________________
( तरणं ते जगरगुत्तिया घण्णस्स सत्थवाहस्स एयमहं पडिसुर्णेति, पडिसुणित्ता सन्नद्ध जाव गहियाउहपरणा महया २ उक्किट्ठ० जाव समुद्दरवभूयं पिवरेमाणा रायगिहाओ णिग्गच्छंति, णिगच्छित्ता जेणेव चिलाए चोरे - तेणेत्र उवागच्छति, उवागच्छित्ता चिलाएणं चोरसेणावरणा सद्धिं संपलग्गा यावि होत्या- तणं ते जगरगुत्तिया चिलायं चोरसेणावई हयमहिय जान पडि सेहेंति, तरणं ते पंच चोरसया णयरगोत्तिएहिं हयमहिय जाव पडिसेहिया समाणा तं बिउलं धणकणगं बिच्छइडेमाणा य विप्पकिरेमाणा य सच्चओ समंता विप्पलाइत्था )
',
અન્ય સાથવાહની તે વાતને સાંભળીને નગર રક્ષકાએ તેને સ્વીકારી લીધી અને સ્વીકારીને તેમણે તરત જ પાતપેાતાના શરીરા ઉપર કચો પહેરીને કશા મધનેથી ખાંધ્યાં યાવત્ આયુધ અને પ્રહરણાને સાથે લઇ લીધાં. ભરતીના સમયે જેવે! સમુદ્રના ધ્વનિ હાય છે તેવા જ મહાનિ કરતાં તે રાજગૃહ નગરમાંથી બહાર નીકળ્યા અને નીકળીને જ્યાં ચાર સેનાપતિ તે ચિલાત ચાર હતા ત્યાં ગયા. ત્યાં જતાંની સાથે જ ચોર સેનાપતિ ચિલાતની સાથે તેમનું યુદ્ધ શરૂ થઈ ગયું. યુદ્ધમાં તેમણે પહેલાં તે ચિલાતની સેના સાથે ખૂબ માર-પીટ કરી અને ત્યારપછી તેને નષ્ટ-ભ્રષ્ટ કરી નાખી, કેટલાક ચારાને તા તેમણે ક્ષત ( ઘવાયેલા ) કર્યાં. તેમની ચિહ્નભૂત ધ્વજા પતાકાઓને જમીનદોસ્ત કરી નાખી. આ પ્રમાણે તેને બધી રીતે હરાવી દીધા. જ્યારે તે પાંચમા ચારા નગર રક્ષક પુરુષ વડે સર્વ રીતે હત, મથિત યાવતુ પ્રતિષધિત થઈ ગયા ત્યારે તેઓ તે પુષ્કળ ધન, કનક, મણી, મેાતી વગેરેને ત્યાં જ મૂકીને આમતેમ નાખીને ચારે દિશાઓમાં આમતેમ પલાયન થઇ ગયા.
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્ર ઃ ૦૩
૨૯૨
