________________
= મારા અનુભવો સત્ય ઘટના પર આધારિત જીવન - ત્રિઅંકી નાટક
. [નોંધ : આ સત્ય હકીકત છે. આ ત્રિઅંકીમાં આવતા બેન મહારાષ્ટ્રીયન છે અને હાલ મુંબઈમાં રહે છે. પોતાને મોઢે તેઓએ આ વિતક-કથા મને કહી છે. આ દર્દનાક વાત સાંભળીને મારાથી લખ્યા વગર ના રહી શકાયું. તો હવે સાંભળો મારા શબ્દોમાં મહારાષ્ટ્રીયન બેનની કરુણ કથાની સાચી કહાની.]
જીવનમાં વસંત છે તો પાનખર પણ છે. સુખ દુઃખના રંગબેરંગી રંગોની આ મિશ્રિતધારા છે, જે વહેતી જાય છે. આવી ધારામાં વહેતી હું, આજે વહી ગયેલા પાણીની આરપાર જોઈ રહી છું. વર્તમાનના તખ્તા ઉપરથી ભૂતકાળનો પડદો ખસેડું છું. - પ્રથમ અંક : બાળપણનાં દશ્યોની હારમાળા શરૂ થાય છે. બાળપણ જીવનની એક સુખદ દશા છે. ના કોઈ ચિંતા કે ઉપાધિ - ફક્ત કૂદાકૂદ અને સંતાકૂકડી રમતું મન, જાણે ફિકર વગરની ફકીરી ! – આવું અમૂલ્ય બાળપણ મારા જીવનમાં આવ્યું. પરંતુ હું કમનસીબે બાળક ના બની શકી. મારા ભાગે આવ્યું જવાબદારીભર્યું બાળપણ,
અમારું મધ્યમવર્ગનું કુટુંબ, નાનું ઘર બાળકોથી ઉભરાતું. હું સૌથી મોટી અને “દીકરી” એટલે નાના ભાંડરડાઓને સાચવવા, માને ઘરકામમાં મદદ કરાવવી – આવી જવાબદારીઓનો ટોપલો મને-કમને પણ હું જાતે જ ઓઢી લેતી. “દીકરીઓ ડાહી હોય છે' - આ કહેવતને હું જાણે સાર્થક કરતી. ક્યારેક શેરીના છોકરાઓને સંતાકૂકડી કે પાંચીકા રમતાં હું જોતી ત્યારે હડી કાઢીને રમવા દોડી જઉં, વરસાદમાં ભીંજાઉં,
૫૮
