________________
[८७]
www
चेत्तियमेव ते धणं । ता सुकुलुब्भवदेवीओ पिउसंतियधणसमिद्धाओ मोत्तुमण्णाओ जं तुह पसायविसेसं दरिसेइ राया तेण मा मज्जेज्जसु' ।
नाउं चेमं कह वि सेसदेवीओ पायवडियाओ रायाणं विण्णवंति जहा - 'देव ! एसा तुम्हं पिया निच्चमोव्वरए पविसित्तु कम्मणं करेइ, ता जत्तेण अप्पा रक्खियव्वो'त्ति । सोउं चेमं तव्वेलाए हेरिया रण्णा दटुं च तहा अप्पाणं सिक्खवेंती तुटेण ठाविया चित्तयरसुया चेव पट्टदेवी । जाया य तीसे कम-कमेण पुत्ता । तेसिं चाऽहिट्ठाविओ जोग्गो जुवरज्जे । सेसा य कराविया खंडमंडलिया ।
अन्नया य समोसरिओ तत्थेव गुणरहुज्जाणे विमलचंदो नाम सूरी । तस्समीवे य धम्मं सोउं रन्ना समं साविया जाया कणयमंजरी । तओ कयकालो विजियसत्तू देवो होउं जाओ तुमं सीहरहो नाम राया। कणयमंजरी वि कयकाला देवी होउं वेयड्ढपव्वए तोरणवरे नयरे दढसत्तिविज्जाहररायस्सुप्पण्णा कणयमाला नामाऽहं दुहिया । पत्ता य जोव्वणमक्खित्तचित्तेण वासवाहिहाणेणाऽवहरिऊणाऽऽणीया इमंमि पव्व[ए], [वि]उव्वेउं चेमं पासायं 'विवाहिस्सं'ति विरइया [जाव चउरी?] ताव पत्तो मे जेट्ठो भाया कणयतेओ नाम । जुझंता सामरिसा परोप्परं ते दो वि विट्ठा । तओ मएसु बहुं विलविऊण सक्कारिओ भाया ।
एत्थंतरंमि य सोगाउलाए ममंतियमागओ एगो वंतरो नाम देवो । सो य - 'वच्छे ! तुम मज्झ दुहिय'त्ति जाव जंपइ तावेहाऽऽगओ पुत्तदुहियाअण्णेसणत्थं दढसत्तिविज्जाहरो । तं च दटुं वंतरेण मे कयमण्णारिसं रूवं, दरिसियाणि य कणयतेय-कणयमाला-वासवमुयगसरीराणि वसुमईए निवडियाणि । ताणि य दटुं तिण्णि वि चिंतियं मे पिउणा जहा - 'वावाइओ वासवेणिमो मे तणओ, तम्मारिज्जमाणेण य तेणेवेसा मारिया कणयमाला । ता धिरत्थु संसारावासस्स' । एवं च भावेंतो थिरवेरग्गमग्गवडिओ पव्वइओ मे पिया । तं च दट्ठणुव्विया वाणमंतरेण(वंतरेण) माया । जाया अहं कणगमाला ।
तओ वंदिओ मए वंतरेण य मुणी । तेणाऽवि पुच्छिया अहं – 'किमेय-मेरिसं?' मए साहिओ जहावट्ठियं वुत्तंतो । तं च सोउं मुणी भणइ - 'जाणि मए दिट्ठाणि तिण्णि मुयगसरीराणि [ताणि] किं अलीयाणि ?' वंतरेण भणियं – 'भयवं ! मए दरिसिया सा ते माया' । मुणी भणइ – 'किमत्थं?' तओ वंतरेण साहिओ से सव्वो वि चित्तंगय-कणयमंजरी[वुत्तंतो । 'एसा य कणयमाला सा कणयमंजरी।] इयरो सो य भगवं ! तया चित्तंगयजीवो अहं मरणकाले इमाए कणयमंजरीरूवदुहियाए निज्जामिओ जिणदिट्ठ-नमोक्कारेण । तप्पहावेण य मरिऊणाऽहं जाओ महिड्डिओ वंतरो नाम सुरो । वियरंतो य जहिच्छाए जावेहाऽऽगओ ताव दिट्ठा मए एसा सोयविहुरा कणयमाला । पीणिज्जंतलोयणेण य चिंतियं मए - "किं पुव्वभविओ कोइ संबंधो जेणिमीए उवरि वड्डइ सिणेहो ?" तओ दिण्णो अवहिउवओगो । तव्वसेण य विण्णाओ जाव पुव्वभवो तावाऽऽगओ तुमं एत्थ, दिवो य मए । चिंतियं चा-"ऽणेण समं जाही कणयमाला । ता तहा करेमि जहा मे इमीए समं विओगो न होइ" त्ति दरिसियमिमीए वि ते मए मुयगसरीरं । तं च दटुं निव्वेयओ पव्वइए तुमि पुणो पच्छुत्ताविएणुवसंहरिया मए सा माया' ।
___ सोउं चेमं वंतरभणियं विण्णायपरमत्थो दढसत्तिमुणी उप्पइत्ता गओ अण्णत्थ । ममाऽवि वंतरसाहियं विमरिसंतीए जायं जाईसरणं । तव्वसेण य "ममेसो जम्मंतरपिओ"त्ति नाउं जाओ वंतरोवरि महासिणेहो। भणिओ य सो मए - 'ताय ! को संपयं मे वरो होही ?' वंतरेण भणियं - 'पुत्ति ! सो चेव पुव्वभवभत्तारो विजयसत्तू देवो होउं राया जाओ सीहरहो नामेह भवे वि ते पई होही' । मए भणियं -