________________
[१०२]
जिणमयं । भीओऽहं संसारस्स । तं च जाव अम्मापियरो आपुच्छामि ताव तुब्भं पायमूले हियं अप्पणो करिस्सं'ति भणिऊण सगिहमागओ । तओ अम्मा-पियरं आपुच्छइ – 'सुओ मए धम्मो, सागरदत्तसमीवे पव्वइस्सामि' । तेहि भणिओ – 'पुत्त ! किह तुमं अम्हे विसज्जेमो ? तुहाऽऽयत्ता अम्हं पाणा । मा अम्हे परिच्चयसु' । तओ सो तेहिं निरुज्झमाणो कयनिच्छओ मणसा परिचत्तगिहावासो सीसोऽहं सागरदत्तस्स अणगारस्स'त्ति पु(स)व्वजोगविरओ मोणेणं पिट्ठओ(ठिओ?) पसत्थज्झाणो ।।
[ताहे परियणेणं] बहुप्पगारं छंदिओ भोयणेणं जाहे न कस्सइ वयणं करेइ ताहे उद्देयिएण पउमरहेणं रन्ना दढधम्मो नाम इब्भपुत्तो समणोवासगो सद्दावेऊण भणिओ - 'पुत्त ! सिवकुमारेण पव्वज्जाभिलासिणा अम्हेहिं अविसज्जिएण मोणं पडिवन्नं । तं संपयं भोत्तुं पि न इच्छइ । ता जहा जाणसि तहा तं भोयावेहि । एवं करेंतेण अहं जीवियं दिण्णं तए भविस्सइ' ।
तओ सो पणमिऊण 'सामि ! करिस्सं जुत्तं'ति वोत्तुं गओ सिवकुमारसमीवं । पविट्ठो [तत्थ य] निसीहियं काऊण । पडिक्कंतो इरियावहियं च । तओ बारसावत्तवंदणेण तं वंदित्ता भूमि पमज्जिऊण 'अणुजाणसु ममं'ति वोत्तुमुवविठ्ठो सिवकुमारसमीवे । तओ दट्ठमेवं भणिओ सिवकुमारेण – 'इब्भपुत्त ! मया गुरुणो सागरदत्तस्स समीवे साहूणं चेव एसो विणओ पउंजिज्जमाणो दिट्ठो । ता कहं न विरुज्झइ ?' दढधम्मेण भणियं – 'कुमार ! सम्मद्दिट्ठिस्स समभावो चेव सव्वस्स वि विणयस्स जोग्गो । सो य जइ अत्थि ता सव्वो वि जीवो वंदणारिहो । नत्थेत्थ कोइ दोसो । परं किमत्थं न भुंजसि ? त्ति तुह समीवेऽहमागओ पुच्छामि' ।
___ कुमारो भणइ - 'सावय ! ममं अम्मा-पियरो निक्खमणत्थं न विसज्जेंति तेणाऽहं सावओ परिचत्तगिहवासो जावज्जीवं पव्वइओ त्ति कयनिच्छओ चिट्ठामि' । तओ सोऊणेवं दढधम्मेण भणियं - 'कुमार ! मा एवं जंपसु । जइ एवं ता भुंजसु [निरवज्जाहारं । जओ] -
देहायत्तो धम्मो, देहो आहारसंभवो जेण ।
जं निरवज्जाहारं, विहिणा साहू वि भुंजंति' || तओ सोउमेवं कुमारेण भणियं - 'सावय ! जुत्तमुत्तं । किंतु निरवज्जाहारो चेव मम न पुज्जइ' । दढधम्मेण भणियं - 'कुमार ! मा एव जंपसु । अज्जप्पभिई तुमं गुरू अहं तुह सीसो । जं भणसि तं सव्वं संपाडिस्सामि' । कुमारेण भणियं - 'सावय ! जइ एवं ता निरंतरं छट्ठतवं काऊणाऽऽयंबिलेणाऽहं पारिस्सामि' । तओ 'तह'त्ति पडिवज्जिय दढधम्मो तहेव कुमारस्स विणयं काउमाढत्तो ।
___ तओ तस्सेवं सिवकुमारस्स तवं कुणमाणस्स समइक्कंताणि दुवालसवरिसाणि । न य मोक्कलिज्जओऽम्मा-पिउहिं । तओ समाहीए कयदेहपरिच्चाओ बंभलोए कप्पे इंदसामाणिओ देवो जाओ । जारिसी य बंभस्स देवरन्नो जुई तारिसी एयस्स वि आसि । [तओ] संपुण्णदससागरोवमकालपरिक्खएण चुओ इओ सत्तमे दिवसे उसभदत्तस्स धारिणीभारियाए पुत्तो भविस्सइ । एवं च सेणिय ! एएण जुई संपत्ता एरिसि'त्ति ॥छ।
एत्थंतरंमि य एत्थ पुव्वमेवाऽऽगओ भगवओ वयणमेवं सोऊण अणाढिओ नाम जंबुद्दीवाहिवई देवो परमपरिओसवियसियहिययकमलो उढिओ मल्लो व्व तालाओ वाएंतो उप्पडिऊण सुइमहुरेण सद्देण