________________
પડે છે કે જે વસ્તુ જેની પાસે લાવવી અકય છે, તે વસ્તુ તેને પિતાને માટે કેવળ તે અકલ્પનીય જ છે. જેણે દારૂને શાસ્ત્રથી નિષિદ્ધ સમજીને ત્યજી દીધું હોય તે કઈ ભકત ભકિતપૂર્વક તેની પાસે આણેલે દારૂ નિર્દોષ સમજીને સ્વીકારી લે, એ ત્યાગી કે વિવેકી હિઈ શકે નહિ.
શકા–જેવી રીતે સમવસરણમાં દેવતાઓ પુછપની વૃષ્ટિ કરે છે, તેવી રીતે અમે પણ ભગવાનની કલ્પિત મૂર્તિ પર પુષ્પ આદિ ચડાવીએ છીએ
સમાધાન–એ કથન અનુચિત છે. દેવતાઓએ કરેલી પુષ્પવૃષ્ટિ અચિત્ત હોવાને કારણે આપનું ઉદાહરણ વિષમ છે.
શંકા–અમે પણ સચિત્ત નહિ તો અચિત્ત દ્રવ્ય ભગવાનને ભકિત ભાવથી અર્પણ કરીએ તો શો વાંધે છે ?
1 સમાધાન–જે આપ એમ કહે છે તે પક્ષપાતની વાત છોડીને, આંખે જરા બંધ કરીને, બુદ્ધિમત્તાની સાથે સૂક્ષમદષ્ટિથી વિચાર કરે કે–જે કોઈ ભકત ભકિત રસમાં ડૂબી જઈને નિર્મળ અચિત્ત જળથી સ્નાન કરાવીને આપને અચિત્ત ગંધ આદિથી પૂજે, અને પોતે આણેલાં અચિત્ત ભેજન-પાન આદિ આપે, તો શું એ ભક્તની એ પ્રકારની ભકિતથી આ૫ (ત્યાગી) પ્રસન્ન થશે? જે ના કહો, તો પછી એ બેઉ વાત સરખી જ થઈ. આપ આ પ્રકારના સચિત્ત અને અચિત્ત પદાર્થોને પિતાને માટે કલ્પનીય માનો છે, અને જે ભગવાન મુકિતલાભ કરી ગયા છે, પરમત્યાગી
છે, વીતરાગ છે, એવા ભગવાનને માટે તે પદાર્થોની કવાલપનીયવિષયક અનુમોદના કરે છે !!વાહ ! આપની એ વ્યાહ-વિડંધનને ધન્ય છે, કહ્યું છે કે –
જે પરમત્યાગી વીતરાગની સાવદ્ય પૂજા કરે છે.
તે અવિવેકી ઘણા કાલ સુધી સંસારમાં ભટકે છે” માટે તે અત્યંત નિઃસાર અને કપોલકલ્પિત થનને રહેવા દે. (સૂ ૯)
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૩૦