Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 118

[१०१]
भणइ ' वच्चामि गुरुसमीवं । अणुसासिओ तर काहं परलोगहियं । परं पेच्छामि ताव सयणिज्जए' । ती भणियं 'किं सयणिज्जएहिं वाघायकारणेहिं ? वच्चह, सकज्जे निच्छिया होह । अहं प साहुणीसमीवे पव्वइस्सं' ।
तं च वयणं पमाणं कुणंतो वंदिऊण जिणबिबाणि पडिनियत्तो गुरुसगासे आलोइयपडिक्कंतो निव्विन्नचित्तो सामन्नमणुचरिऊण कालगओ सक्कस्स देवरण्णो सामाणिओ जाओ ति ।
-
भवदत्तो वि तओ पुव्वविदेहे पुक्खलावईविजए पुंडरीगिणीनयरीए वइरदत्तस्स चक्कवट्टिणो जसोधराए देवीए गब्भे उववन्नो । तीसे य समुद्दमज्जणे दोहलो समुप्पण्णो । तओ राया महाविभूईए सीयं समुद्दमुवगओ । तत्थ य जसोधरा देवी मज्जिया कमेण विणीयडोहला तत्थेव पुण्णे पवसणसमए पसूया कुमारं पसत्थलक्खणोववेयं । तस्स य दोहलगुणसूइयस्स कयं नामं सागरदत्तो त्ति । सो सुहेण वडिओ गहियकलाविहाणो य पत्तो जोव्वणं । तरुणजुवईसहिओ वणगओ विव करिणीपरिकिन्नो अभिरमइ। पासायगओ य कयाइ पस्सइ मेरुसरिसं बलाहगं नयणमणहरं चिंतेइ य 'जारिसो कहिज्जइ रिसीहिं मेरू तारिसो जलहरो । जइ य एरिसो मेरू तो सच्चं देवरमणो' । सो य तेण परियणेण य दीसमा जलबुब्बुओ इव खणेण विलीणो । तं च पासंतो चिंतेइ – 'एरिसी वि नाम कुलसोभा नयणामयभूया खणेण विणट्ठा | मणुस्साणं एरिसीओ रिद्धीओ विणासपज्जवसाणाओ । जो वि य [ए]सो सरीरसमुस्सओ सोविन नज्जइ कंमि समए पडिविहिइ (पडिहि ? ) । तं जाव देहो निरुवद्दवो ताव परलोगहियं कायव्वं 'ति निच्छियमई अम्मापियरं आपुच्छइ । तेहिं वि विसज्जिओ अणेगरायसुयसयपरिवारो अमयसागरस्स सूरिस्स समीवे पव्वइओ । गओ य सुओदहिस्स पारं । विसुज्झमाणचरित्तस्स य ओहिन्नाणं समुप्पण्णं छि
भवदेवो वि देवलोगाओ चइऊण तत्थेव विजए वीयसोगाए नयरीए पउमरहस्स रण्णो वणमालाए देवीए पुत्तो जाओ सिवो नाम । कमेण परिवड्ढिओ जोव्वणत्थो रायसुयाहिं सरिसजोव्वण - लायण्णाहि सहिओ पासायगओ अभिरमइ । सागरदत्तो य अणगारो गणपरिवुडो विहरमाणो वीयसोगाए नयरीए उज्जाणे समोसरिओ । मासखमणपारणए य कामसमिद्धेण सत्थवाहेण गिहागओ पडिलाभिओ । तओ तस्स गिहंमि पत्तविसेसंमि दाणसुद्धिनिमित्ता वसुधारा पडिया । तं च सोउं सिवकुमारो गओ तत्थ । तं वंदित्ता निसन्नो । तस्स य सपरिवारस्स चोद्दसपुव्वी सागरदत्तो धम्ममाइक्खइ । अवि य
संसारासारत्तं, साहइ निस्संसयं तहा संतो ।
जह सा(सो?) य निस्सेयससुहमासमुहा (हो) सम्म[म]स्सियइ ॥
-
कहंतरेण य सिवकुमारो भइ 'भयवं ! तुब्भेहिं समं ममऽत्थि किं कोइ पुव्वभविओ संबंधो जेण पासमाणस्स अहिओ होइ हिययाणंदो ?' ।
ओ सागरदत्तो म -सु[य] - ओहिसंपत्तो नाऊण भणइ 'सिवकुमार ! इओ तइए भवे जंबूद्दीवगभरहे मगहाजणवए तुमं मे कणिट्ठो भाया आसि पाणेहिंतो वि पियतरो । मया य सिणेहेण मंदसद्धो [ना] ऊण [वि] पव्वाविओ । तओ दो वि कमेण सोहम्मे देवा जाया । तत्थ वि पीई आसि । इयाणि पुण वीयरागयाए न मे विसेसो सयणे परजणे य' ।
तं च सोऊण सिवकुमारो भणइ 'भगवं ! एवमेयं जहाजुत्ते अवितहनाणिणो भणह । य
-
-