________________
[८८]
'कहिं सो विवाहेही ?' वंतरो वि साहेउं तुह विवरीयसिक्खासावहाराइवइयरं सपरियणो ठिओ महासिणेहेण इहेव भवणे । गओ य सो कल्लं मेरुगिरिसिहरे जाव चेव(चेइय)वंदणत्थं तावाऽऽगओ तुमं एत्थाऽवरण्हकाले। अओ परं तुम पि जाणसि त्ति साहिओ मए तुह सामि ! सव्वो वि नियवुत्तंतो' ।
[तं] सोउं सीहरहस्स वि विमरिसंतस्स जायं जाईसरणं । एत्यंतरंमि य सुरंगणासहिओ संपत्तो वंतरो। कओचियकिच्चाणं च सव्वेसि पि तत्थेवाऽइक्कंतो सुहंसुहेण [दियहो] । [ताहे सीहरहेण] भणियं - 'कणगमाला पिए ! जीवियाओ वि ममाऽहिया तुमं । परं विप्पलाइही मे पच्छा मुक्कं रज्जं । ता जइ मं भणसि तो तं पडियग्गामि' । कणयमाला भणइ – 'एवमेयं । किंतु [इ]माओ नगवराओ पणयालीसाए जोयणेहिं पुंडरीयपुरं । ता कहं तत्थेक्कल्लओ जाहिसि ? अत्थि य मे सण्णिज्झा पण्णत्ती नाम विज्जा । तं चाऽहं तव देमि, जेण तप्पहावओ तुमं नहयलेणं वच्चसि । तहा जइ कह वि पुणो मज्झं सुमरिस्ससि ता तीए चेवाऽऽगच्छसि(गच्छिहिसि)' । राया भणइ – 'पिए ! जं तुज्झ अत्थि तं मे करट्ठियं चेव चिट्ठइ' । पुणो य निब्बंधलग्गाए रण्णो दिण्णा पण्णत्ती कणयमालाए । तब्भणियविहाणओ साहिया सरज्जा(सा विज्जा) । तप्पहावेण य कणगमालं पुच्छिऊणाऽऽगओ सनगरं राया ।
_ विहिए य महामहूसवे महाजणाईहिं उवविट्ठो अत्थाणमंडवे । भणिओ य मंति-सामंताईहिं – 'देव ! बहुं चिराविओ । न कत्थइ पउत्ती वि लद्धा । जे य तुम्हमन्नेसणत्थं गया तेसिमज्ज वि नाऽऽगच्छंति केइ । रन्ना वि साहिओ सव्वेसि पि नियवुत्तंतो । तं च सोऊण भणंति - 'देव ! पुण्णभाई जहिं वच्चइ तहिं चेव सुहं पावइ' ।
तओ य पंचम-पंचमदिणाओ वच्चइ राया कणयमालासमीवं । संवसिउं च ताए समं पंच सत्त का दिणाणि जावाऽऽगच्छइ पुणो सनयरं । एवं च पुणो पुणो सीहरहो नगं अईइ त्ति पइट्ठिओ लोएण सो नग्गई नाम राया । भणिओ य अण्णया वाणमंतरेण नगं गओ नग्गई जहा - 'महाराय ! ठिओऽहमेत्तियकालं जावेह नगे । संपयं पुण ममाऽऽगओ सामिसंतिओ आएसो । सो य मए अवस्सं कायव्वो। एसा य कणयमाला मम विरहे अद्धिइं करिस्सइ । ता जहा एकल्लिया न होइ तहा तए जइयव्वं' । वोत्तुं चे गओ वाणमंतरो ।
___ रन्ना वि निवेसाविअं तन्नगोवरि पवरत्तुंगपायार-पासायाइकलियं सुसमिद्धवाणियाइनिवासं कणयमालं नाम पुरं । वसाविया य नगरस्स चाउद्दिसिं सपागारं नगरसन्निवेसा । करावियाणि य सुट्ट रम्माणि कणयमालपुरे जिणिंदभवणाणि । एवं च सुहंसुहेण चिटुंतो नग्गई राया [कया]इ वसंतसमए निग्गओ महासेणासमुदएणाऽऽसवाहणियं । तत्थ वि वच्चमाणाणुज्जाणासण्णं रण्णा मंजरीनिवहसणाहो साणंदं पुलइओ एगो चूओ । अइकोऊहलेण य गहिया तओ मंजरी । [तओ मंजरी-]पल्लवाईणि सव्वं खंधावारेण वि [महंतेण विलुत्तो सो चूओ जाओ खीलयमेत्तो । पुणो य रण्णा तम्मग्गेणे[ते]ण पुच्छिया आसण्णनरा - 'भो भो ! कत्थ सो चूओ ?' तेहिं भणियं - 'देव ! जाव तए गहिया मंजरी ताव तव खंधावारेण एयावत्थंतरं पाविओ एसो सो चूओ खाणु व्व संजाओ' ।
तओ सविसायं चिंतियं रन्ना - 'अहो ! करिकण्णचंचलाओ जीविय-जोव्वण-धण-सयण-पियपुत्त-मित्ताइयाओ विभूईओ । ता किमणेण भवनिबंधणेण रज्जेण ?' एवं च जाईसरणपुव्वयं संबुद्धो एसो य गहियदेवोवणीयलिंगो विहरिउं पयट्टो । अवि य -