________________
ભક્તપાનાદિમેં રસલોલુપ ન હોને કા નિરૂપણ
અન્વયાર્થ–મહાકુની-નામુની સાધુ એ જોઢે-ગોત્ર કુસ્વાદ ભેજનમાં ચલચિત્ત ન બનવું જોઈએ. તથા રણે બ્ધિ = સિયારણે વૃદ્ધઃ મધુરાદિક રસમાં આસક્ત ન બને. ઝિમા-નિહાન્ત રસના ઈન્દ્રિયને પિતાના વશમાં કરનાર અને મુરિ–અમૂછિતઃ રસગૃદ્ધિનું વર્જન કરનાર તે મહામુનિ રસણ મુકિન્ન જ્ઞાન સાથે ન મુકિત આસ્વાદ સુખના નિમિત્ત ભેજન ન કરતાં કેવળ વળાચાપનાર્થ સંયમ યાત્રાના નિર્વાહના અભિપ્રાયથી જ આહાર પાણી કરે.
ભાવાર્થ-જે મુનિજન નિર્દોષ આહાર પાણી સામગ્રીને ઉપભેગ કરે છે. તે કેવળ સંયમ યાત્રાના નિર્વાહ નિમિત્તે જ કરે છે, રસ આસ્વાદને માટે નહીં. આજ કારણે તેમને રસમાં અમૃદ્ધ અને અલેલુપ થવાની પ્રભુની આજ્ઞા છે. ૧૭
તથા– વાં” ઈત્યાદિ !
અન્વયાથ–મુનિજન કરવળ (ચળું વેવ વંત પૂચ તાં ઢિસાર सम्माणं मनसावि न पत्थए-अर्चनां रचनां चैव वंदनं पूजनं तथा ऋद्धिसत्कारસન્માન મનસા પ્રાર્થન્ પિતાની અર્ચનાની, પિતાના નિમિત્ત નિષદ્યા આદિની અથવા સ્વસ્તિક આદિના ન્યાસની, વંદનાની, પૂજનની, સત્કારની, સન્માનની મનથી પણ ઈચ્છા ન કરવી જોઈએ.
ભાવાર્થ–મુનિનું કર્તવ્ય છે કે, તે સ્વપ્નામાં પણ આવા પ્રકારની ચાહના ન કરે કે, કેઈ મારી પુષ્પાદિકથી પૂજા કરે, રચતા કરે, અર્થાત મારી સામે સ્વસ્તિક આદિને ન્યાસ કરે, મારી પૂજા કરે, મને અનેક પ્રકારની આમર્શ ઔષધિ આદિ લબ્ધિઓની પ્રાપ્તિ થઈ જાય ૧૮ .
શ્રી ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૪
२४७
