________________
[८३]
.
.
तं च विरम(विमरि)संतस्स जायं जाइसरणं । सुमरियं च पुव्वभवाहीयं सुयं । तओ जाओ पत्तेयबुद्धो । दाउं च सुरो मे वेसं गओ सट्ठाणं । ता महाराय ! जं तए पुच्छियं - को एस वइयरो ? - तं साहियं मए । संपयं पुण गमिस्सामि गुरुसमीवे' ।
सोउं चेमं परमभत्तीए वंदिओ रण्णा गंधव्वनागदत्तो गओ गुरुसमीवं । अहिज्जियसुत्तत्थो य संपत्तकेवलो सिद्धो त्ति छ।
सीहरहराया वि तप्पएसाओ गओ अण्णत्थ । जाए य मज्झण्हसमए गंतुं सरोवरमेगं कया फलेहि पाणवित्ती । सुत्तो य पहपरिस्संतो एगंमि कयलीहरे । विबुद्धो य दिणचरिमजामे । 'बहुकूरसत्ताउला अडवी ता पव्वओवरि जुत्तो रयणवासो'त्ति चिंतिउं सतुरंगमो राया चडिओ पव्वओवरि । दिट्ठो तत्थ कणय-मणिरयणमओ सत्तभूमिओ महापासाओ । पविट्ठो य कोउगेणं जाव तम्मझे ताव दिट्ठा साइसयरूवा जुवई । तओ 'का उण एसा ? अहवा एयं चेव पुच्छामि'त्ति चिंतइ जाव राया ताव दिट्ठो तीए । दिन्नं च ससंभममुट्ठिऊण परमासणं । गहिओ य संमुहागयाए 'महापुरिसस्स सुसागय'ति भणंतीए दाहिणकराओ तुरंगमो । निबद्धो य रयणमयखंभे । निसण्णो य जावाऽऽसणे राया ताव भणियं तीए – 'दूसहो पासट्ठिए य मे विरहुक्कंठो । ता पविससु विरइयचउरियं भवणोदरं । विवाहेहि य मं । पच्छा वुत्तंतं साहिस्सामि' ।
सोउं चेमं तुट्ठो राया । पविट्ठो भवणोदरं । पेच्छइ य तत्थ जिणालयं । तप्पुरओ य चउरियं । पाडिओ य जिणिदपाएस राया । पणो निवडिया सयं । निवेसिओ य सयं तीए दाहिणकरो । राया वि तं घेत्तुं गओ वेईए । तप्पिओ सिही । भमियाइं मंडलाई ।
एत्यंतरे अत्थमिओ सूरो । तओ दो वि गया वासहरं । विरइया सेज्जा । वोलीणा य विसयासत्ताणं रयणी । तओ विउद्धा दो वि जिणिदं वंदिऊणुवविट्ठा एगासणे । तओ भणियं तीए - 'पिययम ! सुम्मउ संपयं मे वत्तंतो. तं जहा -
अत्थि इहेव भारहे वासे खिइपइहिए नयरे विजियसत्तू नाम राया । धारणिपमुहं च तस्संऽतेउरं । अण्णया य राया सभागओ दूयं भणइ – 'किमन्नेसिं रायाईणं तए तं किं पि दिटुं जं मम नत्थि ?' दूओ भणइ - 'देव ! तुह नत्थि चित्तसहा' । तओ रन्ना - ‘एवमेयं ति वोत्तुं सद्दाविया चित्तयरा । समप्पिया य समभागेहिं तेसिं चित्तणत्थं चित्तसहा । तम्मज्झे य चित्तंगओ नाम चित्तेइ थेरचित्तयरो । तद्धीया य कणयमंजरी नाम भत्तं गया य हमज्झेण गच्छंती पिट्रओ रण्णा आगच्छंतेण वाहियतरंगमाओ कह वि छुट्टा पत्ता पिउसमीवं भणइ – 'ताय ! भुंजसु उण्हं चिय भोयणं'ति । एसो वि 'भुंजिस्समागओ'त्ति वोत्तुं गओ बाहिरियाए । तीए वि नक्खणिम्मियाए पिउवण्णएहिं तूलीए वाएणुड्डाविज्जमाणमिव चित्तियं मोरपिंछं । तस्सरूवं एगदेसे गंतुं जाव जोइंती चिट्ठइ ताव विजणो त्ति नाउं चित्तदंसणत्थमेगागी तत्थेवाऽऽगओ राया । सो य सच्चिल्लयमिव तं मोरपिंछं घेत्तुकामो भित्तिपडिहायकणाणाविओ(णक्खाविओ?) भग्गनहो हत्थं फुक्कंतो चित्तयरसुयाए भणिओ सहासं - 'अहो ! जा तिहिं पाएहिं मंचिया आसि तीसे संपयं विहिवसेण मिलिओ चउत्थो पाओ' ।।
तओ समक्खमवलोइउं भणियं रण्णा - 'कहं ?' सा भणइ - 'सुम्मउ । पढमो तावाऽऽसवारो पाओ, जस्स हट्टमग्गे वि वाहियासस्स सयासाओ अहमुव्वरिया दइवजोगओ । बीओ पुण राया, जेण