________________
સાંભળવું પડ્યું ને ! હવે હું શ્રુતદેવતાની આરાધના કરી વરદાન મેળવીને મહેણું ભાંગીશ, ત્યારે જ ચેનથી શ્વાસ લઈશ.”
સવારે ગુરુભગવંત પાસે જઈ આરાધનાની રજા માગી. ગુરુભગવત્તે પણ પ્રેમથી રજા આપી. ભરૂચના નાળિયેર વસતિના જિનાલયમાં સંકલ્પ કરી ૨૧ દિવસના ઉપવાસના પચ્ચકખાણ કરી મૃતદેવતાની આરાધના કરવા બેસી ગયા. શ્રદ્ધા – અનન્યચિત્તતા - દઢતાપૂર્વક સાધના કરી. દેવી પ્રસન્ન થયાં. પ્રગટ થઈ વરદાન આપ્યું – તમારા સર્વ મનોરથો પૂર્ણ થાઓ' મુકુન્દમુનિ અત્યન્ત આનંદિત થયા. ઉપાશ્રયમાં પધાર્યા. બધા જ મુનિઓ ભેગા થઈ ગયા. તેમનું તેજસ્વી મુખારવિન્દ જોઈ બધાના મુખ પર ઉત્સુકતા છે. મુકુન્દમુનિએ આમતેમ નજર કરી ને ખૂણામાં પડેલું સાંબેલું દેખાયું. મહેણું યાદ આવ્યું. સહજ જ મુખમાંથી શ્લોક નીકળ્યો –
अस्मादृशा अपि यदा, भारति ! त्वत्प्रसादतः । भवेयुर्वादिनः प्राज्ञा, मुशलं पुष्यतां ततः ॥
“હે સરસ્વતી દેવી ! તમારી કૃપાથી જો અમારા જેવા જડ લોકો પણ પંડિત અને વાદી થઈ જતા હોય તો આ સાંબેલાને ફૂલ ઊગો.” અને સાંબેલા પર ફૂલ ઊગી ગયાં.
ગુરુભગવંત પણ પ્રસન્ન થયા.
મુકુન્દમુનિએ, એ પછી, બધા ય વાદીઓને વાદ માટે આહ્વાન આપ્યું કે – “જે કોઈ પણ વાદી, ગમે તે વિષયમાં, વાદ કરવા ઈચ્છતો હોય તે આવી જાય - હું બધા સાથે વાદ કરીશ.” જે આવ્યા તેને હરાવી દીધા. હવે બધા જ વાદીઓ તેમનાથી ડરી ગયા. તેમનું નામ પણ જગતમાં વૃદ્ધવાદી – એવું પ્રસિદ્ધ થઈ ગયું. ગુરુભગવંતે પણ તેમને યોગ્ય જાણી આચાર્યપદ આપ્યું અને ગણનો ભાર સોંપ્યો, તથા પોતે આત્મહિત સાધી, અનશન
11
