________________
રહી. પોતે ભાવનગર પધાર્યા અને ત્યાંના શ્રાવકોએ તેમને ભાવનગરમાં રોકી લીધા. ગુરુજીને કહ્યું કે “સાહેબ, આમને વિહાર ન કરાવો. ભલે હવે અમારે ત્યાં જ રહેતા.”
એ ત્યાં રહ્યા, અને ત્યારથી ત્યાં વૃદ્ધિચંદ્રજીની પાટ સ્થપાઈ. તેમણે આખા સંઘને કેળવ્યો અને ભણાવ્યો. ત્યાં કુંવરજી આણંદજી જેવા પંડિત ને અમરચંદ જસરાજ જેવા શ્રાવકો પેદા થયા. આજે ભાવનગર કોઈ પણ રીતે વખણાતું હોય તો એના પાયામાં વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજ છે.
આ બાજુ મૂળચંદજી મહારાજ હતા. તેમણે શાસનનાં ઘણાં કાર્યો આરંભ્યાં. ટૂંકમાં એ બધી વાતો જોઈએ. મૂળચંદજીની ગણિપદવી પં. દયાવિમલજી મહારાજના હાથે ૧૯૨૩માં થઈ. બૂટેરાયજી પંજાબ ગયા, બે સાધુને લઈને. ત્યાં વિચર્યા, અને મૂર્તિ-માર્ગનું મંડન કર્યું. કેટલાંય દેરાસરો કરાવ્યાં. પ્રતિમાઓ ગુજરાતથી મંગાવીને ત્યાં પધરાવી. ક્યાંક ક્યાંક તો એવું કર્યું કે પબાસણમાં ઉપર નીચે એમ બે ભાગ કર્યા. ઉપર પબાસણમાં પાર્શ્વનાથની મૂર્તિ ને નીચે ગોખલામાં ગુરુ નાનકની છબી. ઘણા મૂળ જૈનો શીખ થઈ ગયેલા. તેઓને જૈન બનાવવા હોય તો શું કરાય? તો તેઓ ગુરુનાનકને પગે લાગવા આવે, ને એ બહાને ભગવાનને પણ પ્રણામ કરે. આમ કરીને ઘણાયને તેમણે જૈન માર્ગે દોર્યા. કલ્પના કરો કે આ મહાપુરુષે કેવાં કેવાં કામ કર્યા છે !
આ બાજુ હઠીભાઈની વાડીએ એક બહેનની દીક્ષા હતી, પંન્યાસ રત્નવિજયજી ડેલાવાળાના હાથે. ઘણા સાધુ હતા. બૂટેરાયજીને પણ આમંત્રણ આપ્યું. તેમણે જવાનું મન નહોતું, પણ પછી શિષ્યોના આગ્રહથી ૬૯ સાધુઓને લઈને ગયા. દીક્ષાર્થી બહેન આવી. આપણે ત્યાં રિવાજ છે તેમ પહેલાં
29
