________________
[१०९]
बीयाणि घेत्तुमासोए मासे । [तओ] तंमि य [नियखेत्ते ] फलिए कंगू कोद्दवे य विणासिउमारद्धो । वाहियं चखेत्तं हलेण । पुत्तेहि भणिओ 'किं खेत्ताइ विणासेसि ?' तेण भणियं 'मंडय -गुलाहारनिमित्तं' । पुत्तेहि भणियं – 'एए ताव कंगू कोद्दवे य निप्फन्ने भुंजामो । गोधूम - इक्खूसु य संसओ' । सो वारिज्जंतो वि न अच्छइ । खणाविया वावी । न तत्थ सिरा उग्गया । न य वरिसियं । एवं च तस्स न कंगूकोद्दवा न गोधूमा इच्छू य । दारिद्दं च से जायं । पच्छायावेण य दुक्खं हियएण समुवाहियं च ||छ | करिसगो त्ति गयं ॥
-
' एवं तुमं पि नाह ! इमाओ इत्थियाओ धणसंचयं [च] चयंतो संसइओ य परलोए लग्गो पच्छायावेण घच्छिहिसि' ।
जंबुनामेण भणियं
'सुंदरीओ नाऽहं निब्बुद्धिओ कागो'त्ति कागकहा भण्ण
नम्मया नईकूले विंझाडवीए हत्थी जूहा [हि] वई परिवसइ । य जराजज्जरियदेहो गिम्हकालसमयमि सुक्काए गिरिनईए उत्तरंतो फे( प ? ) ल्लुट्ठो पडिओ गरुययाए कायस्स उट्ठाणियवीरियहीणो मओ । सुणयन[उ]ल-कोल्हुगाईहि य अवाणाओ मंसं भक्खियं । पच्छा तेण अवाणेणं वायसा आमिसत्थिणो पविसंति निग्गच्छंति य । तत्थ एगो अईव मंसगिद्धो काओ न निग्गच्छइ । तस्स य मंस - सोणियपसत्तस्स अमुणियपुव्वावरस्स अच्छमाणस्स दिणयरकरतावियं गयकलेवरं सुक्कं । अवाणं च से संकुचियं निच्छिद्दं जायं । पढमपाउसो(से) य पाणिए पडिए पुन्नाए गिरिनईए गयकलेवरं वुज्झमाणं नम्मयाए महानईए वूढं सलिलवेगाहियं महासमुद्दं पत्तं । तंमि य कलेवरे तिम्ममाणे [ छिद्दं उग्घडियं तत्तो य] जलं पविसिउमारद्धं । पविट्ठे य जले निग्गओ काओ कलेवराओ । ठिओ कलेवरस्सुवरिं दिसावलोयणं करेउमाढत्तो पेच्छइ समंतओ जलं । ताहे उड्डेऊण सव्वदिसाओ गच्छइ, न य जलस्स अंतं पेच्छइ । पुणो परिस्संतो तत्थेव कलेवरे विसइ । तं च कलेवरं मच्छ- कच्छवाईहिं विलुप्पंतं बुड्डुं । सो य काओ निरासओ परिकिलंतो जले बुड्डो मओ । एत्थोवणओ जहा हत्यिकलेवरं तहा इत्थीओ, जहा महोदही तहा संसारो, जहा काओ तहा पुरिसोति ॥छ । कागो त्ति गयं ॥छ ।
-
' एवं पिययमाओ नाऽहं कायसरिसो तुम्हाणं हत्थिकलेवरसरिससरीरेसु पसंगं करेमि' ।
तओ पउमसिरीए भणियं 'सामि ! तुमं विसूरिहिसि जहा वानरो 'त्ति ॥ वानरकहा भण्णइ . एगाए वानयरी (वानरअडवी) ए वानरो वानरीए सह परिवसइ । सजाइअणुरूवं बोहाणुरूवं च तेसिं [कालो गच्छइ] । तत्थऽन्नया कयाइ भागीरहीकूलजाए वंजुलरुक्खे रमंताणं वानरो साहाओ अणाढियत्तणेणं 'धस' त्ति धरणीए निवडिओ । सो तत्थ तित्थप्पहावेणं अमरोवमो मणुओ जाओ । तओ पासिऊण तस्स रूवसिरिं [वानरी वि] अप्पाणं तंमि चेव ठाणे तहेव पाडेइ । सा वि दिव्वरूवा इत्थी जाया ।
-
-
'पुणो वि एयाओ चेव
तओ देवकुमारोवमं अप्पणो रूवं दट्ठूण तीए भणियं वानरजीवेण तरुवराओ अप्पाणं पाडेमो जेण देवरूवा हवामो' । ताहे तीए पमयाए भणियं 'अलं ते असंतोसेण । एएण चेव मणुयरूवेण भोगे उवभुंजामो, किं ते अण्णभवेण संसइएण ?' । तओ तीए य वारिज्जंतेणाऽवि तरुवरं समारुहिऊण मुक्कमप्पाणं ( मुक्को अप्पा) । तत्थ य सहावओ पढमं चेव तिरिक्खो पडिओ मणूसो
-