________________
.
भड चडगरविंदपरिक्खित्ते पायचारविहारेण महया पुरिस वग्गुरापरिक्खिते રાયમશમોગાઢાઓ આવાસાઓ નિઇફ) સ્નાન કર્યું યાવત બહુ કિંમતવાળાં અને અપભારવાળાં આભૂષા વડે તેણે પેાતાના શરીરને અલંકૃત કર્યું. ત્યારપછી કારટ પુષ્પ વડે શાલતુ છત્ર છત્રધારીએ વડે તેના ઉપર તાણુવામાં આવ્યું. આ પ્રમાણે તે ચિત્ર સારથિ વિશાળ ભટાના સમુદાયથી પરિવેષ્ટિત થઇને તે રાજમાર્ગ પર સ્થિત આવાસ સ્થાનથી પગપાળાં જ રવાના થયા. તેની સાથે વિશાળ માનવસમૂહ પણ હતા. (લાયસ્થી! નરી. મામો નિશ્છરૂ) આ સ`થી વીંટળાયેલા તે સારથિ શ્રાવસ્તી નગરીના મધ્યમાગ પર થઈને નીકળ્યા. (નેગેવ જો વણ નેનેક કેસિઝમાર મળે તેનેવ વાળઇફ) નીકળીને તે જ્યાં કોક ચૈત્ય હતું અને તેમાં પણ જયાં કેશિકુમાર શ્રમણ હતા ત્યાં પહાંચ્યા (મૅનિઝમાર समणस्स अतिए धम्मं सोचा णिसम्म हट्टतुट्ठ जाव उट्टाए जाव एवं वयासी) ત્યાં પહાંચોને તેણે કેશિમાર શ્રમણ પાસેથી ધર્મોપદેશ સાંભળ્યા અને તેને હૃદયમાં ધારણ કર્યાં. ધર્મોપદેશ સાંભળીને અને હૃદયમાં ધારણ કરીને તે આન ંદવિભાર થઈ ગયા અને સંતુષ્ટ ચિત્તવાળા થઇ ગયા. યાવત્ તેનું હૃદય પ્રસન્નતાથી ઉભરાઇ ગયુ યાવત્ તે જાતે ઉભા થયા અને ઉભા થઈને યાવત તેણે આ પ્રમાણે કહ્યું (હવ વ
भते ! जियसणा पएसिस्स रन्नो इम महत्थ जाब उबणेहि त्ति कट्टु નિસખ્રિણ સાન્છામિળ અઢ' મન્તે ! ને'નિય'નÄ) 'હે ભદત ! મને જિતશત્રુ શજાએ પ્રદેશી રાજાની પાસે આમ કહીને જવા આજ્ઞા કરી છે કે હું ચિત્ર તમે આ મહાપ્રયેાજન સાધક યાવત્ પ્રાભૂતને પ્રદેશીરાજા પાસે લઈ જાવા' તા હું ભઈંત ! હું શ્વેતાંખિકા નગરી તરફ જોઇ રહ્યો છું. (પાસાયા ળ' મતે લેયનિયા નથી एवं दरिसणिज्जा ण भंते ! सेयं विया नयरी, अभिरूवाण' भते ! सेयविया નગરી, દિવાળી, મશે! સેવિયા ચરી, સમોસર મને ! તુમ્મે સેવિય નાર) હે ભદત ! શ્વેતાંખિકા નગરી અભિરુપા છે, હે ભદત ! શ્વેતાખિકા નગરી પ્રતિરૂપા છે. માટે હું ભઈત ! તમે શ્વેતાંબિકા નગરીમાં પધારો.
શ્રી રાજપ્રશ્નીય સૂત્રઃ ૦૨
૪૨
