________________
(૪) સામાયિકમાં પાઠ અને વાકયને ટુકા કરીને ખોલે તા ‘સ ંક્ષેપ’ દોષ. (૫) સામાયિકમાં કલેશનું વચન ખોલે તે ‘લહ' દેષ,
"
(૬) * રાજકથા, દેશકથા, સ્રીકથા, ભાજન કથા એ ચાર કથાઓમાંથી કાઇ કથા કરે તેા ‘ત્રિકથા' દેષ.
(૭) સામાયિકમાં હાંસી, મશ્કરી, ઠ્ઠો, ચાળા કરે તે ‘હાસ્ય’ દેષ. (૮) સામાયિકમાં ગરબડ કરીને ઉતાવળે ઉતાવળે બેલે અને અશુદ્ધ ખેલે
તા ‘અશુદ્ધ' દોષ.
(૯) સામાયિકમાં ઉપયેગ વિના ખોલે તે (૧૦) સામાયિકમાં સ્પષ્ટ ઉચ્ચારણ
‘સુમુણ’ દોષ
મ
‘નિરપેક્ષા’ દોષ, કરતાં ગુણુ–ગુણુ ખાલે તા
કાયાના —માÈાષ
(૧) સામાયિકમાં અયોગ્ય આસને બેસે જેમકે પગ ખાંધીને બેસે, પગ પર પગ ચડાવીને બેસે, ઊંચા આસને પલાંઠી મારીને બેસે, ઈત્યાદિ અભિમાનના આસને બેસે તે ‘કુસણ’ દોષ.
(૨) સામાયિકમાં સ્થિર આસન ન રાખે (એકને એક જગ્યાએ આસન ન રાખે, આસન બદલે, ચપલતા કરે) તે ‘ચલાસન’ દોષ, (૩) સામાંયિકમાં દૃષ્ટિ સ્થિર ન રાખે, આમ તેમ સૃષ્ટિ ફેરવે ચલદષ્ટિ' દોષ.
(૪) સામાયિકમાં શરીરે કાંઈપણુ સાવદ્ય ક્રિયા કરે, ઘરનું રખવાળુ કરે, શરીરથી ઇશારા કરે તા ‘સાવધ ક્રિયા’ દોષ. પશુ કેાઈ જીવ મળતે હાય, પડતે હાય, ઇત્યાદિ કષ્ટમાં પડયા ડાય તેની પર દયા કરીને તેને બચાવવામાં દોષ નથી, કારણ તેમાં સાવજ્ઞક્રિયાને નિષેધ છે, નિરવદ્યને નહિ.
(૫) સામાયિકમાં ભીંત આતિના આધાર લે તે ‘આલંબન' દોષ
(૬) સામયિકમાં પ્રયજન વિના હાથ-પગને સકેાચે પસારે તે કુચન પસારણ’ દોષ,
(૭) સામાયિકમાં અંગ મરડે તે ‘આલસ’ દોષ,
(૮) સામયિકમાં હાથપગના ટાચકા ફોડે તા મેટન દોષ,
(૯) સામાયિકમાં મેલ ઉતારે તા ‘મલ’ દોષ
(૧૦) ગળામાં તથા ગાલ પર હાથ લગાડીને શાકાસને એસે તે ‘વિમાસણ’ દ્વેષ.
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
(૧૧) સામાયિકમાં ઉંઘ લે તેા ‘નિદ્રા’ દોષ,
(૧૨) સામાયિકમાં ખાસ કારણ વિના ખીજા પાસે વૈયાવચ્ચ કરાવે તે ‘વૈયાવૃત્ય’ દોષ.
૬૫
