________________
ઉપાશ્રય મેં આકરહી આહાર કરને કા કથન
વિશr o ઈત્યાદિ, તથા વિજuf ઈત્યાદિ સાધુ ઉપાશ્રયમાં આવીને જ આહાર કરવાની ઈચ્છા કરે, અહીં થર્ અવ્યય નિશ્ચયબોધક છે, તેથી એ તાત્પર્ય પ્રકટ થાય છે કે તરસ આદિ કોઈ પ્રબળ કારણ વિના ઉપાશ્રય સિવાય અન્યત્ર આહાર ન કરવો જોઈએ. એટલે ભિક્ષા લાવીને મરથ વૈવામિ નિરરીદિ એ પાઠ ઉચ્ચારીને ઉપાશ્રયમાં પ્રવેશ કરે. પછી ભોજન કરવાના સ્થાનની સમ્યક પ્રકારે પ્રતિલેખન કરીને દીક્ષામાં મેટા સુનિની સમીપે આવીને છામિ વિનમિ ઈત્યાદિ ઈરિયાવહિયાને પાઠ બોલીને કાત્સગ કરે (૮૭-૮૮). * કાત્સર્ગમાં શું કરવું જોઈએ તે કહે છે-આમરૃત્તાન ઇત્યાદિ. તથા ૪જુદાજો ઈત્યાદિ,
"
કત્સર્ગમાં સ્થિર થઈને ગમનાગમનમાં, તથા આહાર પાણી લેવામાં જે અતિચાર લાગ્યા હોય તે સર્વનું કમશ: ચિંતન કરીને સરલબુદ્ધિ શાન્ત-ચિત્તવાળે સંયમી વ્યાક ળતા-રહિત ચિત્તથા ગુરૂની સમીપે આલેચન કરે. પ્રમાદ આદિને વશ થઈને જ્યા જેવો શુદ્ધ યા અશુદ્ધ આહાર આદિ લેવામાં આવેલ હોય તે પણ ગુરૂને નિવેદન કરે.
ગોચરીમેં અતિચારોં કી આલોચન વિધિ
qqને શબ્દથી એ મ સૂચિત કરવામાં આવ્યું છે કે કુટિલતારહિત બુદ્ધિવાલે જ યથાર્થ એ લાચન કરી શકે છે, અgramો શબ્દથી સુધા આદિ પરીવહને જીતવાનું પ્રકટ કરવામાં આવ્યું છે. સરકar જેવા શબ્દથી એમ સૂચિત્ત કર્યું છે કે એકાગ્રચિત્તથી જ અતિચારેનું સારી રીતે મરણ થઈ શકે છે. (૮૯-૯૦)
H૦ ઇત્યાદિ. આગળ પાછળ કરેલા અતિચારોની સમ્યક પ્રકારે અર્થાત પહેલાં કરેલા અતિચારોને પહેલાં અને પાછળ કરેલા અતિચારોની પાછળ આચનાન કરવામાં આવી હોય તે અતિચારોનું પુન:પ્રતિક પણ કરવું જોઈએ, અને કાયોત્સર્ગમાં સ્થિત થઈને છે (આગલી ગાથામાં કહેવામાં આવનારો) વિચાર કરે, (૯૧).
એ વિચાર હવે કહે છે-અઘો, ઈત્યાદિ.
અહો ! આ શરીર મેક્ષની સિદ્ધિનું કારણ છે, એટલે એની સ્થિતિને માટે તીર્થકર ભગવાને સાધુઓને નિર્દોષ ભિક્ષા લેવાને જ ઉપદેશ આપે છે. (૯૨)
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર : ૧
૧૧૪
