________________
મહાસતક શ્રાવક કા વર્ણન
આડંસુ અધ્યયન.
ટીાર્થ-અટ્ટમસ જીવવી' ઇત્યાદિ આઠમાં અધ્યયનના ઉત્શેપ પૂર્વાવત્ જંબૂ સ્વામીએ પૂછેલા પ્રશ્નના ઉત્તરમાં સુધર્માવામી કહેવા લાગ્યાઃ- જંબૂ ! એ કાળે એ સમયે રાજગૃહ નગર, ગુરુશીલ ચૈત્ય અને શ્રેણિક રાજા હતા. (૨૩૧) એ રાજગૃહમાં મહાશતક નામક ગથાપતિ રહેતા હતા. એ આઢય (યાવત) તેમજ અન શ્રાવકની પેઠે બધાં વિશેષાવાળે હતા. તેની પાસે કાંસાના એક વાસથી માપેલ આઠ કરોડ સાનૈયા ખજાનામાં, આઠ કરોડ વેપારમાં અને આઠ કરોડ લેણ-દેણુમાં રશકેલા હતા. દસ દસ હજાર ગાવગીયપશુઓનાં આઠ ગેાકુળ હતાં (૨૩૨ ) તેને રેવતી આદી તેર યથાયેગ્ય ( પૂર્ણ ) અંગવાળી યાવત્ સુંદર અિ હતી. (૨૨૩) રેવતીના આઠ કરોડ સેનેયા તેના પિયરના હતા, અને આઠ ગોકુળ દસ-દસ હજાર ગાવીય પશુઓનાં હતાં. બાકીની ખાર સ્ત્રિઓના એક–એક કરોડ સાનૈયા અને એક-એક ગાકુળ પિયરનાં હતાં. (૨૭૪) એ કાળે એ સમયે મહાવીર સ્વામી પધાર્યાં. પરિષદ્ નીકળી મહાશતક પણ આનંદ શ્રાવકની પેઠે નીકળ્યે અને એ પ્રમાણે તેણે ગૃહસ્થધમ સ્વીકાર્યાં. વિશેષતા એ છે કે તેણે કાંસાના વાસણુથી માપેલા આઠ-આઠ કરોડ સેનૈયા ખજાના આદિમાં તથા આઠ ગોકુળ રાખવાની મર્યાદા કરી. રેવતી આદિ તેર સ્રીએ સિવાયની બીજી સ્ત્રિઓ સાથે મૈથુન કરવાને ત્યાગ કર્યાં. બાકી બધુ આનંદની પેઠે સમજવું. અને એ પ્રમાણે અભિગ્રહ પણુ લીધે કે “પ્રતિદિન એ દ્રોણુ (ચાર આઢકને એક દ્રોણ થાય છે) વાળા, સેનૈયાથી પૂર્ણ કાંસાના પાત્રથી વ્યવહાર કરીશ. એથી વધારે નહિ.” (૨૩૫) પછી મહાશતક જીવ- અજીવને જાણકાર શ્રાવક થઇ ગયા ચાવત્ આત્માને ભાવિત કરતા વિચરવા લાગ્યું. (૨૩૬) પછી શ્રમણ ભગવાન્ મહાવીર પણ્ યત્ર-તંત્ર દેશમાં વિચરવા લાગ્યા. (૨૩૭)
રેવતી કે દુર્ભાવ કા વર્ણન
ત્યારબાદ ગાથાપત્ની રેવતીને પૂરાત્રીના ઉત્તરાર્ધ ભાગમાં કુટુંબ જાગરણ જાગતાં એ પ્રકારના વિચાર થયો કે “આ ખારે શેકયાના વિદ્યાત (વિઘ્ન) ને લીધે મહાશતક ગાથાપતિની સાથે હું મનમાન્યા ભાગ ભગવી શકતી નથી; માટે એ ખરે શેકયેને અગ્નિ, શસ્ર યા વિષના પ્રયોગથી મારીને અને એ પ્રત્યેકના એક-એક કરોડ સેલૈયા તથા એક-એક ગાકુળ હું પોતે લઈને મહાશતક ગાથાપતિની સાથે મનમાન્યા ભેગ ભેગવી વિચરૂ તે બહુ સારૂં.” એમ વિચારી તે મારે શાકયેનાં અંતર છિદ્ર વિહ ચૈાધવા લાગી. (૨૩૮) પછી રેવતીએ ખારે શાકયાને લાગ જોઇ અને તેમાંની છ ને શસ્ત્રથી તથા છને વિષ દઈને મારી નાંખી. પછી તેમના પિયરના એક-એક કરોડ સેાનયા અને એક-એક ગોકુળ પોતે લઇ લીધાં. અને પછી તે મહાશતક ગાથાપતિની સાથે ખૂબ કામભોગ ભગવતી વિચરવા લાગી. (૨૩૯)
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૧૨૪
