________________
જિતસત્ર દ્વારા કી ગઈ ભગવાન મહાવીર કી સ્તુતિ
હે ત્રિલેકના નાથ ! પામીને દર્શન તારૂ, સફળ થયું ભગવાન, આજ જીવતર મારું; તવ મુખ ક્ષીરસમુદ્ર થકી શુભ પરમ મનહર, વિસ્મયકર ઉપદેશ-સુધા પીવાને અવસર; મને આજ મુજને પ્રભુ ! માનું જીવન ધન્ય છુ, ફન્યા મરથ માહરા. ભાગ્યવાન હું અનન્ય છું. ૧ |
તવ ઉદાર હાદારવિંદની રજ હે સ્વામી !
હવાને મમ મન-મધુપ છે અતિશય કામી, જે નિરવધેિ આનંદ મળે છે મુજને તેથી,
વર્ણન તેનું શકું કરી નહી આ મુખેથી , નાથ! વૈખરી વાણું તે, વર્ણવવા અસમર્થ છે, નવ સૂઝે કયમ હું સ્તવું, સ્વામી પરમ સર્મથને ૨ તારાં ચરણજહાજ હું પામે છું આ ટાણે આ ભવસાગર માનું નાનું ખાબોચિયું જાણે કર્મોને હું શીધ્ર વિદારી નાખીશ આજે,
મુકિત પામીને પછી ફરી હું આવું શાને ! નાથ મનોહર પદયુગલ, ત્યાં સુધી મુજ મનમાં રહે,
જ્યાં સુધી આ દીનદાસ એ પરમ મુકિત પદને ગ્રહે છે ૩ | સ્તુતિ અને નમસ્કાર કરીને શ્રમણ ભગવાન મહાવીરથી ન બહુ નજીક અને બહુ દૂર શુશ્રુષા (પ્રવચન સાંભળવાની ઈચ્છા) કરતાં, નમસ્કાર કરતાં, અંજલિ બાંધીને સામે વિનયપૂર્વક પર્યું પાસના (સેવા) કરવા લાગ્યા.
અભિગમન કા વિચાર
અભિગમ” પર વિચાર આ સંગ્રડથી વીતરાગ અરૂપી અહંન્ત ભગવાનની મૂર્તિ બનાવીને તે ( ભગવાન ને માટે સાક્ષાત ભગવાન દ્વારા નિષિદ્ધ, સચિન, પુ૫, જળ, ઈલાયચી, લવલી ( લતાવિશેષ ), તાંબૂલ, પાન, ફળ, માળા, દ્રાક્ષ, ધૂપ આદિ સમર્પણ કરવું તે સ્વયં જ નિષિદ્ધ થઈ ગયું. જ્યારે ભગવાન પોતે વિહાર કરી રહ્યા હતા, ત્યારે પણ તેમની સામે જતા રાજા જિતશત્રુએ પાંચ પ્રકારની મર્યાદા ધારણ કરીને બધાં સચિત્ત દ્રવ્યને ત્યાગ કર્યો હતો, કારણ કે સર્વ વિષયોના ત્યાગી ભગવાને ઉપદેશરૂપી અમૃતની મૂશળધાર વૃષ્ટિ કરીને ભવ્ય જીને પણ સચિત્ત વસ્તુઓ, ત્યાગી જનેની પાસે લાવવાને નિષેધ કર્યો હતે; તે પછી મુક્તિ પામેલા વીતરાગની કલ્પિત મૂર્તિપર સાક્ષાત્ સચિત્ત પદાર્થો ચઢાવવા એ અતિસાહસનું અને અનુચિત કામ છે. લેકવ્યવહારમાં પણ એમ જ માલુમ
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૨૯
