________________
સાધુને માટે બનાવેલા આહારમાં ઔદ્દેશિક દોષ લાગે છે. બાહાર મનાવતી વખતે સાધુનુ’ આગમન સાંભળીને આંધણમાં વધારે એરી દેવાથી અધ્યવપૂરક દોષ લાગે છે. ભેજન બનાવતી વખતે ગૃહસ્થ અને ભિક્ષુ બેઉને માટે ભેાજન મનાવવાથી મિશ્રજાત દ્વેષ લાગે છે. (૫૫)
નિઃશશ્કિત આહાર ગૃહણ કી આજ્ઞા
૩મ॰ ઇત્યાદિ. ‘આહાર અશુદ્ધ છે કે વિશુદ્ધ છે' એ પ્રકારના સંદેહ પડતાં સાધુ એવું પૂછી લે કે આહાર કેાને માટે બનાવેલાં છે અને કેણે બનાવ્યે છે એના ઉત્તર સાંભળીને નિરવદ્યતાને નિશ્ચય કરીને નિઃશકિત, એટલે નિરવદ્ય આહાર હોય તે સાધુ ગ્રહણ કરે. (૫૬)
સરળ ઇત્યાદિ, તથા તે મદ્રે॰ ઇત્યાદિ. જે અશનપાન આદિ, સચિત્ત પુષ્પ. સચિત્ત ખીજ અને હરિતકાય (વનસ્પતિ) થી યુક્ત હાય તે સંયમીને માટે કલ્પનીય નથી, એટલે એવા આહાર આપનારીને સાધુ કહે કે-એવા આહાર મને કલ્પતા નથી. (૫૭-૫૮)
તેજોવિરાધનામેં આહાર ગૃહણ કા નિષેધ
અળ ઇત્યાદિ, તથા ૐ મળે॰ ઇત્યાદિ. જે અશન, પાન, ખાદ્ય. સ્વાદ્ય ચિત્ત જળ પર રાખેલા હાય, તથા કીડીનગર (કીડીયારા ) યા લીલન-ફૂલન પર રાખેલા હાય તે સંયમીઓને માટે કલ્પનીય નથી. એટલે એવા આહાર આપનારીને સાધુ કહે કે-એવા આહાર મને કલ્પતા;નથી. (૫૯-૬૦)
અલગ ઇત્યાદિ, તથા તેં મને॰ ઇત્યાદિ. જે અશન પાન આદિ તેજસ્કાય પર રાખેલ હાય અથવા અગ્નિકાયનુ સ’ઘટન કરીને આપે તે તે સાધુને માટે ગ્રાહ્ય નથી. એટલે તે આપનારીને સાધુ કહે કે એવા આહાર મને કલ્પતા નથી.' (૬૧-૬૨)
વર્ષ સિધિયા॰ ઈત્યાદિ, તથા ૐ મળે॰ ઇત્યાદિ.
‘જ્યાં સુધી આહાર આપતી હાઉં, ત્યાં સુધી અગ્નિ હાલવાઇ ન જાય,' એવા વિચાર કરીને ચૂલામાં ઈંધણાં સળગાવીને, અન્નાદિ ખળી જવાના ભયથી ઈંધણાં બહાર કાઢીને કુક આદિથી ચૂલા સળગાવીને, ખળતા અગ્નિને તેજ કરીને યા બુઝાવીને, અગ્નિ પર પાકતા આહારને કાઈ એક બાજુએ કરીને તથા પાણી નાંખીને ઊભરાને શાંત કરીને, અથવા અન્નાદિ સહિત વાસણને નીચે ઊતારીને જો આહાર આપે તે તે આહાર અનગાર ને માટે ગ્રહણુ કરવા ચેાગ્ય નથી એટલે તે આપનારીને સાધુ કહે કે-એવા આહાર મને કલ્પતા નથી. (૬૩-૬૪)
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર : ૧
૧૦૮
