तं नेउरं से अवणेमि' । घेत्तूणं च नेउरं घरं पविट्ठो । नायं च तीए । तओ भणिओ जारो – “विणटुं कज्जं । ता गच्छ लहुं । साहिज्जं च मम जहावसरं करेज्जासु' । तओ गओ जारो ।
सा वि गया भत्तारसमीवं । उट्ठवेऊण भणिओ - 'इह घम्मो त्ति असोगवणियं वच्चामो' । मन्निए य दो वि गंतूण तत्थ सुत्ता । तओ निब्भरसुत्तं भत्तारं उट्ठविऊण भणइ – 'किं तुब्भं कुलीणाणं जुत्तं जं ससुरो भत्तारेण सह निवि(व)न्नाए [सुण्हाए] नेउरं हरं[हरेज्ज] ?' । तेण भणियं - 'पभाए भणिस्सामो थेरं' ।
उइए सूरे कुविओ पियरं भणइ – 'जुत्तं तुह एवं अणायारं समायरिउं ?' तेण भणियं - 'पुत्तं ! मए अण्णो पुरिसो वहूए सह दिट्ठो' । सो सुट्टयरं रुट्ठो भणइ – 'थेर ! मूढो तुमं । अहं चेव सो पुरिसो। ता समप्पेहि नेउरं' । एवंभणिओ वि थेरो जावऽज्ज वि न तं समप्पेइ तावाऽऽगया सुण्हा साडोवं भणइ - 'अत्थेत्थ सोहणो नाम जक्खो । तस्स य जंघंतरालेणाऽसुद्धो निग्गच्छंतो विलग्गइ । सुद्धो पुण नीसरइ । ता तत्थ तुब्भे अहं पत्तिज्जावेमि' । पडिवण्णं च तं तेहिं ।
तओ सा वहू पाणिउल्लवडा धूव-वलि-पुप्फहत्था गया जक्खसमीवं । अच्चेइ य जक्खं ।