________________
સન્માર્ગે પાછો વાળી દીધો. સિદ્ધર્ષિ વિચારોના પ્રવાહમાં રમમાણ છે. તે વખતે જ ગુરુભગવંત “નિસીહિ' બોલતાં ઉપાશ્રયમાં પ્રવેશ કરે છે.
ગુરુભગવંતને જોતાં જ સિદ્ધર્ષિ ઊભા થઈ જાય છે. હાથ જોડવા સાથે સામે લેવા જાય છે. વંદન કરી શાતા પૂછે છે.
જુઓ તો ખરા ! મન અહ, બૌદ્ધદર્શનના રાગથી વાસિત હતું ત્યારે દીક્ષાદાતા ગુરુદેવનું પણ અપમાન કર્યું, તોછડાઈ સાથે ઉદ્ધત વર્તન કર્યું. અને જયારે અહં ગયો, મન ઠર્યું, શાંત બન્યું, સાથે સાથે હૈયામાં આવૃત થઈ ગયેલો આદર, અહોભાવ અનાવૃત થઈ ગયો.
સિદ્ધનો વ્યવહાર જોઈ ગુરુભગવંત સમજી ગયા. પરંતુ ગુરુભગવંત ઠપકો નથી આપતા, એક કટુશબ્દ પણ કહેતા નથી. સહજભાવે પ્રસન્ન વદને સિદ્ધર્ષિ સામે જુએ છે. ગુરુભગવંતનું ગાંભીર્ય, દીર્ધદષ્ટિ, સમયસૂચકતાનું સૂક્ષ્મ દર્શન અહીં થાય છે. સમભાવ વાતો કરવાથી કે પુસ્તકો વાંચવાથી નથી આવતો, તે તો પોતાની પ્રકૃતિ, પોતાના સ્વભાવ ઉપર પ્રબલ કંટ્રોલ હોય, જીવનના પ્રત્યેક વ્યવહારમાં ઉપશમભાવ રાખવાની ટેવ પડી હોય તે જ માણસ આવી અત્યંત વિષમ પરિસ્થિતિમાં પણ સમભાવ-બેલેન્સ જાળવી શકે છે. આ જ જીવનની સિદ્ધિ છે, ધર્મસિદ્ધિની નિશાની છે.
સિદ્ધ કહે – ગુરુદેવ ! આપની દીર્ધદર્શિતાને ધન્યવાદ છે. આપે મને પાછો વાળવા માટે જ બોલાવ્યો છે. ગુરુદેવ ! મને માફ કરો.
ગુરુ - વત્સ તું છેતરાય નહિ, તેનો મને પૂરો વિશ્વાસ હતો. બીજું, તારા જેવો બુદ્ધિમાન, શાસ્ત્રોના ગૂઢાર્થને જાણનારો સાધુ આ શાસનમાં બીજો છે કોણ?
27
