________________
[१०८]
तओ अज्जाए मुद्दा दंसिया । कुबेरदत्तो य तं नाऊण जायतिव्वसंविग्गो 'अहो अण्णाणेण एवमहं कारिओ'त्ति पव्वइऊण गरुयतव-चरणं च काऊण देवलोगं गओ । कुबेरसेणा वि साविया जाया । अज्जा वि पवत्तिणीए समं गय त्ति ॥छ। कुबेरदत्तो त्ति गयं ॥छ।
ता पभव ! एरिसो संसारंमि पच्चक्खो चेव विसयगिद्धस्स दुरंतो परिणामो बंधुयणस्स य विग्गोविओ' । पभवेण भणियं - 'जंबुनाम ! नियपुत्तुप्पत्तीए गुरुणो ताव तारेहि' । जंबुनामेण भणियं - 'पभव ! पुत्तुप्पत्तीए वि गुरुजणतरणे निदरिसणं महेसरदत्तो त्ति छ। महेसरदत्तकहा भण्णइ -
तामलित्तीए नयरीए महेसरदत्तो नाम सत्थवाहो । तस्स पिया समुद्दो नाम । सो य समुद्दो वित्तसंचयरक्खणपरो [इ]लोभाभिभूओ मायापहाणो मरिऊणं महिसो जाओ । तंमि चेव विसए माया वि तस्स बहुविहकवडकरणपरा पइमरणेण अट्टज्झाणोवगया मरिऊण सुणिया जाया । महेसरदत्तभारिया गंगिला नाम । सा वि गुरुजणविरहिए घरे सच्छंदा अच्छमाणा अण्णपुरिसेण सह अच्छइ । [अण्णया तेण सह] एगंते कीलंता सा महेसरदत्तेण दिट्ठा । तओ महेसरदत्तेण सो जारपुरिसो अद्धमारिओ नट्ठो । थोवदूरं च गंतूण पडिओ । चिंतियं चऽणेण – 'अहो ! मए अकज्जं कयं' । एवं च जायसंवेगो मओ विचित्ततयाए कम्मुणो तीए चेव गंगिलाए तेणेव सबीएण तक्खणभुत्तमुक्काए उदरे पुत्तत्ताए उववन्नो । जाओ य पिओ महेसरदत्तस्स ।
तमि समए पिउकिच्चे सो महिसो किणिऊण महेसरदत्तेण मारिओ । मंसं तस्स तं जारपुत्तमुच्छंगे काऊण आसाएमाणो माए सुणियाए पुरओ ट्ठियाए अट्ठीणि समंसाणि पक्खिवइ । सा वि तुट्ठा भक्खइ । साहू य मासखमणपारणए साइसओ तं गिहं भिक्खत्थी पविट्ठो पेच्छइ नाणेण महेसरदत्तस्स विलसियं चिंतेइ य - 'अहो अण्णाणं से सत्तुं पिउ त्ति उच्छंगेण वहइ, पिउणो मंसं खायइ, सुणिया य भत्तुणो अत्थीणि खायंती तुट्ठा !' ।
तओ तग्गिहागओ निग्गओ साहू । महेसरदत्तो वि तं दट्ठण झडत्ति उठ्ठित्ता साहुणो गहणाय धाविओ भणइ य - 'भगवं ! किंनिमित्तं भिक्खा न गहिया ?' साहुणा भणियं - 'भो महासत्त ! मंसाइभक्खणकुलाणि त्ति न परिवालियं संवेगो य मे समहिओ जाओ' । महेसरदत्तेण भणियं - 'भयवं ! केण कारणेण ?' साहुणा से सव्वं कहियं । महेसरदत्तो भणइ - 'को पच्चओ ?' साहू भणइ - 'पुव्वनिक्खि(क्खा)यं किंचि सुणियं पुच्छाहि' । तओ तहेव कए सुणियाए पाएहिं खउलिओ सो पएसो। तओ जायपच्चओ महेसरदत्तो तस्सेवंतिए पव्वइओ त्ति छ।।
___ 'ता पभव ! को निच्छओ जमम्मापियरो पुत्तेण तारियव्वा ?' एत्थंतरंमि य समुद्दसिरीए भणियं - [मा] मूढो होसु जहा करिस्सगो त्ति करिसगकहा भण्णइ -
सुसीमो नाम गामो । तत्थ वको नाम करिसगो । अईव समिद्धो सो कंगू कोद्दवे य वरिसागमणे वावित्ता दूरगामे सयणिज्जयसमीवं गओ । तत्थ य मंडया गुलेण भक्खेइ । पेच्छइ य अण्णे खायंते । ताहे सो विम्हियमणो सन्नाए समालवइ – 'अहो तुब्भं सुजीवियं जेण एरिसो आहारो । ता कहं तुब्भं एयस्स उप्पत्ती ?' तेहि भणियं - 'वावी-अरहट्टपओगेण खेत्ताण परिकम्मं काऊण गोधूमा इच्छू य वाविज्जति । अओ एस आहारो भवई' । तेण चिंतियं - 'अहं पि एमेव करेमि' । गओ य सो तत्तो