________________
[१२]
'एस महाबलवंतो'त्ति नेमित्तिगं पुच्छइ । सो भणइ - 'जाव निमित्तं गेण्हामि ताव कहिस्सामि' । तेण य डिंभगाणि रम[माणाणि बीहावियाणि रोवंताणि मुणिणा भणियाणि - ‘मा बीहेह' । तं च सोउं नेमित्तिओ आगंतूण भणइ – 'तुझं जओ' । तओ पच्चयत्थमप्पणा वि धुंधुयारेण देवयाए उववासं काऊण तत्थेव गओ । तीए वि चेडरूवाणि विउव्वित्ता तहेव वारत्तगमुहाओ तस्स निमित्तं दिण्णं ।
तओ संजायभरोसओ मज्झण्हे तेसिमुस्सन्नद्धाणं उवरिं पडिओ पज्जोओ य पाडित्ता गहिओ । तं च घेत्तुं पविट्ठो नयरीए, बाराणि बद्धाणि । पज्जोओ तेण भणिओ - 'कओमुहो ते वाओ वाई ?' सो भणइ - 'जं जाणसि तं करेहि' । धुंधुमारेण वि 'किमेएण महासासणेण वहिएणं ?'ति चिंतिय तस्स महाविभूईए अंगारवई दिन्ना । सो वि तं परिणित्ता मुक्कदुवारो चिट्ठइ । ताहे पज्जोओ नगरं हिंडंतो पिच्छित्ता अप्पसासणं रायाणं अंगारवई(इं) पुच्छइ – 'किह अहं गहिओ ?' सा साहुवयणं कहेइ । सो तस्स मूलं गओ भणइ - 'वंदामि तुमं निमित्तयसाहुं' । वारत्तओ वि तं सो[ऊ]णुवउत्तो सव्वंमि वि पव्वज्जकाले जाव 'छोरुयाणि मंभीसियाणि'त्ति संभरियाणि । तओ संजायपच्छायावो तं पायं सम्ममालोएइ । धुंधुयारविसज्जिओ य पज्जोओ सममंगारवईए उज्जेणि गओ त्ति ॥छ। सुजाय-वारत्तय त्ति गयं ॥
वारत्तगो व्हाऽऽसि पज्जोयस्स सालिया जेट्ट त्ति जेट्ठाकहा भण्णइ -
इहेव जंबुद्दीवे भारहे वासे खत्तियकुंडग्गामे सिद्धत्थो नाम खत्तिय त्ति । तस्स तिसला नाम भज्जा। तीए दो पुत्ता नंदिवद्धणो वद्धमाणसामी य । [नंदिवद्धणस्स य] चेडयरायधीया जेट्ठा नाम भज्जा । सा य तेण सह धम्म-कम्मनिरया कालं काउं देवलोयं गय त्ति ॥छ। जेट्ठ त्ति गयं ।
जेट्ठाणंतरं च सुजेडा-चेल्लणाण कहा भण्णइ -
वेसालीनयरीए चेडयस्स रण्णो परिणीयाओ पंच पभावईपमुहाओ धीयाओ । दो उण सुजेट्ठाचेल्लणानामिगाओ कुमारीओ चेव कन्नतेउरे चिट्ठति । अन्नया तत्थेगा आगया परिव्वाइया । सा य तेसिं पुरओ नियधम्मं कहेंती सुजेट्ठाए वियारेण निरुत्तरीकया । तओ तीसे परिवारेण बहुप्पगारमुवहसिऊण नीसारिया परिव्वाइया । तओ सा सुजेट्टाए उवरि पओसमावण्णा चिंतेइ – 'मए इत्थीलोलस्सेसा बहुसवक्किवेहए पाडियव्वा' ।
___ तओ सा चित्तवट्टियाए सुजेट्टाए रूवं लिहाविऊण सेणियमूलं गया । दटुं च सेणिएण पुच्छियाए कहियं । तेण वि सुजेट्ठाणुरत्तेण दूओ विसज्जिओ वरगो । तं च भणइ चेडओ - 'नाऽहमाहेडियकुले नियधीयं देमि' । तओ दूएणाऽऽगंतुं तहेव कहिए सुजेट्ठालंपडो विसण्णो सेणिओ ।
तओ अभयकुमारेण पुच्छिओ साहइ सब्भावं । सो भणइ - 'अच्छह वीसत्था । तहा करेमि जहा आगच्छइ । तओ गओ नियभवणं । उवायं चिंतित्ता वाणियरूवं करेइ । तओ गुलियाहिं सरीरस्स सरभेयं वन्नपरावत्तिं [च] काऊण वेसालिं गओ । तत्थ य कन्नतेउरसमीवे हट्टं गेण्हइ । चित्तवट्टियालिहियं च सेणियरूवं हट्टस्सेगदेसे धारेइ । तओ कण्णंतेउरदासीओ ढुक्कडोत्ति तस्सेव हट्टे गंधकिणणत्थमागच्छंति । तासिं च अभयकुमारो सविसेसाई गंधदव्वाई देइ । तओ दासीओ तं चित्तवट्टियं दट्टण य पुच्छइ - 'किमेयमालिहियं चिट्ठइ ?' सो भणइ – 'मम सामी सेणिओ नाम राया एसो । ताहि भणियं – 'किमेरिसं तस्स रूवं ?' अभओ भणइ - 'को समत्थो तस्स रूवं चित्तिउं ? परं निभमेत्तं चेवाऽऽलिहियं' ।