________________
[९९]
nown
समुप्पण्णाए नागिलाए सह विवाहो वित्तो, भवदत्तो य बंधुसमीवं पत्तो । दट्ठणं च परितुट्ठा बंधवा भवदत्तागमणेण । तेण य कुसलं पुच्छिऊण भणिया – 'तुब्भे संपयं [विवाहो]वगरणेणाऽऽउला । ताऽहं वच्चामि' । तेहिं वि 'तह'त्ति पडिवज्जित्ता पडिलाभिओ विउलेण भत्तपाणेण । निवेइयं च भवदेवस्स जेट्ठभाउणो आगमणं । सो य सही[सहि]यं वहुं तया मंडेइ । गुरुआगमणं च सोऊण ससंभममब्भुट्ठिओ। तओ सहीहिं भणिओ - 'न ते अद्धपसाहियं वहुं मोत्तुं जुत्तं गंतुं' । [तहा वि सो भाउगमुणिणा सह चलिओ] ।
[तओ सव्वे सयणजणा भवदत्तमुणिणा सह चलिया । तओ थोवं दूरं गंतूणं] नियत्तेति पढममित्थियाओ। तओ पुरिसा । भवदेवो उण 'कहमहमवि मेल्लिओ नियत्तामि'त्ति चिंतित्तु वक्खेवजणणत्थं भणिओ साहुणा – 'एयाणि ताणि पोक्खरिणी-वणाईणि जत्थऽम्हे रमेंता भाउया !' । सो वि भणइ - 'सुमरामि, जाणामि' । तओ गामसीमंतं जाव संपत्तं पि न भणइ तं भवदत्तो – 'नियत्तसु' ।
__एएण कमेण वच्चमाणा पत्ता गुरुसमीवं । दिट्ठो य वरनेवत्थिओ । खुड्डगेहिं भणियं – 'किमेस पव्वइस्सइ ? अहो ! तुब्भेहिं जहाभणियं कयं' । आयरिएहिं पुच्छिओ – 'किं इमो आगओ तरुणो ?' भवदत्तेण भणियं – 'पव्वो(व्वइ)उं' । तओ गुरुहिं पुच्छिएण ‘मा मम भाउगस्स ओहावणा होउ'त्ति तेण 'एवं'ति पडिस्सुयं । पव्वाविओ य साहुसंघाडएण विसज्जिओ । तओ समागया बंधवा 'किं चिराइयं ?'ति पुच्छिएण भगवया भणियं 'सो पत्तमेत्तो चेव नियत्तो' । ते एवं वुत्ता 'धुवमण्णेण मग्गेण गओ होहिइ'त्ति सिग्धं पडिनियत्ता ।
भवदेवो अकामओ तवं [कुणंतो] वरभज्जं हियएण पडिवहंतो [संजममणुपालेइ] । बहुणा कालेण य भवदत्तो कयभत्तपरिच्चाओ कालगओ समाणो समाहीए सोहम्मे देवो जाओ । भवदेवो वि 'सा मम भज्जा अहं पि तीसे पिओ भत्ता, वच्चामि तीसे संपयं सुद्धिकरणत्थं ति [त]त्थियरे अणापुच्छिऊण गओ सुग्गामं । बहिआ य आययणं संवरियदुवारं 'तस्साऽऽसण्णे वीसमामि'त्ति संठिओ । तत्थ य एगा इत्थिया गंधमत्तं गहाय एगाए माहणीए सह आगया । तीए 'साहु'त्ति वंदिओ । तेण पुच्छिया - 'साविगे ! तुब्भे अवस्सं जाणिहिह इहेव वसंतीओ, जीवइ अज्जवरट्ठउडो रेवई वा ?' तीए भणियं - 'तेसिं बहुकालो [जाओ] कालगयाणं' । तओ विमणो जाओ पुणो वि पुच्छइ – 'भवदेवस्स वहू नागिला जीवई न वा?' तीए चिंतियं – 'होज्ज एसो भवदेवो । पुच्छामि ताव णं' । तओ भणइ – 'तुब्भे भवदेव ! कुओ किमत्थमिहाऽऽगया ?' सो भणइ – 'अहं अज्जवपुत्तो कणिट्ठो नाइलमणापुच्छिय जेट्ठभाउगस्स वित्ताणुवित्तीए पव्वइओ । भाउयंमि उवरए सा किं वहइ आउं? ति तं दटुं आगओ' । तीए भणियं – 'अहं सा नागिला जीए दट्ठमिहाऽऽगया तुब्भे । केरिसं च ममेत्तिएण कालेण लावण्णं जेण तुम्हं चित्तखिणिखिणि ? न य तुम्हारिसाणमिमं जुत्तं, जओ तया इहं तुब्भेसु पव्वइएसु साहुणीओ गुरुजणेण पूइज्जमाणो(णा) समागच्छंति । ते(ता)हि य गेहे अच्छंते(ती)हिं मम कयाइ कहापसंगागओ कहिओ खुड्डगो'त्ति ॥छ। खुड्डगकहा भण्णइ -
एक्को किर बंभणो उवरयभज्जो डहरगं दारगं गहेऊण निग्गओ । सो य मोक्खमग्गं अण्णेसमाणो साहुसमीवे उवलद्धसब्भावो सपुत्तो पव्वइओ । सो य चेल्लओ तस्स अईव इट्ठो सीयमाणो कयाइ भ[ण]इ - 'खंता ! न सक्केमि अणुवाहणो(वाणहो) हिंडिउं" । तओ सूरिमणुजाणावित्ता चेल्लयस्साऽणुकंपाए खंतेण दिन्नाओ उवाहणाओ(वाणहाओ) । तओ सो भणइ - "पणियाओ सीएण फुटृति" । तओ